Beyefendi /yarı texting/ ~FİNAL~

65. Bölüm

65. BÖLÜM~
.
.
.
.
.
.
.
.

" Aykut sen mal mısın?" Kamile halam'ın iki çocuğundan küçüğü, Aykut'un salaklıklarıyla uğraşıyordum. Sanki birkaç saat sonrasında kız istemem yokmuş gibi!

" Yirmi yaşındayım ben kuzen. Git Bünyamin veledine mal de. Sekiz yaşında ama üç yaşındaki çocuğun zekası yok sıpada." Onun söylenmesine karşılık yerleri bezle silen Aysel halam başını çevirmişti.

" Sen benim yeğenime mal mı diyorsun Aykut!? Seni ablama şikayet edeceğim! Hep bu babana çekmişsin sen! Yahya eniştemin kopyası!" Aysel halam da bir garipti. Yeğenini ablasına şikayet etmekle tehdit etmeler falan...

" Aman be teyzeciğim. Şu çocuğun zeka seviyesini bir kabullenemedin gitti."
Aysel halam ona sertçe bakmış ve bir elini beline koymuştu.

" Abla! Şu oğluna bir şey der misin?! Benim minik yeğenim Bünyamin'ime zekasız diyor!" Mutfaktam söylene söylene çıkam Kamile halam bir bana bir de halamla oğluna bakmıştı bezgince.

" Akşama kız istemesi var Aysel! Yerler daha temizlenmemiş bile. Aykut'la kavga edeceğinize bir işin ucundan tutun. Bıktım sizden. Çocuk gibi didişip durma yeğeninle." Kamile halam ne kadar ağır başlıysa da Aysel halam bir o kadar çocuk gibiydi.

Bu ailede gen aktarımında bir sıkıntı olduğuna emindim. Herkes ayrı kafalardaydı. Tek ortak yönümüz herkesin bir tahtasının eksik olmasıydı.

" Senin bu oğlun yüzünden hep! İş yapmama mani oluyor." Aysel halam tersçe Aykut'a baktığında Aykut da ben suçsuzum dercesini ellerini havaya kaldırmıştı. " Aman be ne haliniz varsa görün! Benin sinirimi anca çamaşır suyu giderir." Kamile halam ikisine de umutsuz vakaymış gibi bakıp geri içeri gittiğinde hafifçe kıkırdamıştım.

" Pare abla! Ödevime yardım etsene." Oturduğum koltuğun yanına oturan Bünyamin elindeki test kitabını bana doğru uzatmıştı. Birazdan göreceğiz bakalım Bünyamin'ciğim. Aykut'un dediği gibi salak mısın, değil misin?

" Hangisini anlayamadın?" Elindeki test kitabını alıp araya kağıt koyduğu sayfayı açmış ve sorularda gezdirmiştim gözlerimi. " E bu sayfa boş? Sen ödeve yardım etme olayını yanlış anlamış olabilir misin acaba Bünyamin? Anlamadığın ve yapamadığım soruları göstereceksin."

Aykut yandan keriz gibi gülüyordu. Salak işte. Onu umursamayıp Bünyamin'e baktığımda omuzlarını silkmişti. " Zaten hiçbirisini anlamadım."

Birsen hala geçmiş olsun. Senin bu çocuğun harbi salakmış.

" Allah Allah. Matematik de değil halbuki? Hayat bilgisi dersinin neyini anlamadın sen acaba?"  Yeniden omuzlarını silkti. " Neyini anlamadığımı bilseydim sana gelmezdim Pare abla." Dil de pabuç gibi maaşallah.

" Öyleyse ilk soruya bakalım bakalım." Uzattığı kalemini elime alıp birinci soruyu sesli bir şekilde okumaya başlamıştım. " Yukarıdaki öğrencilerden kaç tanesinin davranışı doğru bir örnek olarak gösterilebilir." E kolaymış bu.

" Hımm. Yukarı bakalım hemen. Ahmet arkadaşı Selim'den ödünç aldığı kalemi işi bitince geri vermiştir. Sence bu doğru mu yoksa yanlış mı Bünyamin?" Başımı çevirip ona baktığımda kafasını sallamıştı. " Doğru." Gülümsedim.

" Evet. Şimdi yanına tik atalım. Sıradakine bakalım. Elif sınavda onun kağıdına bakmaya çalışan sıra arkadaşı Ayşe'nin kağıdına bakmasına izin vermemiştir." Kaşlarımı çattım hafifçe.

"Ne demek izin vermemiş? Yazıklar olsun Elif'e. Sıra arkadaşı zor durumda olmasa kopya çekmezdi heralde. Hem sıra arkadaşı sıra arkadaşının sınav kağıdına muhtaçtır bir kere. Bu Elif var ya, kesin sınıfın çalışkan öğrencisidir. Sınavdan sonra da gidip öğretmene ispitlemediyse ben de Pare değilim."