សុងហ៊ុន លេីកដៃចូកសក់ដែលសេីមជោគដោយសារតែញេីស នាយដាក់លេវអាវបណ្ដេីរភ្នែកដៀងទៅមេីល អាល្អិតដែលខំប្រឹងក្រោកអង្គុយលេីតុធ្វេីការរបស់ខ្លួន នាយចាប់អារម្មណ៍ថាជេយ៉ុន មិនឃេីញហត់ទាល់តែសោះទោះជានាយធ្វេីយូរយ៉ាងណាក្ដី។
"ហ៎ក! "សុងហ៊ុន ដកលុយមួយដុំធំចេញពីកាបូបហុចទៅអោយជេយ៉ុន ដែលកំពុងធ្វេីមុខឆ្ងល់
"លោកគ្រូអោយខ្ញុំធ្វេីអី?? "ជេយ៉ុន មេីលលុយដែលនៅទល់មុខខ្លួនឆ្លាស់នឹងលោកគ្រូ។
"ក្រែងឯង-"
"លោកគ្រូអោយខ្ញុំអញ្ចឹងបានន័យថា លោកគ្រូមិនថែមពិន្ទុអោយខ្ញុំទេហ្អេ៎?? "ជេយ៉ុន ស្រែកកាត់សម្ដីសុងហ៊ុន ធ្វេីអោយនាយចងចិញ្ចេីម តែបន្តិចក្រោយក៏លេចស្នាមញញឹមនៅចុងមាត់វិញម្ដង។
"អឹម...តែធ្វេីអម្បាញ់មិញតិចជាងពិន្ទុដែលលោកគ្រូគួរអោយឯងទៅទៀត លោកគ្រូអោយលុយបែបនេះឯងយល់ហេីយមែនទេ"សុងហ៊ុន ដាក់លុយចូលកាបូបបោះទៅម្ខាង នាយអោនទៅជិតមុខនាយតូច ដាក់ដៃឃាំងផ្លូវមិនអោយជេយ៉ុន ចេញរួច នាយបម្រុងទៅបំបិទមាត់ជេយ៉ុនទៅហេីយ តែអាល្អិតលេីកដៃបាំងមាត់ខ្លួនជាប់។
"តែ លោកគ្រូធ្វេីលេីសបីដងហេីយ"
"អញ្ចឹង ចាំគ្រូដាក់អោយឯងបីពិន្ទុ"សុងហ៊ុន លេីកចិញ្ចេីមស៉ីសងជាមួយអ្នកទល់មុខ តែបែរជាទទួលទឹកមុខមិនពេញចិត្តពីជេយ៉ុនទៅ វិញ។
"លោកគ្រូចង់បានន័យយ៉ាងម៉េចទៅ??"ជេយ៉ុន ជ្រឹមភ្នែកសួរសុងហ៊ុន ម្ដងទៀត ក្នុងចិត្តនាយនិងគំនិតសុងហ៊ុន អាចនឹងដូចគ្នាទេ?
"ឯងប្រាកដជាយល់ថា លោកគ្រូបានន័យយ៉ាងម៉េចហេីយត្រូវទេ?"សុងហ៊ុន ញញឹមហែកថ្ពាល់ នាយសម្លឹងមេីលភ្នែកជេយ៉ុន ចំ កែវភ្នែកពណ៌ត្នោតហាក់ស្អាតហួស មិនអាចអោយនាយដកភ្នែកចេញមកបាន មេីលកាន់តែយូរកាន់តែចង់បានម្ចាស់កែវភ្នែកមួយគូនេះមកថ្នាក់ថ្នមបី។ បបូរមាត់ក្រាស់សង្កត់ទៅលេីបបូរមាត់តូច ដោយគ្មាននរណាម្នាក់និយាយអីសោះ អាវដែលទេីបតែដាក់លេវជិតអស់ ត្រូវបានដៃដ៏រវាមរបស់សុងហ៊ុន ប្រលេះវាចេញអស់ រាងក្រាស់សម្លឹងទៅស្នាមក្រហមដែលជាស្នាដៃរបស់នាយផ្ទាល់ ក៏លេចចេញស្នាមញញឹមពេញពេញចិត្តពេញថ្លេីមទាំងមិនដឹងខ្លួន។
