Sonsuzluğun Eşiğinde

3 0 0
                                    

Bir sabahın erken saatlerinde,
Güneş daha doğmamışken,
Uyandım bir rüyanın içinden,
Sen vardın, usulca gülümsüyordun.

Zamanın ötesinde bir yerdeydik,
Ne geçmişin yükü, ne geleceğin kaygısı,
Sadece an vardı, sadece sen ve ben,
Ve o an, bir ömür kadar değerliydi.

Gözlerin, derin bir deniz gibi,
Dalgalar arasında kayboluyordum.
Her bakışında, yeni bir hikaye,
Her gülüşünde, sonsuz bir mutluluk.

Ellerin, sıcacık bir dokunuş,
Buz gibi dünyamı eriten,
Ve her dokunuşta, yeniden doğan
Bir aşkın ışığı parlıyordu.

Birlikte yürüdüğümüz yollar,
Mevsimler gibi değişti,
Ama sevdamız, hep ilkbahar,
Hep çiçekler açtı yüreğimizde.

Bir fırtına koptuğunda bile,
Sığındığım limandın sen,
Her zorlukta, her karanlıkta,
Bir umut ışığıydın kalbimde.

Şarkılar söylemiştik gecelerce,
Ay ışığı altında dans etmiştik,
Bir yıldız kaydığında, dilek tutmuştuk,
Ve her dilek, sana dair, bize dairdi.

Bir ömür boyu sürecek,
Bir hikaye yazdık birlikte,
Sayfaları aşkla dolu,
Cümleleri sevdayla işlenmiş.

Hayatın tüm renkleri vardı gözlerinde,
Gökkuşağının her tonunu taşıyan,
Ve ben, her renkte sana aşık oldum,
Her anında, her saniyede, yeniden.

Seninle geçirdiğim her dakika,
Bir ömre bedeldi,
Ve ben, ömrümü binlerce kez yaşardım,
Sadece bir an daha seninle olmak için.

Sen, benim hayatımın anlamı,
Kalbimin derinliklerinde yankılanan,
Her atışında adını fısıldayan,
Sonsuz bir aşkın melodisi.

Sonsuzluğun eşiğinde,
Sen ve ben, el ele,
Gözlerimizde bir umut,
Kalplerimizde bir sevda,
Birlikte yürüyorduk,
Zamanın ötesine, sevdanın sonsuzluğuna.

Sensizliğim Sonsuz Olmasın Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin