still loving you

y e d i

-Minho acele et, bir gitarı kılıfına koymak bu kadar zor olmamalı.

Minho Chris'in söylediklerine aldırış etmeden eşyalarını toparlamaya devam etti. Sonunda hazır olduğunda stüdyonun kapısı kilitledi ve dışarıya,Chris'in yanına ilerledi.

Chris'in söylenmeye devam ettiğini gördü."Geç kaldık." diyordu.

-Zahmet oldu amına koyayım, gelmeseydin.

-Bana uyar aslında.

Chris bıkkın bir şekilde nefes verip arabaya bindi. Minho da arkasından gelmişti. Gösterinin çoktan başlamış olduğunu düşünüyordu Chris ve Jisung'un çok panikleyeceğini biliyordu.
Bu nedenle olabildiğince hızlı bir şekilde gitmeye çalıştı.Çok da uzak olmayan alana vardıklarında arabayı park etti ve mekana girdi.
Minho neden bu kadar acele ettiğini anlayamamıştı ama sormayı da düşünmüyordu.

Oturmak için gösteriyi net bir şekilde görebilecekleri bir yer aradılar ve kısa bir süre içerisinde buldular.
Oturdukları an Chris gözleriyle tüm mekanı inceledi ve en sonunda Jisung'u buldu bakışları.
Son derece panik olmuş gibi görünüyordu, eğer kendisini tutmasa stresten bayılabilirdi.
Chris'in gözleri Jisung'ta kaldığında bir abi edasıyla şefkatle baktı ve en içten gülümsemesini sundu ona.

Bu hamle Jisung'un biraz daha sakinleşmesine yarasa da stresini tamamen geçirmeye elbette yetmemişti.

Chris şanslıydı, Jisung'un gösterisi henüz başlamadan yetişebilmişti. Aksi takdirde yaşanacaklar iki tarafında pek hoşuna gitmeyecekti.

Vakit neredeyse geldiğinde Jisung'un kalbi onu yerinden sökmek istemesine sebep olacak kadar sık ve şiddetli atmaya başlamıştı. Son kez Chris'e baktı. Hemen ardından ise bakışları Chris'in arkasında yaşanan hareketliliğe kaydı.
Birileri güvenliğe sıkıntı çıkarıyor gibiydi.
Sonrasında bunların kim olduğunu anlamıştı.

Seungmin, Jeongin ve Felix koştuklarını belli eden nefes nefese kalmış halleriyle salona girdiler ve onlara bakan onlarca yüz arasından Jisung'u bularak yetişmenin verdiği sevinçle el salladılar.
Jisung ise arkadaşlarının bu komik hallerine gülümsemek ile yetindi.

Sonunda gösterisini sergilemek için çağrıldığında heyecanını yapabildiği kadar gizleyerek patenleriyle göz önüne çıktı Jisung. Alkışlamaktan elleri kopacak olan arkadaşlarını görmemişti tabi, görseydi belki insanların karşısında biraz daha rahat olabilirdi.

Minho bu kadar alkışın sebebi olan kişiye bakmak için yalnızca bir kez kaldırdı kafasını telefondan,bir daha gözlerini ayırmayacağını bilmeden.

Buzlar üzerinde gördüğü kişi öylesine asildi ki, zarifliği ve güzelliği karşısında yapabildiği tek şey hayran hayran bakmaktı. Uzaktan gören bir kişi yılların aşkı olduğunu sanardı Minho'nun yaşadığı şeyin. Oysa daha az önce görmüştü bu güzel çocuğu , tabi sonrasında hayatı olacağını nereden bilebilirdi ki?

Jisung buzlar üzerinde adeta süzülüyordu, hareketleri kusursuz gerçekleştiriyor izleyenleri kendine hayran bırakıyordu.
Bu kadar kusursuz bir iş çıkarmak ona da sürpriz olmuştu, soyunma odasındayken her şeyi eline yüzüne bulaştıracağına oldukça emindi oysa.

Gösterinin sonlarına yaklaştığında yapması gereken tek bir hareket kalmıştı şimdi. Tek bir hareket.
Bu hareketi de olması gerektiği gibi yapar ise kusursuz bir gösteri gerçekleştirmiş olacaktı, ancak işler böyle olmadı.
Jisung, stresinin bedenini ele geçirmesine izin verdi ve bocaladı.
Başarısız olmuştu.

Arkadaşları ve Chris endişeyle bakıyordu ona. Yere sert düşmüş gibiydi ancak endişelenmelerinin yegane sebebi bu değildi, Jisung'un stresini kontrol etmek yerine stresinin onu kontrol etmesine izin vermesiydi ve kendine ne kadar baskı yapıp suçlayacağını biliyorlardı. En iyi yaptığı şeyde kendine olan güvensizliği yüzünden hata yapması olacak şey değildi sonuçta.

Bu "başarısız" gösterinin sonunda tüm mekan sessizliğe bürünmüşken, hayal kırıklığı ve endişeyle karşılarında duran, üzerindeki bakışlar altında ezilen çocuğu izliyorken Jisung'u alkışlamak için ayağa kalkan tek bir kişi vardı.
Koca mekanda yalnızca tek bir kişinin alkışı yankılanıyordu.