Multimedia: Erdem
Bölüm Şarkısı =>
Pink - So what
----------------------------------------
Giray ! ?
Giray'ın burada ne işi vardı? Neden bu çocuk her yerde karşıma çıkıyordu ki ! Efe ve Giray ilerleyerek yanımıza geldiler. Efe uykulu ve tatlı gülümsemesiyle İris ve bana "Merhaba" dedi. Bende gülümsedim ve elimi kaldırarak selam verdim. Uyuz Giray hiç bir şey yapmamıştı. Çok da umrumda! İris hala uyanmamıştı. Eminim sabaha kadar sevgilisi Kaan ile mesajlaşmışlardır. "En azından mutlu" diye geçirdim içimden. İris'i uyandırmak istemedim. Efe " uyandır "diye kaşlarıyla işaret verse de , "hayır" diyerek kaşlarımı kaldırdım. Efe kafasını iki yana salladı. O da büyük ihtimal tahmin ediyordu İris'in sabaha kadar uyumadığını. Gözümü Giray'a doğru çevirdiğimde yine telefonuyla ilgileniyordu. Sabah sabah kimle konuşuyordu ya da neye bakıyordu acaba? Giray kafasını telefondan kaldırıp bana baktı. Bir an için göz göze geldik. Hemen gözlerimi kaçırdım. Gülümsediğini tahmin edebiliyordum. Efe çantasını İris'in yanına bıraktı ve önümdeki sıraya oturdu. Efe'ye gözlerimle Giray'ı gösterdikten sonra "ne iş" dermiş gibi tek kaşımı kaldırdım. Efe de dudaklarıyla "Sonra anlatırım" dedi. Efe'ye gözlerimi kısarak baktım. Gülümseyerek karşılık verdi. Daha sonra kafamı tekrar İris'in sırtına yasladım. O sırada Giray da çantasını Efe'nin yanındaki sıraya koydu. Sıraya oturdu ve kafasını sıraya yasladı. Biraz daha oturduktan sonra zil çaldı. Efe'ye el sallayarak sınıftan çıktım ve kendi sınıfıma geçtim. Sınıfa girdiğimde kimse yoktu. Çünkü ilk ders beden eğitimiydi! Hadi ama nasıl unuturum ! Oflayarak sınıftan çıktım ve merdivenlerden aşağı inmeye başladım. Hava rüzgarlıydı neden dışarı çıkıyorduk ki zaten. Aşağıya indiğimde sınıftakiler sıra olmuşlardı. Şu sıra olma meselesini oldum olası sevmemiştim zaten , eşofmanlarımı giymediğim için en azından bundan yırtacaktım. Hocanın yanına gittim. Eşofmanlarımın olmadığını söyledim. Hoca bana çok sinirli bakmıştı. Çünkü nerdeyse her hafta unutuyordum eşofman giymeyi. Hoca " Bir daha olmasın." dedi. Kafamı sallayarak her zaman oturduğum yere , demirlerin yanındaki betona doğru ilerliyordum ama hoca arkamdan seslendi. "Nereye??" Uzaya! Nereye gideceğim? Oturmaya işte. Arkamı döndüm "Oturacaktım hocam ?" dedim. Hoca da "Yok öyle şey , sıraya geç " dedi. Allah allah ya adama bak! Kaç haftadır oturuyorum şimdi mi battı. Daha fazla hocayla uğraşmak istemediğimden ağır adımlarla sıraya doğru ilerledim. Hoca "hadi, hızlı ol artık." dedi. Bugün bu adamda bir şeyler var ama hadi bakalım.
Sıraya geçtikten sonra her zaman ki gibi rahat hazır ol şeylerinden yaptık. Daha sonra ikişerli sıra olduk. Haydaa!! Ne güzel sıraya girmekten kurtuldum diye seviniyordum , adam beni koşturacaktı.Hey ama benim altımda etek var nereye koşuyorum? Hocaya tekrar seslendim " Hocam benim eşofmanım yok!!" Hocadan , tamam sıradan çık , cevabını beklerken hoca " Ne yapayım giyseydin. Her hafta kaçıyorsun koşmaktan. Bu hafta oturmak yok. Hadi bakalım başlayın" dedi. Yok yok bu adam sevgilisinden falan ayrılmış sinirini bizden , hatta benden çıkarıyordu. Kafamı okuldaki pencerelere çevirdiğimde yine bütün sınıflarda cam kenarında oturanların bizi izlediğini gördüm. Ne varda bakıyorsunuz ki sanki ! Tam kafamı önüme çevirecekken Giray'ı fark ettim. Bana doğru mu bakıyordu ben mi yanlış görüyordum? Yok yok göz yanılmasıdır. Tekrar kafamı oraya çevirdiğimde Giray'ın bana baktığını kesinleştirdim.
O sırada ne olduğunu anlamadan kendimi önümdeki kızın sırtında , yerde buldum. Ayağımda ağrıyordu. Hemen kızın üzerinden kalktım. Yazık kızcağız altımda ezilmişti. Herkes başımıza toplanmıştı. Ne kadar yardımseverler ama ! Yere oturdum ve ve ayağıma baktım. Çok acıyordu. Ayağımı yerdeki büyük taşa çarpmıştım. O yüzden düşmüştüm zaten. Bir de Giray'a bakacağım diye. Kafamı Giray'ın bulunduğu yere çevirdiğimde kafasını camdan çıkartmış bana doğru bakıyordu. Daha sonra içeriden hoca seslenmiş olmalı ki kafasını tekrar içeri soktu. Ama hala bana bakıyordu.
