Daylight - David Kushner
****
Furkan Atasoy:
Hazal,
Acil buraya bakman lazım.
Çabuk ol!
Hazal İnci:
Ne var?
Furkan Atasoy:
Karakoldayız.
Hazal İnci:
Ne?
Ne saçmalıyorsun sen?
Neredesiniz?
Dur bakayım yanlış mı okumuşum
Lan doğru
NASIL
KİM GİRDİ HAPİSE LAN
Furkan Atasoy:
Birinin hapise girdiği yok kankam
Gökçe'yi aldılar sadece.
Hazal İnci:
NE NE NE NE NE
NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE
NENENENENENENENENENE
BUNU NASIL NORMAL BİŞEYMİŞ GİBİ SÖYLEYEBİLİYORSUN AMK??
HQY AMINIZQ KOYĞM
Furkan Atasoy:
Sakin ol
Şimdi konum atıcam
Gel tamam mı?
Gökçe'yi yalnız bırakmayalım.
Hazal İnci:
O BEYNİNİ SİKE SİKE KSNINI AKIYMADAN ÖNCW AT CQBUJ
Furkan Atasoy:
Terbiyeli ol.
*Konum.*
Görüldü.
****
- Hazal İnci -
Odamın köşesinde duran çantamı alır almaz salona doğru endişeli adımlarla koştum. Acilen çıkmam gerekiyordu çünkü Gökçe'min bana ihtiyacı vardı.
Gökçe son zamanlarda başını biraz fazla belaya sokuyordu ve beni kapısından dışarı itiyordu, oysa ben onun kapısından geçip ona yardımcı olabilmek için her şeyimi veriyordum.
Şimdi de Furkan bir anda bana gelip de karakolda olduklarını söylemişti, bu durum canımı sıkmıştı çünkü benim böyle bir şeyden haberim yoktu. Sahi, benim neden en son haberim oluyordu?
Acaba Gökçe bana eskisi kadar inanmıyor muydu? Güvenmiyor muydu bana? Beni yakını olarak görmüyor muydu?
Kalbime bir ağırlık oturdu, boğazımdaki yumruyu yok etmek istercesine sertçe yutkundum ve dolu gözlerimi kırpmamaya çalışarak kapıya ilerlerim.
Kapıyı açtığım sırada içeriden annemin adım sesleri geldi. Dönüp baktığımda elleri belinde bana bakıyordu. Başlıyoruz...
"Nereye gidiyorsun? Kiminle buluşacaksın? Neden bu saatte çıkıyorsun? Geç mi geleceksin? Yemek yiyecek misin? Aç mısın? Ödevlerini yaptın mı?" sonra da aklına gelmiş gibi kaşlarını çattı. "Hee okul yoktu değil mi?"
Gözlerimi devirerek derin bir nefes aldım. Gökçe benim kadar sorguya çekilmemiştir yemin ederim ya...
"Gökçe'nin yanına gidiyorum, çok kalmam." Dedim. Yalan söylemiştim. Gökçe çıkana kadar gelmeye niyetim yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Siyah Gölge//Texting
RomanceGökçe İpek: Fadime teyze Gökçe ben Numaranı annemden aldım Şey için rahatsız etmiştim Senin oğlun var ya bir tane Koray mı ne Onunla konuşur musun? Canımı sıkmaya başladı. Geçen gün bakkala gidiyordum, bisikletle üstüme doğru geldi kaçayım derke...
