Κάτι στις Σελίδες [ON HOLD]

Κεφάλαιο 8

"Έλα! Άσε το ποδήλατο σου εδώ και ακολούθα με!" η γλυκιά της φωνή ήχησε στα αυτιά μου.

"Τώρα τώρα!"  κατάφερα και την έφτασα. "Τι είπαμε ότι θα κάνουμε πάλι;" την ρώτησα.

"Έτσι, Jacob, θα μάθουμε στην πολυαγαπημένη μας Hanna ένα μάθημα." είπε και χαμογέλασε πονηρά. "Κοίτα να μαθαίνεις."

"Amelia...είσαι σίγουρη για αυτό;"

"Ναι βρε. Είναι όλα σχεδιασμένα."

Παρατήρησα ότι είχαμε φτάσει στα υδάτινα έργα. "Τι κάνουμε εδώ;" την ρώτησα.

"Μην ανησυχείς θα αφήσουμε κάτι και θα φύγουμε" μου απάντησε. Έβγαλε ένα πράσινο χαρτάκι από την τσέπη της και το κόλλησε με σελοτέιπ πάνω στην γέφυρα. Δεν πρόλαβα καλά καλά να δω τι γράφει και η Amelia με τράβηξε πίσω από κάτι θάμνους και έκλεισε με το χέρι της το στόμα μου. 

  Τότε είδα την Hanna λίγα μέτρα πιο μπροστά μας. Κοιτούσε γύρω της σαν να περίμενε κάποιον. Την Amelia υπέθεσα. Τα μακριά σκούρα μαλλιά της πήγαιναν πέρα δώθε από τον αέρα και προσπαθούσε μάταια να τα κρατήσει μακριά από το πρόσωπό της. Παρατήρησα κάποιο άγχος στο βλέμμα της. Μπορεί βέβαια και να έκανα λάθος.Γιατί δεν μπορεί απλά να μου λέει τα σχέδιά της πριν τα κάνει και με τραβήξει κι εμένα μέσα; Να ξέρω τουλάχιστον τι μου γίνεται. Τότε το βλέμμα της Hanna έπεσε πάνω στο σημείωμα που, απ' ότι κατάλαβα είχε αφήσει η Amelia για αυτήν.

 Η Amelia άρπαξε το χέρι μου και άρχισε να τρέχει τραβώντας με κι εμένα από πίσω. Περάσαμε από κάτι μονοπάτια, που η ίδια είχε ανακαλύψει πριν καιρό και οδηγούν σε διάφορα μέρη της Φιλαδέλφεια. Είχα αρχίσει να βαριανασαίνω και τα πόδια μου είχαν γίνει κομμάτια , όταν φτάσαμε κάτω από το σπίτι της. Καθίσαμε κάτω δίπλα σε κάτι θάμνους στην πίσω αυλή.

"Η Hanna θα έρθει εδώ σε 6 λεπτά. Μόλις την δεις να βγαίνει από το παράθυρό μου θέλω να τρέξεις και να πάρεις τον ίδιο δρόμο από τα μονοπάτια, για να έρθεις στα υδάτινα έργα." Με κοίταξε επίμονα. "Κατάλαβες;"  Έγνεψα. "Ωραία. Σε περιμένω εκεί." 

Η Hanna ήρθε όντως σε ακριβώς 6 λεπτά και σκαρφάλωσε στο μπαλκόνι της. Μερικές φορές αναρωτιέμαι πως τα υπολογίζει όλα με τόση ακρίβεια. Με το που βγήκε από το δωμάτιο, άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ προς τα υδάτινα έργα. Είδα την Amelia να περιμένει ακριβώς στην ίδια θέση, που είχε αφήσει το χαρτί. Μου έγνεψε να την ακολουθήσω. Είχε αφήσει ένα μονοπάτι από το σημείο εκείνο, χρησιμοποιώντας την συλλογή της από  άσπρες πέτρες. Μου φάνηκε πολύ παράξενο , μιας και θυμόμουν πως δεν την κρατούσε σπίτι της.

Καθώς έσπαγα το κεφάλι μου να θυμηθώ που τις κρατούσε η Amelia σταμάτησε. "Φαντάζομαι ξέρεις που είμαστε." είπε και χαμογέλασε. Στην πόρτα ήταν ένα πράσινο χαρτί: "Μπες μέσα. Σου έχω μια έκπληξη. -Amelia". Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι της γιαγιάς της, δεν θα περίμενε κανείς πως είχε να ζήσει άνθρωπος εκεί μέσα εδώ και περίπου μια μισή δεκαετία. Η γιαγιά της είχε φύγει από 'κει μετά τον θάνατο της γιαγιάς της, νιώθοντας μοναξιά και πήγε σ' ένα γεροντοκομείο. Ήταν πεντακάθαρο και μύριζε μέντα. Η Amelia κοίταξε το ρολόι της. "Αm-" έκλεισε το στόμα μου με το χέρι της για άλλη μια φορά και με κοίταξε στα μάτια "Με το που μπει η Hanna μέσα θα κλειδώσεις την πόρτα και θα ανοίξεις τα φώτα. Εντάξει;"  "Εντάξει."

H Hanna μπήκε μέσα μόλις η Amelia έσβησε τα φώτα. Έβαλε το κεφάλι της μέσα. "Amelia;" ψιθύρισε. Είχα αγχωθεί, κρατούσα την αναπνοή μου. "Amelia;" είπε και έκλεισε την πόρτα πίσω της. Έτρεξα, κλείδωσα την πόρτα και άνοιξα τα φώτα. Η Hanna με κοίταξε με ένα περίεργο και φοβισμένο ύφος. "Αmelia.." Ήταν ακριβώς μπροστά της μ' ένα πονηρό χαμόγελο. "Γιατί με φώναξες εδώ;" την ρώτησε η Hanna. "Γεια και σε σένα." είπα και χαμογέλασε πλατύτερα. "Χτες λοιπόν...είχαμε μια διαφωνία...σωστά;" "Ναι." είπε η Hanna και την κοίταξε χαζά. Η Amelia έπιασε κάτι από το τραπεζάκι δίπλα της και την πλησίασε. "Λοιπόν, Hanna, φαίνεται πως δεν έχεις καταλάβει ποιος έχει τα καλύτερα σχέδια εδώ." είπε και την κοίταξε έντονα. "Τι εννοείς;" "Αυτό που εννοώ Hanna, είναι πως δεν βάζουμε ένα τόσο απλό σχέδιο, σαν το δικό σου σε μια ομαδική εργασία. Αλλά ένα πιο περίπλοκο και δημιουργικό. Σαν το δικό μου."Τη κοιτούσα άφωνος. Όλο αυτό το έκανε για μια εργασία; Η Hanna γύρισε να φύγει, αλλά την έπιασε από το χέρι."Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να παραδεχτείς πως έχω καλύτερα σχέδια." "Και γιατί να το κάνω αυτό;" "Επειδή θες να φύγεις από'δω." είπε και χαμογέλασε πονηρά. Η Hanna άρχισε να τρέχει προς την πόρτα και να προσπαθεί μάταια να την ανοίξει. "Απλά πες το."  Γύρισε και την κοίταξε μ' ένα φοβισμένο ύφος. "Εντάξει. Κάνεις καλύτερα σχέδια." Η Amelia την κοίταξε μ' ένα ύφος σαν να λέει όχι έτσι και κράτησε το μαγνητόφωνο ψηλά. "Η Amelia Zoe Hayes κάνει τα καλύτερα σχέδια." η Amelia την κοίταξε πάλι σαν να της λέει να συνεχίσει. "Καλύτερα από μένα." είπε ξεφυσώντας. "Μπράβο. Αυτό ήταν. Και άλλη φορά να προσέχεις ποιο σενάριο ψηφίζεις." της είπε και χαμογέλασε. Ξεκλείδωσα την πόρτα και έφυγε τρέχοντας.