Yalandan Oyunlar

6-Dogruluk mu Cesaret mi?

Yazım yanlışlarının kusuruna bakmayın. İnsanım ben ey adem oğulları.

Satır aralarına yorum yapın ve bende okuyayım. Baya keyifli.

Oy vermeyi unutmayın.

🍂

Yapraklarla oynuyordum. Kendimi bir sürü yaprağın içinde bulmuştum. Ben bu yaprakları daha önce de görmüştüm.

Tekerlekli sandalyesiyle geliyordu ve ben de ona gülümsüyordum. O bana geldikçe bakışları çaresiz bir hal aldı. Sonra aniden sandalyeden kalktı.

"Affet." dedi yalvarırcasına. Neden rüyalarımda Furkan kendisini affettirmeye çalışıyordu. Affedilecek bir şey yapmamıştı. Böyle düşünmesinin sebebini merak etmiştim. Ama ona "Furkan, yürüyebiliyorsun." dedim ve sıkıca sarıldım.

Ama rüyaydı. Furkan yürüyemiyordu ki. Rüya olduğunu bu şekilde anlamıştım.

"Neyi?" dedim ve ona sarıldım. Neyi affedecektim? Affedilecek bir şey yapmamıştı.

Ayakta olması beni mutlu etmişti.

Ama birden o da yok oldu. Kollarımın arası dallarla doldu. Hepsi kırık döküktü. Bıraktım.

Üşüdüm. Her şey birbirine karıştı.

Sonra uyandım.

Kafamı kaldırdığımda Furkanın yüzüyle karşılaştım.

Evliligimizin 6. Ayıydı. Pürüzsüz yüzü iyiki dün akşam sakallarını kestim dememe neden oluyordu.

Eli belime gitti ve beni kendine çekti. Diger eliyle battaniyeyi sırtıma örttü. Bana sıkı sıkı sarıldı. Saçıma ufak bir öpücük kondurdu. Beni uyandırmaktan
korkarcasına eli saçıma gitti. Ne yaptığını pek hissedemedim.

Her gece olduğu gibi sarıldığım yastığı ayak ucumuza attı ve ellerimi beline doladı.

***

Kendimi boşlukta gibi hissediyordum. Gözüme vuran güneş ışığıyla gözlerimi araladım. Güneş çok güzel açmıştı.

Yanıma döndüğümde Furkanı bulamamıştım. Tuvalete baktığımda orada olduğunu anladım. Kaya abiyi çağırmış olmalıydı.

Kendimi yataktan atarak çıktım. Yatağı bir güzel toparlayıp hem kendime hem Furkana kıyafet seçtim. Bu gün yanımda olacağını söylemişti.

"Abi işiniz bitmedi mi?" dedim eşyaları yatağa bırakarak. Sonra kendimde oturdum. Şu sesinden beni duymuyor olmalılardı.

Biraz bekledikten sonra şu sesi kesildi. Banyodan tıkırtılar geliyordu. En sonunda kapı açılmıştı.

"Abi-" diyecekken kapıdaki Furkanla bakıştık. Sandalyede bir elinde havluyla saçlarını kuruluyordu. Bir kaç saniye ona baktıktan sonra.

"Kaya abi?" dedim ona sorarak.

"Y-yok." dedi kekeleyerek.

"Sen," dedim sonra "Nasıl banyo yaptın?" dediğimde sertçe yutkundu. Belkide onun bu sorumsuzca davranışına kızacagımı düşünüyordu. Haklıydı.

"Ke-ken-dim y-yap-tım." (Kendim yaptım.) dediğinde kaşlarım çatıldım. Sandalyeyi bile kurulaması tuhaftı.

"Ben de kıyafetlerini hazırladım." dedim yataktaki kıyafetleri göstererek. "Bu gün evdesin diye rahat bir şeyler seçtim." dedim. Bana gülümsedi ve yanıma geldi.

Her zamanki gibi üzerini değiştirip saçını şekillendirdikten sonra -ki bunlar hiç te kolay şeyler degil- Furkanı da alıp odadan çıktım. Furkan bir süreden sonra sandalyesini kendi sürdü. Bütün aile masaya toplanmıştı.