GİTME, KAL

467 35 74
                                    


Bu bölüm biraz yazım şeklimi düzeltmeye çalıştım ( dost tavsiyesi) umarım beğenirsiniz. Bölümün şarkısını da ekledim, mutlaka dinleyin.

Keyifli okumalar 🫧

Elini sıkarken kalbim daha hızlı atmaya başlamıştı sanki. Gözleri, bana bakışları yabancı değildi. Ahmet'e dalgın dalgın bakarken Aysude'nin "Feridee maskeni tak, gel" seslenişi ile irkildim.

"Sanırım seni bekliyorlar fotoğraf için" Ahmet'e gülümseyerek bakarken hâlâ elini tuttuğumu hatırlayıp, anlık refleks ile elimi çektim. Gülmeye başlamıştı, hayır ne var yani bunda gülünecek ? Hadi ben senin elini bırakmadım sen niye tutmaya devam ediyorsun, Allah Allah yaa.

Kızların yanına doğru ilerken Ahmet'in hâlâ arkamdan bana baktığını hissediyordum.
" Bakıyorum da abimden ayrılamadın?" Zaten kafamdaki sesler yetiyordu bir de Sıla başlamıştı. " O da benim elimi bırakmadı bir kere " diyerek çıkıştım.
Sıla "Tamam canım bir şey demedik" diye karşılık verince biraz fazla tepki gösterdiğimi fark ettim. " Hadi ama bir tane toplu fotoğrafımız olmasın mııı?"
Aysude' nin fotoğraf telaşı, Sıla'nın abisiyle tanıştırma çabası ve başıma gelen mistik olay sağ olsun gerçekten yorucu bir akşam oluyordu.

Davet bitip herkes evlerine dağılırken aklıma bu gece Sılalar da kalacağımız geldi. Gerçekten şu an son isteyeceğim şey olabilirdi ama bir kere kabul etmiştim, dönüşü yoktu.
"Sıla sorabildin mi abine ? " , " Neyi Aysude?" Aysude' nin aklına yine gelmişti bir şeyler belli. Bir yandan onları dinleyip bir yandan da etrafa bakarken gözüm ilerde masaya yaslanmış olan Ahmet'e ilişti. Elinde bir şey vardı, dalmış vaziyette ona bakıyordu.
"Sen tanıştın mı Yarenle?", " Hu hhuu Feride sana diyorum. " Gözümün önünde iki tane sağ sol yapan el belirince kafamı kızlara çevirdim.

" Efendim Aysude" diyerek dikkatimi ona verdim.
" Ohooo sen bizi dinlemiyor musun ?" aslında dinlemiyordum ama " dinliyorum, niye dinlemiyim " diyerek itiraz ettim.
" Ne dedim en son ben?" Başımı öne eğip gözlerimi Aysude'den kaçırmıştım ki Sıla'nın araya girmesi ile ortamdaki sorgu havası dağıldı.
"Hadi kızlar abim mesaj atmış gidiyoruz."
Gerçekten bu gece bir an önce yatıp uyumak istiyordum.

Hep birlikte arabanın başına kadar yürümüştük. Sıla ve Aysude bir anda arka koltuğa oturup bana kaş gözle ön koltuğu işaret etmeye başlamışlardı. Birkaç saniyelik oluşan o saçma sessizliğe Ahmet son verdi. " Feride gel sen öne otur arkada sıkışmayın hepiniz."
Ahmet'e bakarak onaylar biçimde kafamı salladım, ön kapıyı açarak koltuğa oturdum.
Arkadan gülüşmeler gelmeye başlayınca Ahmet dikiz aynasından Sıla' ya sert bir bakış attı.
" Şarkı mı açsak? " hem kendi kafamı dağıtmak hem de ortamı yumuşatmak adına böyle bir teklifde bulunmuştum.

" Olur, al benim telefonumdan aç istediğini" diyerek Ahmet'in bana doğru uzattığı telefonu elime alarak playlistlerine bakmaya başladım. Ya bu listeleri kendi hazırlamamıştı ya da gerçekten müzik konusunda zevkliydi. Ekranda olan bakışlarımı Ahmet'e çevirdim. " Hadi Feride şarkılar o tarafa bakıp seçilmiyor. " diyen Aysude ' ye gözlerimi devirerek telefona geri döndüm.
Listenin aşağısına kadar indikten sonra açacağım şarkıya karar verip, tıkladım.
Telefonu kenara bırakıp, ekrandan şarkının sesini yükseltirken Ahmet " İyi seçim " diyerek beni onaylarcasına gülümsedi.

Şarkı dinlemek benim için nefes almak gibi bir şeydi, düşüncelerimden uzaklaşmak istediğim de sığındığım bir limanda denebilir. Kolumu sağ tarafa yaslayıp elimi çenemin altına almıştım. Kapalı olan camı da açarak rüzgarın yüzüme vuruşuna kendimi teslim ettim. Yol boyunca tek kelime etmeden camdan dışarıyı seyretmiştim, gözlerimi kapattığımda gözümün önüne gelen hep aynı kareydi. Karanlığın içinde tanımadığım biriyle öpüştüğüm an... Kimdi o , tekrar karşılaşabilecek miydim ?
Düşündükçe dudaklarıma nüfuz eden sıcaklık, kalp ritmimi de arttırıyordu.
Ahmet'in "Geldik" demesiyle düşünce bulutlarım bir an da yok oldu.
" Dalmışım " diyerek arabadan indim. Aysude gelip koluma girdi. " Sen de var bir haller , hadi hayırlısı."

Eve çıktığımızda üstlerimizi değiştirip terasa geçtik. Sallanan armut salıncağa oturup bağdaş kurdum az sonra da Sıla elinde kahvelerle yanımıza geldi.
Saat 01.00 di. Her ne kadar uykum gelmiş olsa da göz kapaklarıma direniyordum.
Kahveyi de içince uykum dağılır diye düşünmüştüm. Terasın üstü açıktı, kafamı geriye doğru yaslayıp gökyüzünü izlemeye başladım. Aysude Ahmet' i sorularıyla darlıyor, Sıla da telefonuyla ilgileniyordu.
Kahvemi yudumlarken gözüm yine boş kalan bileğime gitti. O bileklik annemin hatırasaydı ve şimdi yoktu. Annem gibi o da yoktu...

O sabah ablamla erkenden kalkmıştık, normalde uykumun bölünmesinden hiç hoşlanmazdım ama bugün farklıydı. Annemle babamın bir aylık iş seyahati bitmişti, nihayet eve dönüyorlardı.
Evdeki heyecan ve telaşımı hatırlıyorum da...

"FFERİDE HADİ ,GELİRLER BİRAZDAN." ablam salonda kahvaltı masasını hazırlamış beni de ekmek almaya gönderiyordu.
"Tamam çıkıyoruuum." diyerek dolaptan ilk bulduğum ayakkabıları ayağıma geçirdim, anahtarı da elime alarak koşar adımlarla sokağa çıkmıştım. Ben sokağa çıkmıştım çıkmasına ama duyduğum o çığlık sesiyle aynı hızla eve geri koştum. Elimde anahtar vardı evet ama korkudan arka arkaya zile basıp ablamın kapıyı açmasını beklemiştim. Sonunda elimdeki anahtarın varlığını hatırlayıp,kapıyı açtım.

" Abla iyi misin ? " diye salona koşup yanına gittim, iyi olmadığını hıçkırarak ağlamasından anlıyordum. Elindeki çay tepsisi yere düşmüş, cam kırıkları etrafa dağılmıştı. Dizlerinin üstüne çökmüş vaziyette elinde telefonla tek bir noktaya bakarak ağlıyordu.

"ABLAA" yanına gidip eğilmiştim.
" Feride, annemler..." cümlesini tamamlayamamıştı. Gözlerimden akan yaşlara engel olamamış, ellerimle kulaklarımı kapatmıştım. Dizlerim karnıma çekik halde ablamın yanında öylece duruyordum.

"Feride, iyi misin hayatım? " Sıla kolumu dürtmesi ile bugüne geri döndüm. Gözümden akan yaş elimin üzerine damlayınca Sıla'ya baktım.
"Sarılabilir miyim?" diyerek kollarımı
Sıla ' nın boynuna dolamıştım. Sıla da sıkıca bana sarılırken "Ben sizi yalnız bırakayım en iyisi " diyen Ahmet'e gitti gözlerim.

Gitme, kal demek istiyordum. Neden bilmiyorum ama bugün yanında güvende hissettiğim tek kişi Ahmet olmuştu.

~BÖLÜM SONU~

Okuyanlara teşekkür ederim :)
Yeni bölümde görüşmek üzere, yorumları bekliyorum. Öpüldünüz 😘

Tattım Ölümü ( AHFER ) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin