Beni Sev | Asker&Doktor (Askıya alındı) -> belirli bir zaman böyle kalacak

22. Geçmişten kalan bir hikaye

🖇️Hoşgeldinizz

🖇️Nasılsınız bakalım??

🖇️Umarım bölümü beğenerek okursunuz🎀

İyi okumalar...
...

~hatıralar acımasızdır~

Elif'in gözünden:

Salondan çıktım, Cem arkamdan geliyordu. Yüzüne bakmak istemiyordum.

Ben önden giderken arkamı aniden döndüm, bunu yapmamla ona çarptım. Arkaya zedeleyecekken belimden kavradı ve beni tuttu,
eski zamanlardaki gibi...

İstemesemde bir zamanlar kendimi güvende hissettiğim kollardan geriye çektim kendimi. O an Kalbim ağrıdı.

Derin bir nefes aldım ve kendimi gözlerinin içine bakmaya zorladım. Onun o güzel gözleri beni benden aldı, fakat eskiden görmek için ölürken, bu sefer görmemek için ölüyordum.

"Ben giderim Taksiyle" dedim kendimi ona bakmak için zorlarken.
Gözlerindeki o kırgınlığı gördüm bir kez daha. Benim ona kırgın olmam gerekirken o bana kırgındı, ne acı...

"Olmaz öyle şey, ben bırakırım. Gecenin bir vakti bişey gelir başına" dedi beni önemsediğini göstererek. Yüzümü ekşittim.
"Ne zamandan beri beni önemser oldun sen? Bu arada sana sorduğumu hatırlamıyorum, ben giderim dedim" dedim arkamı dönüp yürümeye başlarken.

Arkamdan "Elif, inatlaşma. Başına bişey gelecek" dediğini duydum. Pek takmadım.
Taşlı yolda yürümeye başladım. Arkamdan geldiğini duyuyordum, fakat ona dönüp bişey demedim.

Ana yola çıkasaya kadar tek bir laf etmeden beni takip etmişti. Yerimde durdum, arkamı döndüm. Kaşlarımı çattım ve "Cem gider misin? Bak sinirlenmek istemiyorum, yeter" dedim gözlerine sinirli sinirli bakarken.
Bana yapma der gibi bakıyordu. Ancak korkak olan oydu, korkmasaydı böyle bir durumda olmazdık.

"Yapma..." dedi yalvarırcasına bakarken.
"Ben? Cem, sen korktun! Eğer korkmasaydın bu durumda olmazdık, bunu ikimizde biliyoruz. Ağızımı açtırma şimdik, hadi git" dedim Taxi durdurmaya çalışırken. Tabii bu saatte bir araba bile geçmiyordu.

"Senin için vazgeçtim ben Elif, başına bişey gelmemesi için, anla bunu" kolumdan tuttu ve beni kendisine çevirdi.
Onun dokunuşunu özlemiştim... elimin elinde olmasını... kolumu okşamasını...

Eski dokunuşlarını istesemde bu artık mümkün değildi.
Kolumu geri çektim.
"Beni sevseydin vazgeçmezdin! Anlıyorum, ailen yüzünden istemiyorsun, annen gibi bir sonumun olmasını istemiyorsun, fakat Cem, benim kaderim Anneninki gibi değil. Sende bunu anla, herkesin başka, kendine göre bir kaderi vardır. Sen korktun, korktum dememek için benim için vazgeçtiğini söylüyorsun, fakat bişey diyeceğim, gerçekten sevseydin vazgeçmezdin"

Gözlerimin tekrardan dolduğunu hissettim. Kalbim acıyordu. Karşımda onu böyle görmek, içimde hissetmek istemediğim duyguları başlatıyordu.

Yaklaşık bir yıl önce sevgiliyken bir saldırıya uğramıştık, daha doğrusu ben. Cemin Annesi Babasının düşmanları yüzünden şehit olmuştu, o günü bende şehit olacağımı sandığı için korkmuştu. Kendisinin suçlu olduğunu düşündü, yanlıştı. O günün akşamında benden ayrılmaya karar verdi, o gündür ona o kadar kırgınımki, anlatamam.
İçimde koca bir boşluk bıraktı. Hala dolmadı, dolmuyordu.
Kalbim acıyordu, mantığım haklı olduğunu söylesede kalbim ona Korkak diye bağırıyordu. Kimi dinleyeceğimi şaşırdım. Onda durumlar nasıldı bilmiyorum, bilmekte istemiyorum.
Beni bırakmasaydı.