Aile.
İçinde sadece 4 harf bulunduran ancak anlamı çok şey ifade eden kelimeydi.
Aile.
Yargılanmaktan korkmadığın, kendini güvende hissettiğin huzurlu evdi.
Aile.
Coşkunlardı.
Yazgı Beste Coşkun
Merhabalar ballarım🌼🌼 Öyle bir içimden geldi denemek istedim. Çok heyecanlıyım. Desteklerinizi bekliyorum.
Medya:Bölüm Şarkısı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazgı Beste
Etraftan gelen yoğun gürültüden dolayı istemeyerek de olsa gözlerimi açtım.
Sınıftaki özürlü arkadaşlarım sevgi dolu sözcükler(!) eşliğinde birbirlerine saldırıyor- aman sarılıyorlardı.
" Bu sefer ne için kavga ediyor bunlar amına koyayım."
" Doruk, Aras'ın sunumuna kahve dökmüş Bestecim."dedi arkadan bir adet cırtlak ses. Bu Defneydi.
Doruk şimdi kendine mezar beğensindi. Efe günlerdir o sunum için çalışıyordu. Hiçbir eksiği olmadan, derin bir titizlikle hazırlanmıştı. Benim bile yaklaşmama izin vermemişti.
"Senin derdin ne lan dümbelek." Benim sesimle birlikte ikisi de bana döndü. Doruk kaşları çatık bir şekilde, korkutucu olduğunu düşündüğü bir bakış attı.
"Bana bak ağzını topla, bunca zaman sesimi çıkarmadım sustum sen çok olmaya başladın artık." dedi prensesimiz Doruk.
Güldüm. Hatta gülüşüm kahkahaya dönüştü.
"Bak sen toplamazsam ne olur?" yüzü biraz daha zorlarsa kırmızıdan mora dönecekti. Çok komik görünüyordu.
"Seni-" sözünü kapıdan içeri koşarak giren nöbetçi öğrenci böldü.
"Yazgı Beste Korel'i müdür yardımcısı odasına çağırıyor."dedi
Aval aval baktım. Birden ne olmuş olabilirdi ki Uzun zamandır okuldan kaçmamıştım. Devamsızlığım da düzenliydi. Kopya da çekmemiştim.
Gül cemalini bir görmek istemiş kadın napsın. Diyen iç sesime göz devirdim. Bu kadın beni kolay kolay yanına çağırmazdı.
Efe'nin kolumdan çekiştirmesiyle kendime gelerek hızla sınıftan çıktım.
O da peşimden bana ayak uydurarak ilerliyordu.
Yaklaşık 1-1,5 dakika içersinde müdür yardımcısının kapısındaydım.
Kapıyı tıklatarak içeri girdim.
"Hocam..." yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim."Beni çağırmışsınız."
"Gel kızım." birkaç adım ilerleyerek önündeki sandalyelerden birine oturdum. Yüzüne bakmaya başladım. Anlamış olacak ki söze girdi.
"Ailen aradı Beste. Kapıda seni bir araba bekliyormuş. Oraya gidince ne olduğunu öğreneceğini söylediler." Konuşmanın başında çatılan kaşlarım sonuna doğru iyice çatılmaya başlamıştı.
