Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Doğa normalde bu kadar şanslı biri değildi. Yaptığı her şey ters teperdi. İstediği hiçbir şey olmazdı ya da olduğunda hevesi çoktan kaçmış olurdu. O yüzden ümitsiz bir şekilde katılmıştı radyo yarışına ve şansı yaver gidip kazanmıştı. Hayran olduğu sanatçıyla baş başa yemek yemeğe hak kazanmıştı.
Bu gerçekleştiğinden beridir de şaşkındı. Talihi artık yüzüne gülüyor gibi geliyordu. Daha da önemlisi adamın yüzünün bir kısmını gören ilk şanslı hayran kendisi olacaktı. Diğer sevenlerinden onu bir adım öteye taşıyacak olan bu farklılıktan ötürü aşırı derecede heyecanlıydı. Sonunda Yüzü Görünmeyen Adamlar'ın solistiyle konseri dışında, güzel bir akşam yemeğinde buluşacaktı. Biraz da ayakları yere değmiyorsa bundandı. Hani her şeyi kurgulasa anca bu kadar olurdu. Tabi bazı sıkıntıları da vardı. Her ne olursa olsun ona hoş görünmek istiyordu ki o güzel geçecek gecelerinin hakkını versindi. Bir ikincisi de hediye konusuydu. Aslında bir şeyler yapmıştı kendi çapında ama beğenip beğenmeyeceğinden emin olamadığı için çekiniyordu.
Grubun adından da anlaşılacağı üzere maskeli bir ekipti. Koca bir nesil için Mezdeke neyse, bu çağ için de Yüzü Görünmeyen Adamlar aynı şeydi. Z kuşağına hitap ediyordu. Kendileri de çok yaşlı değildi zaten. Bir gitarist, bir baterist vardı, bir de solistleri. Üç kişilik gruplardı. Üçünün de yüzü bilinmiyordu. Zaten popüler olmalarının, ilgi çekmelerinin, merak uyandırmalarının bir sebebi de buydu. Pop, Rock, daha çoğunluk olarak da Rap tarzında şarkı okuyorlardı ve neredeyse iki yazdır da, özellikle Üniversite şenliklerinin vazgeçilmez isimleri olmuştu. Onları canlı bir şekilde dinleme şerefine nail olan şanslılardan biri de kendiydi. O günü hâlâ bile unutamıyordu. Uzaktan bile olsa şarkılarına eşlik etmek müthiş bir histi ama şimdi yüz yüze gelecekleri için heyecandan gebermek üzereydi. Kalbi resmen ağzında atıyordu ve hazır olması için sadece üç günü vardı.
Benzer bir hareketlilik de grubun içinde dönüp duruyordu. Başlarına gelen ufak bir kaza sebebiyle yaşadıkları o talihsiz durum açığa çıkmıştı. Arkadaşlarına bunu nasıl söyleyeceklerini ikisi de bilmiyordu.
-Nasıl diyeceğiz bunu ona ?
-Ben de bilmiyorum ama Dora delirecek.
-Orası kesin ama yapabileceğimiz bir şey de yok. Sonuçta ameliyatla iyi de olabilecek dedi doktor. Demek ki o çınlamalar falan hep bundanmış. Bu ufak kaza olmasa haberimiz bile olmayacaktı.
-Ve daha da vahimi ameliyat şansımız olmayacaktı. Sen de duydun doktoru.
-Müzik Dora'nın her şeyi.
-Ah Emre, inşallah bunu da kazasız belasız atlatırız.
-İnşallah kardeşim. Dora yeter ki iyi olsun, başka da bir şey istemem.
Baran da destek verdi dostuna, sonra ikisi birden odasına girdi. Dora oldukça sinirli görünüyordu. Zaten arkadaşlarını görür görmez de asabi haliyle fırça çekmeye başlamıştı. Tek derdi şehir dışında verecekleri konsere yetişmekti. Arkadaşları susunca kaşlarını hepten çattı.
