ទីង! ទីង! ទីង!
កណ្ដឹងរោទ៍ភ្លាម សិស្សស្រីសិស្សប្រុសភ្ញាក់ឡេីងវិះស្លេកមុខ ព្រោះជាពេលវេលាដែលតម្រូវអោយសិស្សគ្រប់រូបប្រគល់ក្រដាសប្រឡងអោយលោកគ្រូអ្នកគ្រូវិញ អ្នកដែលនៅសល់ព្រមទាំងអ្នកដែលរួចរាល់ទម្លាក់ប៊ិចចុះជាមួយទឹកមុខផ្សេងៗគ្នា។ ខ្លះនៅសល់ ខ្លះរួចតែមិនប្រាកដ មិនទុកចិត្តលេីចម្លេីយខ្លួន ឯខ្លះទៀតក៏បារម្ភពីការប្រឡងរៀងៗខ្លួន។
"ក្រដាសវត្តមានហេីយឬនៅ អោយលោកគ្រូមក"សុងហ៊ុនឆ្លៀតសួរកូនសិស្សបន្តិច កំឡុងរៀបចំក្រដាសអោយមានរបៀបរៀបរយ។
"លោកគ្រូ ជេយ៉ុន មិនបានមកបែបនេះ គេមិនធ្លាក់ទេមែនទេ??" ហ៉ីស៉ឹង លេីកដៃសួរសំណួរដោយក្ដីបារម្ភ។
"..."សុងហ៊ុន យកអណ្ដាតទល់ថ្ពាល់ រាល់ដងដែលលឺឈ្មោះជេយ៉ុន ចេញពីក្រអូមរបស់ហ៉ីស៉ឹងធ្វេីអោយនាយខឹងមិនដឹងខ្លួន។
"មិនធ្លាក់ទេ"សុងហ៊ុន រៀបក្រដាសបង្ហេីយមុននឹងដេីរចេញពីថ្នាក់ ទៅ office របស់ខ្លួនដេីម្បីទុកក្រដាសសម្រាប់ការកែ។
"អត់មកប្រឡងបែបនេះ ជាប់កេីតដែលហ្អេ៎"សិស្សស្រី ម្នាក់ចងចិញ្ចេីមនិយាយស៉ីសុះគ្នា ទាំងចម្ងល់។ ហ៉ីស៉ឹងដែលស្ដាប់លឺដោយចៃដន្យក៏កេីតជាកូនចិត្តឆ្ងល់ទោះជានាយដឹងចម្លេីយរួចជាស្រេច។ នាយសង្ហាដកទូរសព្ទចេញវឹប មុននឹងយកមកផ្អឹបនិងត្រចៀករង់ចាំខ្សែម្ខាងទៀតទទួល។
"បងមានការអីមែនទេ បងហ៉ី"សម្លេងខ្សាវៗរបស់ជេយ៉ុន ធ្វេីអោយហ៉ីស៉ឹងគួចចិញ្ចេីម គិតអ្វីផ្ដាសភ្លាម។
"ឯងធ្វេីអី..."ហ៉ីស៉ឹង បោះសំណួរសួរដោយសម្លេងតិចៗមិនចាញ់ជេយ៉ុន។
"ខ្ញុំទេីបតែក្រោកមិញនេះ បងមានការអីមែនទេ"
"អា៎...."ហ៉ីស៉ឹង បន្ធូរដង្ហេីមដែលទប់មិញនេះចោលយ៉ាងធូរ ងក់ក្បាលយល់ស្របជាមួយជេយ៉ុន។
"ហេតុអីអត់មកប្រឡង...គាត់អត់អោយមកមែនទេ"
