Anlık bir refleksle kendimi dışarı, koridora attım ve kapıyı yabancının üzerine kapattım.
Koridorun boşluğunda öylece dikili kaldım, içim ısınmıştı, kalbim yerinden fırlayacakmış gibiydi, vücudumu anlamsız bir korku sarmıştı.
Ve sonunda o an geldi...
🦋Bugün bölümü biraz geç attım çünkü yetiştiremedim ama bu bölümde sizi yeni mevzular bekliyor.🥶 Lütfen sabır ile devam okuyalım, hemen pes etmeyelim çünkü yeni süprizler ile karşınızda olacağım🤌🏽🦋
✨İyi okumalar✨
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yağmur biraz dinmişti. Kayra'nın beni bıraktığı yer zaten çarşıya yakındı. Şemsiyemin altında Melis'i aradım, o da hemen telefona çıktı.
"Alo, Azra? İyi misin?" Sesi telaşlıydı.
"Ben iyiyim de, o yazdıkların neydi?" dedim merakla.
"Kayra yanında mı?" diye sordu.
"Hayır, sen öyle yazınca hemen indim arabadan. Artık anlatacak mısın?"
"Telefondan olmaz. Yüz yüze konuşalım. Neredesin, yanına geleyim mi?"
"Yok, ben evine yakınım zaten, on dakikaya oradayım" dedim ve Melis'lere doğru yürüdüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oraya vardığımda Melis'in teyzesi karşıladı beni.
"A, Azra'cım hoşgeldin, buyur. Gel gel, direk mutfağa geç, Melis'de orada" diyerek mutfağa yönlendirdi beni.
Melis'e baktığımda mutfak masasında oturuyordu. Ağzı doluydu o yüzden sadece el işareti yaptı ona katılayım diye.
"Geç otur, Azra'cım. Açmısın? Bak kahvaltı hazırlıyordum Melis ve kendime, sende bize katıl" diyerek teyzesi yumurta koydu masaya.
Melis'in karşısına oturdum ve ona, yüzümde kocaman bir soru işareti ile baktım.
Teyzesi tezgahı silmek ile meşguldü. O sırada sessizce ağzımı oynattım "noluyor" diye. Bu anlaşılmayacak gibi değildi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
