Yazım yanlışı ve mantık hataları olabilir anlamadığınız yeri sorabilirsiniz...
****
Melissa Vargas
Hafif bir baş ağrısıyla gözlerimi açtığımda, uyuyan korumam ile karşılaşmıştım.
Aklıma gelen görüntülerle birlikte ağrıyan başıma dokundum.
Dün gece kimseye anlatmadığım geçmişimin bir kısmını ona anlatmıştım.
Kendime oldukça şaşırıyordum. Sarhoşluğun verdiği sersemlikle mi anlatmıştım, yoksa sadece anlatmak istediğim için mi?
Sanırım ikinci seçenek daha olasıydı...
Düşüncelere dalmışken başımı kaldırıp dirseğimi yatağa sabitledim ve yüzümü avuçlarım arasına yaslayarak uyuyan korumamın yüzünü incelemeye başladım.
Hayatımda ilk kez birini uyurken bu kadar yakından inceliyordum. Hatta ilk kez biriyle aynı yataktaydım. İşin ironik kısmı bu kişinin sadece korumam olmasıydı.
Kısacık saçlarının dağılmış olması bu kadar tehlikeli birini fazlasıyla tatlı gösteriyordu.
"Daha ne kadar izleyeceksin?"
Bir anda gözleri hala kapalı bi şekilde konuşmasıyla korkarak geriye sıçradığımda, dudakları iki yana kıvrıldı.
"Uyuyosun sanıyordum"
Gözlerini açarak bana dönüp alay eden bir gülümseme sununca hem utanmış hem de rezil olmuştum.
"Komik mi?"
"Komik"
Yatakta doğrulduğumda hala gülmeye devam etmesi sinirlenmeme sebep olurken hızla yataktan inip odadan çıktım.
Yüzümü bile yıkamadan bir hışımla ağıya indiğimde hala gülmeye devam ederek peşimden geliyordu.
Mutfağa girdiğimde hızla yanımda bitmişti.
"Sen ne önden önden gidiyorsun görende kahvaltıyı sen hazırlıyorsun sanacak"
"Belki ben hazırlıycam sanane" diyerek tezgaha yaklaştım.
"Öyle bir şeye izin vermiyorum biliyorsun değil mi?"
Gözlerimi devirerek bakışlarımı ondan çekip dolaplara yöneldim.
"Senden izin mi alacağım?"
"Evet" dedi oldukça eğlenir şekilde.
Sırıtırken bir yandan benle dalga geçiyordu ve bu ona keyif veriyordu.
Dolaptan çıkardığım tabağı masaya bıraktığımda oda buzdolabından salatalık çıkartmıştı.
Çekmeceden bıçak çıkartıp doğrama tahtası ile birlikte tezgaha yaklaştığında yanına geçtim.
"Ne bileceğim o bıçakla beni kesmeyeceğini?"
Salatalıkları doğramaya devam ederken başını saniyelik bana çevirdiğinde gözleri karardı.
Dudakları tehlikeli bir gülümseme ile yukarı doğru kıvrılırken önüne döndü.
"Bilemezsin"
Sesi her zamanki sakin tınısını korurken devam etti.
"Fakat kendime hakim olma konusunda senden daha iyi olduğumu bilebilirsin"
Kollarımı önümde kovuşturup tezgaha yaslandığımda rahat bir tavırla konuştum.
