ABİLERİM

9."GERÇEKLER"

"Ben dokunmam."

"Beni bulaştırmayın biriniz taşıyın."

"Uyanırsa on saat konuşur abi ben çekemem."

"Halıda mı kalacak kaldırın şu kızı."

"Böyle konuşuyorsun sen kaldır o zaman abi."

"Boş konuşma dediğimi yap."

Hava da olduğumu hissediyordum.

"Ay uçuyorum." Dedim mutlulukla.

"Rüya falan sanıyor herhalde."

"Hadi bırak yatağa çıkalım uyanmadan."

Yumuşak yatağıma kavuşmamla battaniyeme iyice sarıldım.

"Garip bir kız."

"Çok sorgulama."

"Hadi çıkalım artık."

Sesler duyuyordum ama tam olarak ne sesi olduğunu çıkartamıyordum.

Gözlerimi hafifçe araladım. Giray, Ilgaz ve asrın.

"Odaları karıştırdınız herhalde." Dedim ve geri gözlerimi kapattım.

"Sizin odanız alt katta değil mi lan ne işiniz var benim odamda!?"

"Lan derken?" Dedi Ilgaz.

"Ne işiniz var diyorum odamda. İtiraf edin beni ortadan kaldırmaya mı geldiniz. Ben tahmin etmiştim ama."

"Ne öldürmesi? Seninle konuşmaya gelmiştik. Halıda yattığını görünce de kaldırdık şimdi de çıkıyorduk." Dedi asrın.

"Ne konuşacaktınız dinliyorum?"

Ilgaz elini ensesine attı ve konuşmaya başladı.

"Sana olan davranışlarımız hakkında."

"Eee."

"Bizi affeder misin?" Dedi utanmadan.

"Biliyor musunuz bence de abarttım. Yani sonuçtan ben sizin kardeşinizim. Affedeceğim sizi." Dedim tebessüm ederek.

"Ciddi misin?" Dedi şaşkınca.

"Evet hatta gel sana sarılacağım."

Gülümseyerek bana doğru yaklaştı.

Yüzüne attığım tokatla neye uğradığını şaşırdı.

"Gerçekten affettiğimi mi sandın?" Dedim gülerek.

"Bana vurdun mu sen?" Dedi şaşkınca.

"Evet. İstersen yaklaş bir tane daha vurayım."

"Açelya bak böyle yaparak bir yere varamayız."

"Bir yere varmak istediğimi kim söyledi? Benim için bir hiçsiniz. Anlamanız da sıkıntı varsa söyle açıklayayım. Şu sokakta ki köpek varya benim için daha değerli. Ben yıllarca abim olsun istedim. Biliyor musunuz. Ağlayarak dua ettiğim günleri hatırlıyorum. Sizin gibi abilerim olacağını bilseydim... Çocukluğum da beni koruyan kimse yoktu. Belki bir abim olursa beni korur bana bağıranları susturur dedim. Dua ettim. Hiçbir zaman vazgeçmedim. Belki bir abim çıkar diye düşündüm. Ama keşke düşünmeseymişim. Beni hayal kırıklığına uğrattınız. Yaptığınız o küçük şeyler bile kalbimi paramparça etti. Artık abi falan istemiyorum. Yani siz artık benim için bir hiçsiniz. Gerçekler bunlar."

"Ne yapmamız gerekiyor? Söyle bana. Bizi affetmen için ne yapmamız gerek? Hepsini yapacağım ben." Dedi Giray.

"Özür dilerim kendi yaptıklarım için." Dedi asrın.