Ne düşüneceğimi şaşırmıştım. Ya şehit olup onları arkamda bırakırsam.
Ya şehit olmaz isen. Salak mısın sen? Gaybı sen mi bilecen Allah mı?
Tövbe, hâşa Nazmiye. Sadece olasılıkları düşünüyom. Hem benim zaten ailem var da onları da üzmek istemiyorum.
Eh, ne diyim? Sen de kendince haklısın?
Sadece evlerine gidip gelsem. Ay pardon konaklarına. Ve ya dışarıda buluşsam.
Olabilir de, dışarıda 30-40 kişiyle mı buluşacan mal?
Bana hakaret etme. Sen de haklısın aşiretle öyle buluşamam. Hem senin dediğin gibi 30-40 kişi yoktur öyle. En az 60-70 kişi vardır. Daha ana tarafı var. Konaklarına gidip gelmek daha iyi.
Ben niye gidicem diye düşünüyorum ki. Kendi hayatıma devam ediyim daha iyi. Onlarda kendi hayatlarına, kendi düzenlerine devam etsinler. Eskiden ben olmada nasıl devam ediyorlarsa şimdi de öyle devam etsinler.
Hele şükür bunu düşünebildin. O kadar da beyin varmış sende. Sanane onların hayatlarından.
İç sesimle olan düşüncelerimi boş verip bitirdiğim sigarayı ilk taş bir yere bastırım sonra hemen yanım da ki çöpe attım. Derin bir nefes alıp arabama bindim.
Babamlar da büyük ihtimalle 'geçmiş olsun' dedikleri için biraz geç gelmişlerdi. Onlarda kendi arabalarına bindiklerinde hemen hastanenin park yerinden çıktım.
Telefonumun çalmasıyla gözlerimi yoldan ayırıp kimin aradığına kısaca baktım. 'Babam' yazısını görünce elime aldım ve açtım. Gözlerimi yola çevirirken karşı taraftan konuşma sesleri gelmişti.
"Kızım sen evine mi gidiyorsun?"diye soru yöneltti. Beklemeden direk cevabı verdim. "Evet baba. Siz evinize gidebilirsiniz."dedim. 'Tamam' diyip kapatmıştı.
Yol ayrımına gelince babam ve abim sağ ben de sol taraftan gittim. Bu olaylardan dolayı sinirlerim acayip derece de gerilmişti. Kalbim de biraz ağrıyordu.
(Okurlarım. Size birşey söyliyecem. Kalp hastalığı olan birinin asker mesleğini yapmaması daha doğrusu tercih etmemesi gerektiğini bende biliyorum ama bu kitaptaki düşünceler ve fikirler benim olduğu için öyle yazmak istedim. İsterseniz siz kalp hastalığını görmezden gelebilirsiniz. Ama kalp hastalığını koyma sebebim benim de amcam asker ve kalp hastası. Ve kabul göründü. Yine de bilmiyorum. Bu açıklamamı yapma sebebim bazı yorumlarda kalp hastalığının olamaması gerektiğini yazmışlar. Ben de konuya açıklık getirmek için yazdım. Dediğim gibi isterseniz kalp hastalığını kaldırabilirim abartı buluyorsanız. Sizin düşüncelerinizi de almak isterim.)
Kalbimin daha fazla ağrımaması için yan koltuktan Serhat beyin oturması için çekip yere fırlattığım çantaya gözlerimi yoldan çekmeden aldım. Çantamı açmaya çalıştım ama zorlanınca arabayı kenara çekip durdurdum.
Çantamı geri elime alıp açtım. İlacı alıp bir tane çıkardım. Suya ihtiyacım olmadan ilacı ağzıma atıp direk yuttum. İlacı geri çantaya koyup, çantayı da yan koltuğa bıraktım.
Eve sonun da gelebilmiştim. Uykum baya vardı. Bunun için hiçbir şey düşünmeden direk odama çıkıp banyoya girdim. Uyumak istemiyordum. İçim de kötü bir his vardı. Ama bunu çözemiyordum.
Banyo ettikten sonra odama girdim. Uykum biraz da olsa açılmıştı. Kendime rahat bir şeyler seçmek için dolabı açtım. Kıyafetlerimi ve iç çamaşırlarımı seçip giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
