Μια συνηθισμένη μέρα λοιπόν. Το τηλέφωνο μου ξαναχτύπησε. Πάλι ο Alex. Μου είπε αυτό που περίμενα να ακούσω. Χώρισε με την Eli και τα έφτιαξε με την Alison. Είχαν κλείσει εννέα μέρες με την Eli. Δεν άντεξε άλλο. Αφού μιλήσαμε για μισή ώρα περίπου, αποφάσισα να ψάξω καμιά καλή ταινία να δω. Θα μπορούσε αύτη η μέρα να ήταν μια σαν τις υπόλοιπες, αν δεν χτυπούσε το τηλέφωνο μου μετά από μισή ώρα άσκοπης αναζήτησης στο ίντερνετ. Είδα πως ήταν ένας άγνωστος αριθμός. Για μια στιγμή σκέφτηκα να μην το σηκώσω αλλά το μετάνιωσα. Σκέφτηκα πως ίσως να ήταν κάτι σημαντικό. Και πράγματι ήταν... στο τηλέφωνο ήταν η κυρία Hayes, η μητέρα της Amelia.
- Jacob παιδί μου, πες μου ότι η Amelia είναι μαζί σου.
- Ορίστε;
- Θεέ μου το παιδί!
- Τι συμβαίνει;
- Η Amelia... Δεν είναι σπίτι! Τηλεφώνησα σε όλους τους φίλους της που είχε στις επαφές της στο κινητό και κανείς δεν ξέρει που είναι!
- Έχει αφήσει το κινητό σπίτι;
- Ναι! Χριστέ μου, τι την έπιασε;
- Λυπάμαι κυρία Hayes, ελπίζω να την βρείτε σύντομα!Η Amelia είχε εξαφανιστεί! Κανείς δεν ήξερε που βρίσκεται! Απορώ πως πέρασε από το μυαλό της μάνας της ότι μπορεί να ξέρω εγώ. Τι σχέση να έχω εγώ με την Amelia; Μάλλον θα το έσκασε. Γιατί όμως να το κάνει αυτό; Εκείνη τα έχει όλα: άπειρους φίλους, τον πιο ωραίο γκόμενο του σχολείου, πλούσιους γονείς, που την λατρεύουν και ένα τεράστιο σπίτι. Και γιατί να το κάνει αυτό αμέσως μετά την αποφοίτηση, αφού την έχουν δεχτεί στο Harvard. Τίποτα λιγότερο δεν περίμενε. Ήταν από τις καλύτερες μαθήτριες που είχαν ποτέ περάσει από το σχολείο μας. Έχει την τέλεια ζωή! Γιατί να το κάνει αυτό;
Τηλεφώνησα στην κυρία Hayes. Την ρώτησα πότε κατάλαβε ότι λείπει. Μου είπε πως σήμερα το πρωί μπήκε στο δωμάτιο της για να της ευχηθεί χρόνια πολλά και δεν την βρήκε. Μου είπε επίσης, πως έψαξε τα χρήματά της και είδε ότι λείπουν κάποια. Το είχε οργανώσει δηλαδή. Να φύγει την ημέρα των γενεθλίων της. Ίσως να θέλησε να κάνει κάτι ξεχωριστό, λόγω της ενηλικίωσης. Εξ' άλλου σχεδόν όλα τα παιδιά στην Αμερική, το σκάνε κάποια στιγμή. Ρώτησα αν θα μπορούσα να περάσω από το σπίτι τους αργότερα. Η κυρία Hayes δέχτηκε. Πήρα τηλέφωνο τον Alex. Του εξήγησα τι είχε συμβεί και μου είπε αυτό που είχα σκεφτεί κι εγώ προηγουμένως. Είπε πως θα μιλήσει και με τον Dave και τον Niall.
Μετά από μια ώρα περίπου ήμουν στο σπίτι της Amelia. Μπήκα κατευθείαν στο δωμάτιό της και θυμήθηκα ότι παλιά μου είχε πει πως πάντα κρύβει πίσω από ένα κάδρο όλα τα χαρτιά, που δεν θέλει να δει κανείς. Δύο κάδρα είχε στο δωμάτιό της. Ένα με την Νέα Υόρκη κι ένα με κάτι μονόκαιρους. Κατέβασα αυτό με τους μονόκαιρους. Πράγματι στον τοίχο είχε κάποια χαρτιά. Ένα γράμμα από τον Chris, τον γκόμενό της, μερικές φωτογραφίες και μια λίστα. Την πήρα. Πάνω δεξιά είχε την ημερομηνία 3/7/2010. Τα ενδέκατα γενέθλιά της. Η λίστα αυτή είχε τον τίτλο "Στόχοι για τα επόμενα γενέθλιά μου" και έγραφε:
1) Να αγοράσω πολλά χρυσόψαρα και ένα μεγάλο ενυδρείο.
2) Να πάω στην Καλιφόρνια.
3) Να τα φτιάξω με τον Lewis Padigtom.
4) Να πηγαίνω κάθε μέρα για τρέξιμο.
5) Να παίρνω Α+.
6) Να πάρω πολλές κασέτες για το Nintendo.
7) Να κάνω κάτι ξεχωριστό κάθε χρόνο στα γενέθλιά μου.Τα είχε γράψει με ένα ροζ στιλό με γκλίτερ και είχε κυκλώσει με μαύρο μαρκαδόρο τον αριθμό 3. Μάλλον δεν κατάφερε να τα φτιάξει με τον Lewis. Ώστε το σημαντικό πράγμα που κατάφερε φέτος είναι να εξαφανιστεί. Ευχαρίστησα την μητέρα της και έφυγα. Πήρα τηλέφωνο τα παιδιά και τους είπα να έρθουν σπίτι μου. Ήρθαν μετά από δέκα λεπτά και τους είπα όλα όσα είχα βρει.
Ο Alex γέλασε "Ώστε η γκόμενα δεν κατάφερε να τα φτιάξει με τον Lewis Padigtom στην έκτη δημοτικού".
"Σκάσε ρε δεν είναι αυτό το θέμα" του απάντησα. Ο Dave μου είπε να σημειώσω 3. Να τα φτιάξω με τον Lewis Padigtom". Αυτό έκανα. Σημείωσα επίσης ότι είχε αποφασίσει να κάνει κάτι ξεχωριστό κάθε χρόνο στα γενέθλια της. "Πέρσι τι ξεχωριστό έκανε;" ρώτησε ο Niall. Θυμόμουν ότι πέρσι μου είχε δώσει ένα βιβλίο και μου είπε να το προσέχω. Αλλά τίποτα παραπάνω. Σκεφτήκαμε να πάρουμε τηλέφωνο την κολλητή της, την Phoebe Wemblake. Η Phoebe ήταν μια από τις ομορφότερες και τις πιο δημοφιλείς κοπέλες του σχολείου. Ήταν πολύ καλή μαθήτρια, και κολλητή της Amelia από την πρώτη δημοτικού. Την έχουν δεχτεί και εκείνη στο Harvard. Κάτι έχω ακούσει ότι είναι Ελληνίδα και πάει στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι. Ευτυχώς είχα προλάβει να σημειώσω κάποια τηλέφωνα που είχα βρει στο κινητό της. Την πήρα τηλέφωνο.
-Ναι;
- Phoebe είμαι ο Jacob από το σχολείο, δεν ξέρω αν με θυμάσαι.
- Ναι σε θυμάμαι, αφού εσύ μου είχες πει για τον Gus. Κοίτα ξέρω ότι μπορεί να μην το πιστεύεις, αλλά δεν έχω ιδέα που είναι η Amelia.
- Θέλεις να έρθεις σπίτι μου μετά; Έχω βρει κάποια πράγματα αλλά ίσως να μπορείς να με βοηθήσεις.
-Κοίτα τώρα είμαι στην Ελλάδα, γιατί πάω κάθε χρόνο για δυο μήνες αμέσως μετά το κλείσιμο των σχολείων, αλλά σε πέντε μέρες γυρνάω, οπότε θα σου τηλεφωνήσω τότε!
- Εντάξει, τα λέμε λοιπόν.
-ΓειαΕίχα δυο πράγματα να ανακοινώσω στα παιδιά. Το πρώτο ήταν ότι σε μια εβδομάδα, το πολύ, η Phoebe Wemblake θα ήταν σπίτι μου. Το δεύτερο ότι όντως είναι Ελληνίδα. Μετά κάτσαμε και παίξαμε βιντεοπαιχνίδια. Η ώρα πέρασε γρήγορα και όταν βράδιασε, έφυγαν. Θα μπορούσε αυτή να ήταν μια οποιαδήποτε μέρα σαν τις άλλες, αν η Amelia Hayes δεν είχε βρει πάλι τρόπο να ταράξει την καθημερινότητα μου...
_________________________
Το Κεφάλαιο 3 θα το ανεβάσει η Γωγώ (MyFantasyWorldG ) :-) Ελπίζουμε να σας αρέσει!
YOU ARE READING
Κάτι στις Σελίδες [ON HOLD]
Non-FictionΑυτός: ντροπαλός, εσωστρεφής, ολιγαρκής· ένα συνηθισμένο δεκαοκτάχρονο παιδί που ζει μια απλή και ήρεμη ζωή Αυτή: περιπετειώδης, δημοφιλής, ατρόμητη, αυθόρμητη· ο τύπος της κοπέλας που ποτέ δεν απαντάει "τα ίδια" όταν τη ρωτάς για τα νέα της, ζε...