44.bölüm

37 2 0
                                    

                       EDY

Christin kucağımda bayıldığında ona bişey olacak diye çok korktum

onun zarar görmesini üzülmesini görmeye dayanamıyordum onu doğruca yatak odama götürdüm ve yatağıma uzattım alnına bi öpücük verdikten sonra hemen doktoru aradım

rahatsızlığı ilkez olmuyor zaten bi kaç gündür onda ciddi bi değişim vardı yemek yemiyor kırılgan ve yorgun hissediyordu ama o yinede çalışmaya devam etti neden

...bizim gibi pislikler yüzünden düşüncelerimden telefonumun sesiyle ayıldım adamlarım arıyordu belliki doktor gelmişti onu karşılamam lazımdı

hala baygın olan christinin elini elime alıp sıcacık bi öpücük verdim onu bırakmak istemiyordum


"Hemen dönecem bebeğim"

dedim ve alnınada bi öpücük bıraktıktan sonra doktoru almaya gittim tekrar döndüğümüzde doktor christinin nabzını ölçüyordu

bense sadece köşede durmuş sonuçları bekliyordum bi kaç dakika sonra doktor bana döndü

"Durumu iyi bay Edy sadece yorgun düşmüş hamilelikte normal şeyler bunlar "

dedi duyduklarımı idrak edince başımdan aşşağı sanki kaynar sular döküldü tanrım...christin hamile hemde benim çocuğuma...

Kekelememe engel olamadım

"Na-nasıl doktor gerçekten hamilemi yani.... bebeğimi olacak "

Doktor başını evet anlamında sallayınca kalbim göğüs kafesimi delip geçecekmişcesine deli gibi attı doktor devam edip

"Ona bazı vitamin ilaçları yazıyorum bunları kullandığı sürece şikayetleri azalacaktır"

Doktoru yolcu ettikten sonra odama tekrar döndüm ve christinin başında oturdum ne kadar masum uyuyordu

her ne kadar baba olacağım için heyecanlıda olsam onu onun rızası olmadan hamile bıraktığım için suçluluk hissettim

o günü tekrar hatırlayınca christinin çığlığı kafamda çınladı durmam için yalvarmıştı peki ben ne yaptım hayvan gibi davrandım

gözlerim dolmuş bir şekilde karşımda uyuyan kadına bakıyordum çocuğumun annesi benim kadınım....CHRİSTİN

KADERİN KÜÇÜK OYUNLARIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin