Beni Sev | Asker&Doktor (Askıya alındı) -> belirli bir zaman böyle kalacak

3. Çatışma

~Kaçıyorsun~

Çömeldiğim yerden kalktığım için, dolayısıyla ellerim de kafamdan çekilmişti. O kişi kolumdan tutuyordu, o koştuğu için bende koşuyordum arkasından.
Kolumu tutan kişiye baktığımda, üstünde üniforma olduğunu görmüştüm, yüzü bana dönük olmadığı için yüzünü göremiyordum.
Tek gördüğüm şu anda karagraha doğru koştuğumuzdu. Çok hızlı koşuyordu, hızına çok yetişemiyordum.

Sonunda Karagrahın içine girmiştik, yani bahçeye. Beni girdiği gibi kendisiyle birlikte sağda kalan duvarın arkasına saklamıştı, ben ne olduğunu anlamıyordum, algılayamıyordum, şu anda bi çatışmanın içindeydim.

Duvarın arkasında çömeliyorduk, beni buraya getiren asker sonunda arkasına dönerek " siz iyimisiniz?" diye bana sormuştu, kafamı 'evet' anlamında sallayarak iyi olduğumu belirtmiştim.
Sonrasında belinden bi silah çıkararak karşıya ateş etmeye başlamıştı, arkadan Askerler gelirken diğerleri devam çatışıyordu. Hala olduğum yerde donup kalırken aklıma o arkadaş gurubu gelmişti, umarım onlara bişey olmamıştır. Ellerimi kafamın üstüne koymuştum yine, kendimi böyle daha güvenli hissediyordum, sonrasında "Bomba!" diye bi asker bağırmıştı, onun bağırmasıyla arkası bana dönük olan asker anında bana dönerek beni kollarının arasına alarak bana koruma olmuştu.

Bi Bomba sesi duymamla birlikte bi çığlık daha atmıştım, beni koruyan Asker "sakin olun" diyerek beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Havadan sanki bişeyler düşüyordu ama pek emin değildim.
O sesler bittikten sonra o asker kollarını benden çekerek tekrar ateş etmeye başlamıştı. Kollarım bana koruma olurken göz ucuyla etrafıma bakıyordum, önümde bir asker, karşıda 2 asker daha ve Karagrahın camından ateş eden askerler vardı. Kimse konuşmuyordu aslında, sadece çatışıyordular, karşıdan bi asker " Lan bunlar ne cüretle buraya kadar gelmişler, belalarını sikicem şimdi!" diyerek geri ateş etmeye devam ediyordu.

Beni koruyan asker arada göz ucuyla bana bakıyordu, ben hala olduğum yerde çömeliyordum. Sonunda silah sesleri azalmıştı, galiba gidiyordular, sonra silah sesleri tamamıyla kesilirken arkadan biri " Temiz!" diye bağırmıştı, aynı şekilde önden de biri "Temiz!" diye bağırmıştı. Sonra önümde duran asker ayağa kalkarken ben hala yerde çömeliyordum, ellerimi kafamdan çekmiştim ama.

Önümde duran adam bana dönerek "tehlike bitti, kalkabilirsiniz" diyerek bana bakıyordu, yavaşça çömeldiğim yerden kalkarak etrafıma tedirgince bakmıştım. Etrafıma bakarken gözlerim önümdeki adama kaymıştı, kafamda tek bi soru vardı, kendini tehlikeye atarak beni niye kurtarmıştı?
Aslında şu an kafam daha doluydu ama bu benim için önemli bi soruydu, tamam askerdi, İnsanları korumak 'göreviydi' ama ne bileyim, şu anda ben kendimi köyü hissediyordum.

Öylece orada dururken biri "Hemen hastaneyi arayın!" diye bağırmıştı, yaralımı vardı? Hızlı bir şekilde sesin geldiği yere doğru giderken gördüğüm manzara kalbimde bi ağrı oluşturmuştu.

O arkadaş gurubu yaralanmıştı, hepsi yaralı yerde yatıyordu, bi kız yüzünü acıdan ekşitmişti diğer 2 erkek de endişeyle arkadaşlarının ellerinden tutuyordular. Yanıma biri gelip "sizi lütfen dışarı alalım" diyerek eliyle kapıyı göstermişti, ben hemen " ben doktorum yardım edebilirim" diyerek kadının bana izin vermesini beklemiştim, Kadın gözleriyle kısa süreliğine arkama baktıktan sonra bana bakarak "tamam" diyerek önümden çekilmişti. Ben hızlı bir şekilde kenardan eldivenleri ellerime giyerek yardım etmeye başlamıştım. Kızlardan birisi yaralıydı diğeride vurulmuştu.