GERÇEK DÜŞMAN - 2

16.bölüm: #yeni bir umut #

~Yazım hatam varsa üzgünüm .

Arin'den

Sabah erkenden gözümü güneşi ışığının vurması ile açmıştım . Bir süre boşa tavanı izledim daha sonra kalkmak istedim ancak buna bir şey engel olmuşdu . Yanıma baktığımda ise Felix abim bir kolumu , Changbin abim de saçımı tutmuşdu ve çok tatlı uyuyordurlar . Bu hallerine gülmeden edemedim tabi . Sessizce kıkırdadıktan sonra tekrar yerime yatdım . Çünkü eğer kalkmaya çalışsam onlarda uyanacaktı ve dün bizim için çok yorgun bi gün olduğundan onların dinlenmesini istedim . Tekrar tavanı izlemeye başladım . O sırada dün olanlar aklıma geldi . Gerçekten annem beni neden sevmiyor ? Neden benim ölmemi istedi ki ? Ben o kadar mı kötü bir insanım ya ? Ben o zaman abilerimin hayatını da mı mahvettim şimdi ? Tüm bunları düşünürken gözümden yaşlar akmaya başladı . Hayır , ağlamak istemiyordum şuan . Boşta kalan elimin tersi ile sert bir şekilde sildim göz yaşlarımı . Tavana bir az daha baktım bir süre . Annemle olan tüm anılarım aklıma geliyordu ve bu benim göz yaşlarımı akmasına sebep oluyordu . Her ne kadar akmasını istemesem de maalesef bu oluyordu ve onları silmek hiç fayda etmiyordu . Sonunda pes ettim silmekten ve göz yaşlarımı sessizce düşmesine izin verdim .

I.n:
Arin ? İyi misin sen ? Ağlıyor musun ?

Hiç bir şey söylemeden sadece yüzüne baktım .

I.n:
Konuşmak ister misin bebeğim ?

Yine hiç bir şey söylemeden sadece başımı olumlu anlamda salladım .

I.n:
Tamam . Kalk hadi mutfakta konuşalım .

Hiç bir şey söylemedim yine ve yanımdaki beni sıkıca tutmuş olan Felix ile Changbin abime baktım. Abim de anlamış olacak ki gülümseyerek baş ucuma geldi ve Changbin abimin elinden saçımı kurtardı . Ve daha sonra kolumu da Felix abimden kurtarınca yavaşça beni çekti . Beni kendine çekerek mutfağa doğru yöneldiğinizde nihayet konuşmaya başladım .

Arin:
Abi bahçede konuşalım mı ?

I.n:
Tamam bebeğim sen nasıl istersen .

Dediğinde bahçeye açılan balkondan bahçeye çıkmaya karar verdik . Ve yavaşca oraya koyulduk . Arka bahçeye çıkıp bir bahçedeki salıncağa oturduk . Bir süre sessiz kaldık . Daha sonra bu sessizliği abim bozdu .

I.n:
Aşkım hadi anlat bana . Neden ağlıyorsun sen ?

Arin:
B-ben sadece ...........

I.n:
Güzelim lütfen anlat bana .

Arin:
A-annem . Annemi hatırladım birden .

Dediğimde gözlerimin bir daha doldu . Abim bir kaç saniye yüzüme baktı üzgün bir şekilde . Daha sonra beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı bana . Bende ona karşılık verdim ve daha şiddetle ağlamaya başladım . Sonra beni kendinden uzaklaştırdı ve omuzlarımdan tutup ona bakmayı sağladı.

I.n:
Güzelim hadi ama . Bak unut artık o kadını . Tamam sana hemen unut diyemem ancak bu duruma alışman lazım artık . Bundan sonra bizim hayatımızda o kadın olmayacak ve biz daha mutlu olacağız . Tamam ?

Arin:.
Abi ?

I.n:
Hm ?

Arin:
Ben annemin hayatını çaldıysam eğer o zaman sizinde hayatınızı çalmış oluyorum dimi ?