🔞ថ្នមស្នេហ៍កូនបំណុល💋(ចប់)

ភាគ១៧

ជាន់ខាងលេី/
ពេលស៊ូហ្គាឡេីងមកដល់ខាងលេីគេឈរនៅ
ក្បែរបង្អួច សម្លឹងទៅដួងខែពេញវង់ដោយអារម្មណ៍មិននឹងន៎
«អ្នកប្រុសកេីតអី??»
សម្លេងស្រួយស្រេះសួរដោយការព្រួយបារម្ភ
«បងមិនអីទេ គ្រាន់តែហត់តិចតួច»
ស៊ូហ្គាតបទៅជីមីនវិញទាំងញញឹមបន្តិច៖
«បេីហត់ ក៏ឆាប់សម្រាកទៅខ្ញុំទៅយកទឹកដោះ
គោអោយអ្នកប្រុសពិសារដេីម្បីសុខភាពល្អ»
«មិនបាច់ទេ បងមិនចូលចិត្តទឹកដោះគោទេ»
«កុំប្រកែក មិនចូលចិត្តក៏ត្រូវតែញាំ»
«ហេតុអី??»
ស៊ូហ្គាលេីកចិញ្ចេីមម្ខាងគេដេីរចូលមកជិតនាយតូច ទេីបអោនទៅសួរដោយសម្លេងផ្អែមពិរោះ
«បារម្ភបងឈឺមែនទេ ហ៊ឹម??»
«អត់ទេ គ្រាន់តែមិនចង់អោយឈឺពេលឈឺ
ប្រាកដជាពិបាកដល់អ្នកដ៏ អ្ហឹម!!»
បបូមាត់ប៉បាច់ប៉ប៉ោចមិញនេះមិនទាន់ចប់ផង
ក៏ត្រូវគេគ្រប់គ្រងជិតឈឹងយ៉ាងផ្អែមល្ហែម។

«ឈប់នៅក្បែរអ្នកប្រុសហេីយកេងចំណេញ
ខ្ញុំរហូត»ជីមីនធ្វេីមុខម៉ូវ ពេលគេលែងអោយ
មានសេរីភាព។។
«បងកេងចំណេញតែចំពោះក្មេងង៉ក់ងរច្រេីន ប៉ុន្នោះ»នាយញញឹមឌឺនៅដេីរចូលអោយកាន់តែគៀកថែមទៀត ដៃទាញចង្កេះតូចតូចមួយក្ដាប
់មកកៀកកិតនឹងផែនទ្រូងហាប់ណែនរបស់គេមុន នឹងអោនមុខសង្ហាដូចទេវបុត្រទៅរកបបូមាត់ ទន់ល្មេីយ។

«អ្ហឹម!!!»
ស៊ូហ្គាទាញកញ្ចឹងក៎នាយតូចមកជិតរួចក៏ទម្លាក់
បបូមាត់គ្រប់គ្រងម្ដងទៀត នាយថេីបថ្នមៗតិចៗដោយការថ្នាក់ថ្នម ថេីបពង្វក់នាយតូចរហូតគេតបនាយមកវិញយ៉ាងផ្អែមល្អែមដូចគ្នា។
«អ្នកប្រុស កុំអី»
ជីមីនប្រញាប់ប្រកែក ពេលដឹងដល់បាតដៃ
គ្រាតគ្រឺមរបស់នាយ កុំពុងអង្អែលខ្នងរបស់គេ
«សូមទោស បងមិនបង្ខំអូនទេ»
ស៊ូហ្គាដកដៃចេញវិញ នាយថយមួយជំហ៊ានចេញពីរជីមីន នាយពោលពាក្យសូមទោសទាំងមុខស្រពោនបែបអន់ចិត្ត។
«អ្នកប្រុសខឹងខ្ញុំមែនទេ?»
«អត់ទេ អូនទៅសម្រាកចុះបងហត់ហេីយ»
ស៊ូហ្គាទាញបានកន្សែងពោះគោ នាយក៏ដេីរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ ទុក្ខអោយនាយតូចឈរឡេង់ឡង់ម្នាក់ឯង គេគិតថាស៊ូហ្គាកុំពុងខឹងនឹងគេដែលប្រកែកនឹងបំណងនាយ តែគេក៏មិនទាន់ត្រៀមខ្លួនរួចដូចគ្នាតេីអោយគេធ្វេីបែបណាទៅ?
«គាត់ខឹងខ្ញុំទេដឹង??»
ជីមីនពោលក្នុងចិត្ត រួចក៏ដេីរទៅបន្ទប់គេវិញ។
ម៉ោង១រំលងអាទ្រាត ជាម៉ោងដែលគ្រប់គ្នា
គេងលង់លក់ទាំងអស់ នៅសល់តែនាយតូច
គេគេងមិនលក់ នៅប្រែខ្លួនចុះឡេីងៗ គិតពីរ
ស៊ូហ្គាមិនឈប់ថ្ងៃនេះនាយផ្លែកណាស់និយាយតែបន្តិចក៏អន់ចិត្ត ថែមទាំងអោយគេមកគេងនៅបន្ទប់ខ្លួនឯងទៀត ទាំងរាល់ដងមិនអោយគេទៅណាមួយជំហ៊ានផង ថែមទាំងអោយគេគេងជា មួយនាយទៀត។គិតអស់ពេលជាច្រេីនម៉ោង
ជីមីនក៏សម្រេចចិត្តដេីរទៅបន្ទប់នាយក្រាសម្ដង ទៀត គេចង់ដឹងអោយប្រាកដក្នុងចិត្តថាស៊ូហ្
គាកុំពុងតែខឹងគេមែនឬអត់..។