GERÇEK DÜŞMAN - 2

23.bölüm

~Yazım hatam varsa özür dilerim .

Arin'den

Arkadan gelen ses ile hepimiz merdivenlerde durmuş sesin geldiği yöne bakıyorduk . Bi süre sonra içeriye korumaları ile birlikte annem girdi . Annem dönmüştü . Ben sevinçle anneme bakarken tam anneme doğru koşacağım sırada bir el beni sıkıca tutup kendine çekti. Başımı kaldırıp baktığımda bunun Jisung abim olduğunu gördüm . Ne ? Ben sadece anneme sarılacağım .

Arin:
Bıraksana beni sadece anneme sarılacağım .

Jisung:
Bende bunu yapmaman için tutuyorum ya seni .

Arin:
Ama niye ? Chan abi bir şey söyle .

Chan:
Olduğun yerde kal Arin .

Arin:
Sizi anlayamıyorum .

Byeol:
Eğer yanıma gelirsen bir daha benden kurtulamazsın Arin . Hayatını cehenneme çevirmek benim için daha da kolaylaşır . Bu zaten olacak elinde sonunda .

Ben daha ne dediğini anlamaya çalışırken annem bize taraf gelmeye başladı . Jisung abim hemen beni arkasına aldı . Annem yaklaştı yaklaştı arkadan Jeongin abim çekti beni ve o da arkasına aldı beni ama annem durmadı daha da çok yaklaştı bana . Korkmam normal bir şey mi ? Çünkü kızlar annelerinden korkmazlar değil mi ? Tam gelip önümde durdu ama ben annemin yüzüne bakıyor ve hızlı hızlı nefes alıyordum . Kahretsin ilaçlarımı evde unuttum .

Byeol:
Bana inan küçük kızım sen ölmeden ,seni öldürmeden ölmeyeceğim . Bu da benim yeminim ve sözüm olsun sana .

Minho:
SENİ ÖNCE BEN ÖLDÜRECEĞİM .

Ben daha annemin dediklerini algılamaya çalışırken Hyunjin abim beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı. Kulaklarımı kapattı beni kendine iyice bastırdı görmemem için. Şuan neler oluyordu hiç bir fikrim yoktu .

Minho abimin anneme saldırması,annemin korumalarının onu koruması ama annemin hala gülmesi abimlerin yüksek sesleri restorandakı insanları dikkatle bizi izleyip hatta bazılarının telefona çekmesi hepsi birer film şeridi gibi gözlerimin önünden geçerken başıma saplanan ağrı ile önce bilinci yitirdim sonra gözlerim kapandı .

(...)

Gözlerimi açtığımda beyaz tavan görmem ile hemen ayağa kalktım . Yattığım yerde doğruldum . Hastahanedeydim . Bütün abilerim yanı başımda oturmuş bekliyorlardı . Ben hiç bir söylemeden sadece olanları anlamaya çalıştım . En son ...

Arin:
Abi ...Lukas...Annem....ilaçlar...fotoğraflar

Hyunjin:
Aşkım sadece sakin ol tamam mı ?

Arin:
Beni tehdit etti . Siz ...siz buna inandınız .

Chan:
Sakin ol meleğim lütfen biz sadece sana inanıyoruz .

Arin:
Siz bana inanmadınız . Ama ben ..ben yapmadım böyle bir şey yemin ederim .

Jisung:
Sakin ol bebeğim sana inanıyoruz . Sadece sakin ol .

Arin:
Annem beni öldürecek . Annem beni gerçekten öldürecek . Annem beni sevmiyor .

Minho:
Arin , lütfen yalvarırım kendine gelmeye çalış . Annem artık yok .

Arin:
Ben yemin ederim anneme hiç bir şey yapmadım bana inanıyorsunuz değil mi abi ?

Hyunjin:
Sana inanıyoruz aşkım .

Chan:
Seungmin'i çağırın .

Arin:
Ama ...ama annem neden öyle bir şey yaptı o zaman ?

Ağlamaya başlamıştım . Göz yaşlarımı durmaksızın akıyordu ve ben asla onları silmekle uğraşmıyorum . Hyunjin abimin elimi sıkıca tutması ile dönüp ona baktım . Gözleri doluydu ama neden ?

Arin:
Sen niye ağlıyorsun abi ?

Hyunjin:
Ağlamıyorum güzelim .

Arin:
Bana yalan söylüyorsun ağlıyorsun . Annemin beni öldüreceğini biliyorsun . Bak Felix abim de ağlıyor . Bana güvenmiyorsunuz ayrıca annemin beni öldüreceğini biliyorsunuz .

Minho:
Arin sende ağlıyorsun sende ağlama çünkü biz sana güveniyoruz sonsuza kadar. Ayrıca o kadın sana hiç bir bok yapamaz . Biz varız . Senin 8 tane abin var . Ayrıca sen kendin söylemiştin benim abilerim her konuda beni korur diye . Sen bize güvenmiyor musun ?

Arin:
Ben...ben size güveniyorum . Hemde sonsuza kadar ama ...

Seungmin:
Arin ! Güzelim nasılsın ? Bir yerin ağrıyor mu ? Aç gözlerini .

Bir şey dememe izin vermeden Seungmin abim elindeki feneri gözüme tutdu. İki gözüme de baktıktan sonra yüzümü incelemeye başladı .

Seungmin:
Sen neden ağlıyorsun ? Chan hyung ?

Chan:
Hafızası yerine geldi ..

Anlamadığım bir şekilde gözlerini kapattı Seungmin abim . Hyunjin abim hala ellerimi sıkıca tutuyordu . Felix abim hala kenarda ağlıyordu. Minho abim sinirli bir şekilde elini yumruk yapmış sanki kendini zor tutuyordu . Changbin abim başını elleri arasına almış başı eğik bir şekilde yere bakarak oturuyordu . Durumum o kadar ağır mıydı ?

Arin:
Fotoğraflar ....onları ya paylaşırsa ?

Chan:
Ben onu hal ediyorum meleğim . Yapamayacak rahat ol .

Arin:
Ya annem ? Beni nasıl öldürecek ?

Changbin:
Arin yeter artık . O kadın bunu yapamayacak biliyorsun . Buna asla izin vermeyeceğiz .

Arin:
Bana bağırma . Bunca zaman ilaç vermiş bana ama haberiniz bile olmamış . Ya yine haberiniz olmadan beni ...

Changbin:
Arin yeter gerçekten . Bunca zaman o kadını evde seninle yalnız bıraktık . Ama artık yalnız olmayacaksın ayrıca o kadın artık bizimle kalmayacak . .

Arin:
O kadın dediğin bizim annemiz .

Jisung:
O kadın artık hiç birimizin annesi değil .

Jeongin:
Biz onun çocukları olmaya layık değiliz bizi hak etmiyor tamam mı ?

Seungmin:
Çok fazla üstüne gitmeyin .

Arin:
Bırak gelsinler abi . Zaten yaşadıklarım yetmiyormuş gibi tüm gerçekleri vursunlar yüzüme abi . BIRAK HAYATIM HEP BÖYLE OLSUN . BEN GÜZEL YAŞAMAYI HAK ETMİYORUM . .....HAK ETMİYORUM ....ANNEM ....BABAM ..........BIRAKTI . ....KIMSE BANA GÜVENMEDİĞİ ....İÇİN OLDU .

Seungmin:
Size dedim dimi üstüne gitmeyin diye . Hyunjin sıkı tut kendine bur şey yapmasın iğneyi alıp geliyorum ben . TAMAM MI ? HYUNJİN KENDINE GEL .

Arin:
Ben .....ben deli değilim ...ben iyiyim ....iğne olmaz lütfen....yalvarırım

Seungmin:
Hemen geçecek söz veriyorum . Hepsini def edeceksin söz veriyorum birtane'm

~Bölüm sonu~

Sevgili okurlarım umarım beğenmişsinizdir . VPN ile giriş kolay olmuyor biliyorum ama açılacağına inanıyorum . O yüzden ben atıyorum siz açılınca okursunuz . Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın . Sizi seviyorum . Görüşürüz 😘🥰🥰🥰💞