ASİYE (Yetişkin)

İlk Karşılaşma

Arkadaşlar herkes başladığı tarihi yazarsa mutlu olurum. İyi okumalar 🦋

Yağmur yüzüme çarparken kollarımı açıp gözlerimi kapadım. Burnuma dolan toprak kokusu içime huzur dolduruyordu sanki.

Annem topuklu ayakkabılarıyla asfaltta garip sesler çıkarmasa dahada huzurlu olabilirdim elbet. Sanki içimden geçenleri okumuşcasına bi an kafasını çevirdi ve yüzüme sert bir şekilde gözlerini konduruverdi.
"Hadi ama Asiye aptal aptal bakıp durma şu gökyüzüne senin yüzünden uçağı kaçırıcaz. Sırılsıklam olduk zaten" dediğinde istemsizce somurttum.

İdil annemin beni azarlamasından epey zevk almış bi tebessümle "Asiye'nin salakça hallerine alışmadın mı?" deyip annemin koluna girdi.
Seçilse benim koluma girerek "Sen onlara bakma kardeşim ne anlar onlar böyle şeylerden ikiside kokoşluktan başka bişey bilmiyor" deyip kıkırdamaya başladı.

"Ah bilmem mi ruhları kartlaşmış bunların" diyerek kıkırdamasına bende katıldım.
İdil ve Seçil annemin ilk kocasından olan çocuklarıydı. Bense ikinci kocasından sonra dünyaya geldim.Babam vefat ettikten sonra annem kimseyle evlenmedi.İdille aramda üç yaş, Seçille ise iki yaş vardı.

Seçil beni kabullenmişti ve aramızda derin bir sevgi bağı vardı. Fakat İdil için aynı şeyi söyleyemiyordum. O beni bir türlü kardeşi gibi görmüyordu. Beni sevmesine de ihtiyacım yoktu zaten. Çünkü benimde onu pek sevdiğim sayılmazdı.

Seçil esmerliğiyle göz kamaştıran bir kızdı,İdil ise renkli gözlü ve çekici olmasına rağmen yapmacık hareketleriyle insanları kendisinden itmeyi becerebilen bir yapısı vardı.

Bana gelirsek genellikle tatlı ve doğal olduğumu söylerlerdi.Okyanus mavisi gözlerim herkesin dikkatini çekerdi.Saçlarım dalgalı ve siyahtı.

Annem ise yaşına göre oldukça zarif ve etkileyici bir kadındı. Etrafındaki çoğu erkeğin ona hayran olması kaçınılmazdı elbet. Bu yüzden başına dert almış olsa bile zarifliğini kullanmayı seviyordu.

Uçaktaki yerlerimizi aldığımızda kalbim hızla çarpmaya başladı. Bulutların üzerine çıkıp aşağıyı seyretmek beni heyecanlandırıyordu. Yedi sene önce yaşadığımız evimize geri dönüyorduk. Zaten o gün neden birden bire oradan uzaklaşmamız gerektiğine hiç birimiz anlam verememişti.

Annem gecenin bir vakti apar topar eşyalarımızı toplamamızı söylediğinde yaşadığım en büyük hüznü yaşamıştım.Annemle aramızdaki en büyük kavga o gece olmuştu. Orada büyüdüğüm için gitmek zorunda kalmak bana epey koymuştu. Taşındığımız yere bir türlü alışamamıştım. Fakat şimdi geri dönüyorduk. Bütün anılarıma geri dönüyordum.

Uçak kalktığında vücuduma yayılan heyecan bilinç altımda olan ufak bir hatırayı çıkardı yüzeye...
Kerem'i

Düşüncelerime hakim olamayarak acaba ne yapıyor diye merak etmeye başladım aradan yedi sene geçmişti. Nasıl biri olmuştu.

Kerem'le yakın arkadaştık fakat aramızda anlamlandıramadığım bir bağ vardı sanki.
Beraber çok güzel anılarımız vardı. Peki oraya vardığımızda yine eskisi gibi olabilecekmiydi herşey.

Ben bulutlara bakıp kafamda bunun hesabını yaparken Seçil koluyla beni dürdüp "Kızım sana diyorum be hey aç değilmisin bir şey yemiyecekmisin?" dediğinde düşüncelerimden alıkoyduğu için hafif öfkelensemde ona belli etmedim. "Hayır sağol" deyip kafamı çevirdim.

İdil uçakta bile oje sürmeye çalışırken homurdanıp duruyordu. Sinirle yüzüne baktım ve "Sesini kesermisin İdil" dedim. Sinirle bana baktı ve ben istifimi bozmadan ona bakmaya devam ettiğim için sesini çıkarmadan ojesini sürmeye devam etti.
Gözüm anneme kaydığında suratında bi endişe farkettim. Sanki bir huzursuzluğu var gibiydi. Sessizce oturup bir şey düşünüyordu sadece. Bu halini fazla ciddiye almayarak gözlerimi kapadım eşyalarımızı valizlere yerleştirmek beni epeyce yormuştu. Ve uykuya daldım...