MANİLYA +18

08 : Batıya direniş

Bir insanın değerini varlığı değil yokluğu gösterir .
Yokluğu bir şey değiştirmeyenin , varlığı gereksizdir .

...............................................................................

Mutlu olamayacak kadar yorgun bedenler kabullenemeyecek kadar asi ruhlara verilirdi . Oysa ki benim ruhum kabullenmişti . Alışmıştım acı çekmeye, peki neden hâlâ mutlu olamıyordum ? Neden hâlâ rüyalarımın açık kalmış pencerelerinden zihnime sızıyordu ? Kabullendim işte , sevmiyorum artık !

Rüyamda gördüğüm için onu sevdiğim çıkarımı yapmayacktım . Bu basit bir iddia olurdu , fakat ya onu görebilmek için uyuduysam ? Tanrım zihnimi sıfırla !

Güneşin çaldığı kapımla , uykuya aşık bedenimi yatağın yumuşak yüzeyinden ayırdım . Bu gün yapmam gereken o kadar çok şey vardı ki , düşündükçe kafayı yiyecektim . Belki de çoktan yemişimdir .

-" Ah! Uyandın mı güzel kuzum ? Biraz daha uyusaydın . Neden hemen kalktın ?"

Yok anne hâlâ uyuyorum .

Annem mutfakta babamdan kalan masayı toplarken ardı arkası gelmeyen sorularını bana hediye ediyordu .

-" Uzun zamandır 7de kalkıyorum. Uyku düzeni edindim kendi çapımda galiba . "

Gece Naringil beni 2ye yakın eve bırakmıştı . Geç yatmış olmama rağmen güneşin ilk ışıkları ile gözümü açtım. Bu eski Badeye göre baya ulaşılamaz bir hareketti . Şimdi ki Badenin amacını anlayamıyordum.

-" İyi kızım, olması gereken bu zaten . Bir de şu eve giriş saatini düzeltsen keşke "

-" Evde kalıyorum, dışarıya çık sosyalleş diyorsunuz . Eve girmiyorum , saati bahane ediyorsunuz . Oğlunuzun oralarda ne yaptığından bile haberiniz yok . Beni bu kadar kafaya takmanızın sebebi Akınsa eğer -"

Annem elinde ki zeytin tabağını masaya sertçe geri koymasıyla sözümü kesti .

-" O mendeburun adını ağzına alma . Yok artık öyle biri . Biz seni düşündüğümüzden böyle diyoruz . Kızımızsın sen bizim bırakta önemseyelim. "

Önemsemeyin! Eğer bana karışarak fikirlerinizi sunacaksanız sizde kalsın.

-" Anne beni önemsemenize bir şey demiyorum. Kaç yaşında kızım bırakın giriş çıkış saatimi de ben kendim ayarlayayım . "

Annem tartışmayı bitirmemizin en doğru olduğunu söylediği için bende aklıma gelen şeyle konuyu değiştirdim.

-" Anne ben babamın yanında çalışmak istiyorum ."

Artık başı boş bir insan olarak kalmak istemiyordum . Bir işe yaradığımı hissettmeyi en azından kendime borçluydum .

Annem elinde ki bıçağı tezgaha koyarak bana döndü . Direkt beni muhattabı alması ikimizin de iletişimi için gerekliydi . Yani umarım . Kaşlarını çatarak " Neden ? " dedi. Yutkundum . Diyeceklerimi haftalardan tartarak kafamda kuruyordum ama bunu anneme söylerken her şey çok zorlayıcıydı .

-" Kafamı dağıtmak için ." Bunun yetersiz kalacağını bildiğim için hemencecik ardına ekledim "Birazda artık kendime odaklanmam gerekiyor . Hem zaten babam satış bölümünde benim için bir yer açabileceğini söylemişti . Acaba bu gün gitsem de babamla mı konuşsam? "