13."ZARF"

4.8K 317 69
                                    

Sinirle uraza baktım.

"Niye sokuyorsun beni buraya!?"

Asansörün koluna tutundum ve derince nefes almaya başladım.

"Sen iyi misin?"

Asansörün kenarına çöktüm ve gözlerimi kapattım.

Urazın yanıma çöktüğünü hissettim.

"Senin klostrofobin mi var?"

Midem fazlasıyla bulanıyor ve başım dönüyordu.

"Derin nefes al ve korkma. Şimdi ineceğiz."

Aklıma yıllar önce kitlendiğim dolap geldi ve titremeye başladım.

O zamanda aynı bu şekildeydim. Ve bana yardım edecek kimse yoktu.

"Siktiğimin asansörü dur artık!"

Asansörün durması ile Uraz beni kucağına alarak asansörden çıkardı.

Doktor odalarıdan birine beni soktu ve koltuğa bıraktı.

"Çık odadan."

Adam kafasını sallayarak odadan hızla çıktı.

Tamamen yere odaklanmış titremelerimin geçmesini bekliyordum. Odadaki bütün camları açtı ve yanıma gelerek önümde eğildi.

"Camları açtım kapalı bir alanda değilsin artık sakin ol ve derince nefes al."

Dediğini yaparak derince nefes aldım.

"Niye söylemedin bana?"

"Zorla soktun içeriye." Ellerimi alnıma yasladım.

"Ben ben bilmiyordum."

"Yedi kat merdiveni çıkmamdan anlamadın mı?"

"Hayır ben öylesine çıktın sandım."

Göz devirdim ve tekrar gözlerimi kapattım. Bir süre o şekilde kaldım.

Biraz olsun kendime gelince gözlerimi açtım.

Cama doğru ilerledim ve nefes aldım.

"Daha iyi misin?" Dedi Uraz.

"İyiyim."

"Özür dilerim. Gerçekten tahmin edemedim."

"Sorun değil."

"Eve gitmek ister misin?"

"Mümkünse evet." Bu kadar aksiyon yeterliydi.

"Burada bekle çantanı alıp geliyorum."

Başımı salladım ve odadan çıktı.

"İyi ki bir gece hastanede kalayım dedim. Karakolda kalsam bu kadar olay başıma gelmezdi."  Söylenmeyi bırakarak ayağa kalktım ve odayı incelemeye başladım.

Bir kaç dakika sonra kapının çalmasıyla, "Gir." Dedim.

İçeri giren kargocu bir bana birde elindeki kağıda baktı.

"Uraz Akalın?"

"Akraba sayılırız ne vardı?"

"Bu paket ona geldi."

"Heh ben alayım onu."

"Uraz beye vermek zorundayım, size veremem."

"Akrabayız diyorum."

"Uraz beyin gelmesi ne kadar sürer."

"On dakikaya gelir herhalde. Ama beklemeyin burada bana verin."

ABİLERİMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin