Karagül

♡4. BÖLÜM♡

Notdan sonra sabahlayıp yakınlarımdan böyle bir potansiyele sahip insanları Poyraz birlikte odamda tartışıp bi yandanda mobeseleri inceliyorduk. Adam o kadar zekiydi ki, herşeyi silip kaçmıştı  Özdinç bile hiç bir şey bulamamıştı.kafam o kadar karışıktı ki bi yandan Aras  taşınalım diyor bir yandanda olayı çözmeye çalışıyordum.

" Peki paralı askerleri kimin tuttuğu ortaya çıktımı" dedim .
"O da gizli hiç birşey yok "
" Yav bu nasıl iş adamı arkasında bi iz bile bırakmamış"artık dayanamıyorum . "Bu iş beni aşar benim eve gidip dinlenmem gerek gerçi Aras müsadere ederse hadi görüşürüz. Bi kaç saat dinlenip gelirim "
"Aynen sen çık ben de birazdan çıkıcam"
Eşyalarımı toparladım ve kapıya doğru ilerledim.

"Ekin binanın etrafındaki korumalar arttırıldı nereye gidersen silah iç kılıfını tak ki karşındaki seni silahsız sansın gerçi o kadara gerek yok harcamanın arkanda sivil polis olacak " tek seferde sıraladığı kelimeler biraz idrak ettikten sonra yüzümü ona döndüm, arkamda bir sivil polisin olması saçmaydı.

" Poyraz ilk olarak bende biliyorum silahımı gizlikılıfa koymayı ikinci olarak neden peşimde sivil polis var ben  kendimi nasıl korumam gerektiğini bilmiyor muyum? Üçüncü olarak zaten adam dediğine göre bana zarar vermiyecekmiş" son dediğime kendimde inanmamıştım ama ağzımdada tutamadım. Poyraz birşey demesine izin vermeden kapıyı çarpıp odadan çıktım.

                                                                                       ♡

  Eve geldim. Koltukta bomboş oturup duvarı izliyordum. Tabi Aras onu dinliyorum sansa da. Yine taşınma konusu Kara Gül öyle bir adamdı ki zaten ne boka gitsek bizi bulacaktı. Zaten ben kartları açık oynarım. Her zaman her şeyim bilinir. Tek bir şey dışında beynimde dolaşan hinlikler... Onu ben bile hâlâ çözemedim çünkü.

"Aras müsadenle canım ikizim yoruldum beni de anla" dedim ve bir şey söylemesini beklemeden odama geçtim.  Bilgisayarıma geçtim. Bilmem kaçıncı kez mobese kameralarını izleyecektim. Hiç bir şey yoktu bulamıyordum. Çıldıracak duruma gelmiştim ta ki bir şeye kadar. Bulmuştum bu sefer bulmuştum. Mobese kameralarinin markaları nelerdi.

Kameralar dilinde bile nerede silindiğıni tespit edebilirdim. Hay aklınla bin yaşa.

Markayı biliyordum hemen üretim fabrikalarıyla konuştum. Bir kaç kod gönderdi. Yapabileceği sadece buymuş. Neyse ki benim kapı gibi Özdinç'im var.

Zaten yeni döndüğüm için hazırdım. Silahımı belime, jiletimi ise kemerime yerleştirdim. Bana yine karakol yolları gözüktü. Odamdan çıktım Aras yoktu. Neyse ki...

Otoparka indim. Ardından arabama bindim.

Ama neyse ki buldu Ekin Hanım.

Neden susmuyor bu iç sesim?

Arabayı tam çalıştıracaktım ki, adım seslenildi.

"Bir de siz eksiktiniz zaten" diye mırıldandım. Evet bu Poyraz'ın peşime taktığı sivil polislerdi.

"Siz gelmiyorsunuz" dedim ve gazı kökledim. Ardından Poyraz'a mesaj attım.

Siz:Karakola gel bir şey buldum.

Poyraz:  Hemen geliyorum.

Poyraz: Barıştık mı?

Siz: Bir bas git Poyraz.