You Can't Escape From Me

Chapter 2: Nightmare

Jaine's POV

Kasalukuyan akong nagpapatuyo sa aking buhok, kalalabas ko lang from shower room. Ginawa ko na ang night skin care routine ko. After a half hour, agad kong pinatay ang ilaw, tanging ang lampshade na nasa table ng bedside ko ang naiwang bukas na siyang nagbibigay ng konting ilaw sa kwarto. Hihiga na sana ako nang mapansin kong nakabukas ang kurtina ng balcony sa kwarto ko kaya hinawi ko ito bago bumalik ulit sa kama at humiga.

I was about to close my eyes when I feel someone staring at me. Pinakiramdaman ko ito nang mabuti ngunit hindi talaga ako mapanatag. I feel like I'm not alone in my room. Sinubukan kong iwaksi iyon sa isipan ko dahil baka guniguni ko lang iyon ngunit napatigil ako nang mapansin ko ang isang anino sa likod ng kurtina sa balcony ng kwarto ko.

My heart starting beating fast when I saw a man standing behind the curtain outside of my balcony. I'm sure that I locked the glass sliding door of my balcony kaya sigurado ako na kung sino man ang taong yan ay hindi siya basta bastang makakapasok sa kwarto ko.

Kahit kinakabahan ako ay buong lakas na loob akong umalis sa kama at dahan dahan akong lumapit sa may balcony. Nanginginig ang kamay ko na hinawi ang kurtina sabay na tumambad sa akin ang taong hindi ko kailanman ninais na makita kahit sa panaginip ko. Para akong naistatwa sa kinatatayuan ko. It was him. 

His darken eyes staring at me as if he wants to devour everything of me. 

"It's nice to see you again, sweetie" he said with a gently and deep voice as an evil smile form on his red lips. 

I was stunned when I realized that his shirt and hands was covered by a blood. Parang nawalan ng lakas ang mga paa ko kaya napasalpak ako sa sahig sa sobrang takot. 

"Ahhhhhhh!" napasigaw ako sa takot nang makita kong pilit niyang binubuksan ang pinto. He could easily break that glass door if he wants to. 

"No! Stop! Leave me alone!" I shouted in between my sob. I'm scared. 

"You're Mine, Only Mine" 

"I'm going to get you no matter what" 

"Remember that, sweetie. I'll be back" he said with a playfull smile as he place his right hand on the glass wall of the door leaving a blood on it.

"N-no! No! No! Shut up! Tigilan mo na ako" pagpoprotesta ko. 

"Ahhhhhhh!" I shouted continuously as I closed my eyes. 

"Jaine! Jaine! wake up! You're having a nightmare" 

"Ha.. Ha... Ha.." hingal na hingal akong napabalikwas ng bangon sa kama. 

I saw my parents staring at me with a worried look on their face. 

"Ma, Pa, may tao... Andito siya.. Kukunin niya ako. Ma... I'm scared.. I'm scared" tarantang sabi ko habang umiiyak, hindi ko alam ang gagawin na para bang mawawalan ako sa katinuan. 

"Nakatayo siya dyan kanina" patuloy kong sabi habang tinuturo ang balcony. 

Tumayo si Papa at agad na tinungo ang balcony. Sumilip siya ngunit wala siyang kahit sino na nakita roon. 

"Anak, walang tao. Nananaginip ka lang" my father said as he close the sliding glass door and lock it. 

"No! Believe me! Nandiyan lang siya" iyak na sabi ko. Niyakap ako ni Mama habang sinsubukan na patahanin ako. 

"Okay baby, we'll stay here. Hindi ka namin iiwan. Walang makakapanakit sayo hanggat nandito kami ng papa mo" sabi naman ni Mama sabay na inihiga niya ako. Tumabi siya sa akin sa kama habang yakap-yakap ko pa rin siya na parang isang batang paslit na ayaw kumawala sa ina. Naramdaman ko rin na humiga sa kabilang side ng kama si Papa sabay na niyakap niya ako ng mahigpit.