ကွေ့ကျိုးမှာနေတဲ့ရှောင်ကျန့်ဘဝလေးကအရမ်းကိုသာယာပါသည်။မနက်ကျရင်ဖွားဖွားပြင်ပေးတဲ့မုန့်ကိုစား ပြီးရင်ကျောင်းသွားသည်။မေမေနဲ့ဖေဖေကတော့ဆုံးသွားပြီဖြစ်တာကြောင့်ဖွားဖွားနဲ့သာနေသည်။အရမ်းကြီးချမ်းသာတဲ့အထဲမပါပေမယ့်မေမေတို့ရှာထားတဲ့ပိုက်ဆံတွေနဲ့သူတို့မြေးဖွားစားလို့လောက်ပါသည်။ရှောင်ကျန့်ကအထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်ဖြစ်တဲ့အတွက်အဲ့တာပြီးရင်ကျောင်းဆက်မတက်ပဲပန်းချီဆရာလုပ်မယ်လို့စိတ်ကူးထားသည်။အခုရှောင်ကျန့်က၁၆နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။
"ဖွားဖွားရေ သားကျောင်းသွားတော့မယ်နော် "
"အေးအေးငါ့မြေး"
ရှောင်ကျန့်စက်ဘီးလေးထုတ်ကာကျောင်းသို့လာခဲ့သည်။
"ဟေ့ကောင် ကျိုးချန် ဟိုကောင်ယွီပင်း"
"ဟ ဟျောင့် ငါတို့ကိုခွေးများမှတ်နေလား အကောင်တွေနဲ့နှိုင်းနေတယ် ချီး"
"ဟဟ ချစ်သယ်ရင်းကြီးတို့ကလည်းကွာ ငါကစတာပါကွ''
"ဟိုခွေးတွေအရင်ဆုံးကျောင်းထဲဝင်အုံး "
"တောင်းစား"
ရှောင်ကျန့်နဲ့ကျိုးချန်ကယွီပင်းကိုဆဲလိုက်တာကြောင့်ဟိုကောင်ယွီပင်းမျက်နှာကခပ်မဲ့မဲ့။
"အေးပါ ဆဲထားကြ ငါ့ညီမနှစ်ယောက်နဲ့မပေးစားဘူး ငါလူးလေးတွေ"
"ဟဲဟဲ ယောက်ဖကလည်းငါတို့ကစတာပါဟ"
ရှောင်ကျနါနဲ့ကျိုးချန်ကယွီပင်းပခုံးကိုအပြိုင်လာဖက်ကာ ကျောက်းထဲသို့ဝင်သွားကြသည်။ယွီပင်းကတော့စောက်မြင်ကပ်ပြီးအဲ့နှစ်ကောင်ကိုဆဲတာမိုးကိုမွှန်လို့။
ဝမ်ရိပေါ်တို့မိသားစုလေးကရိုးရှင်းပါသည်။ဖေဖေကအစာရှာထွက်ရင်ရိပေါ်ကအိမ်အလုပ်လုပ်ပြီးကျန်နေခဲ့သည်။မေမေကတော့နှံကောင်တွေကြောင့်သေသွားပြီ။အဲ့တာကြောင့်ရိေပါ်လေးကအဲ့နှံကောင်တွေကိုသိပ်မုန်းပါသည်။
"သားရေ ဖေဖေ အစာသွားရှာအုံးမယ်နော်"
"ဟုတ် စောစောပြန်ခဲ့နော် ချိုချိုအသီးလေးတွေလည်းသားစားချင်တယ်ဖေဖေ"
YOU ARE READING
ငလက်မလေးဝမ်ရိပေါ်
Randomကျွန်တော့်ရဲ့ဒုတိယမြောက်fic,လေးပါ မတူညီတဲ့ပုစံလေးtryကြည့်မလို့။ဇာတ်လမ်းကကျွန်တော့စိကူးအတိုင်းပဲရေးမှာပါနော်။ဇာတ်ကားကိုမှီငြမ်းထားတာတွေမရှိလို့တူညီခဲ့ရင်တိုက်ဆိုင်မှုသာဖြစ်ပါတယ် ငလက်မပုံပြင်လေးပဲနားထောင်ဖူးတာပါ ငယ်ငယ်ကကျွန်တော်ိတို့ လေးတန်း ငါးတန်းလေ...
