Ferit kahvaltılarini bitirip yukarı Seyran'la cikarken birden başı döndü, tanıdık bir his... şekeri düşmüştü, seyran---- Ferit, Ferit noldu? Dedi korkmuş bir şekilde
Ferit----Seyran, dedi başka bir şey diyemedi, seyran hemen eline yöneldi tuttu, Ferit iyi misin? Dedi tekrar cevap alamadı Ferit başı ağrır gibi başını tutarken olduğu yerde oturunca seyran koşarak evde yardım edecek birini arıyordu, Abidin koşarak geldi
----Seyran, iyi misiniz abicim noluyor?
----Abidin abi Ferit, feritin şekeri, diye kekelerken Abidin koşarak feritin olduğu yere yöneldi,
----Seyran sen sakın ol burda kal geliyorum arabada vardı ilaçları.
----Tamam bekliyorum, dedi aglamakli bir sesle.
Feritin yanına koşup oturduğu yere oturdu başını omzuna koyup ağladı, noldu dedi, çok kormustu.
Ferit zar zor ---- Korkma, diyebildi.
Abidin koşarak geldi, Seyran o sırada korkudan titrerken Abidin seyrana korkma abicim alışık olduğumuz şeyler diyordu.
Seyran----Olmuyordu ama Abidin abi, ya şimdi bir anda kötü bir şey olduysa, diye daha fazla ağlamaya basladi o sırada Ferit gozlerini iğne yapıldığı için yavaş yavaş açmaya başlıyordu, en azından bilinci yerindeydi
----Seyran gel buraya, dedi.
Seyran aglayarak yanına gitti ve----Bir şey mi oldu? Dedi masum masum bakan gozleriyle.
----Geçti bebegim korkma, dedi saçlarına öpücükler kondurarak Abidin feriti kaldırdı ve götürdü feriti yatağa yatırdılar.
