Sayaç

6- Kaçırılma

Gözlerimdeki acı gözlerimi acıtınca usulca açtım, ama açmama rağmen gördüğüm tek şey karanlıktı. Şu an bir yatakta olmadığımı hissediyordum. Sandalyedeydim. İçimdeki ufak bir korku ile ellerimi hareket ettirmeye çalıştım ama bağlıydum. Ayaklarım da aynı şekilde. Bulunduğum yer her neresiyse üşüyordum.

İçimdeki korku katlanarak artıyordu. En son Karan'ın kucağında uyuya kalmıştım. Daha sonrası ise derin bir uyku. Neredeydim ben?

"Uyandın demek" dedi ses tonunu tanıdığım birisi. Hafızamı zorlamaya çalıştım ama asla çıkaramadım.
Yanıma yakınlaşan adım seslerini duydukça kalbim kat kat hızlı atıyordu. Elini saçlarımın arkasına değdirdiğini hissettim. Göz bandını açıyordu. İğrenç kokusundan sigara içtiğini anlamak zor değildi.

Gözümdeki göz bandı çıkarıldığında, gözüme ilk çarpan kişi Karan ile Rus ruleti oynanırken ölen Celal'in kardeşi Cemal'di. Buraya beni intikam için getirdiği aşikardı.

"Uyanmak istediğim en son yerdeyim." Dedim sinirle.

Üzgün bir ifade ile güldü
"Bazen istediklerimiz olmaz Kavin. Buna alışmalısın."

"Neden getirdin beni buraya? Nasıl getirdin? Orospu çocuğu" içimde tutamadığım küfürü ona yönelttim.

Dalga geçercesine güldü.
"Önce hangi sorundan başlasam?"
Düşünür gibi oldu, daha sonra ise gözleri sinirle doldu.
"Seni buraya getirme sebebim Karan'ın benim kardeşimi öldürmesi. Ben ne yaşadıysam o da aynı şeyi yaşamak zorunda. Hatta aynı şeyi değil kat kat ağırını yaşatacağım." Dedi psikopatça gülerek.

"Seni nasıl buraya getirdiğim de bende saklı kalsın" göz kırptı.
Karşımda bir psikopat duruyordu. Akli dengesi yerinde değildi, buna emindim.
Yakınımda olmasada birkaç adım uzağımdaydı. O mesafeyi birkaç adımla kapatınca üzerime eğildi. Karan bunu yaptığında rahatsız olmamıştım ama şuan aşırı rahatsız ediyordu beni.

"Seni öldüreceğim ama öldürmeden önce eğlensem mi?" Dediğinde sinirle bağlı ayaklarıyla ona tekme attım. Sert olmalı ki birkaç adım arkaya gitti.

Güldü. "Karan'da kendisi gibi birini bulmuş sanırım"
Cebindeki telefonun müziğini duyunca gülümsemesi silindi. Yerinden doğrulup arka cebinden telefonunu çıkardı. Gördüğü kişi her kimse onu tekrardan gülümsetmeye yetti. Telefonu açıp hoparlöre aldı.

"Cemal seni sikeceğim. Gelmişini, geçmişini, sülaleni bağırta bağırta sikeceğim." Karan'ın sesini duyunca bedenime rahatlama geldi.

Güldü buna Cemal.
"Karım nerede?" Dedi öfkeyle Karan. Sesindeki kalın ton her zamankinden farklıydı.

Cemal daha da güldü buna.
"Karın mı? Şuan kollarımda çok güzel bir şekilde uyuyor. Onu öpmek istiyorum. Ama onu öldüreceğim, öldürmeden önce de eğleneceğim."

"Kara-" diyecektim ki elini ağzıma sert bir şekilde yasladı.

Telefonda Karan'ın saydırdığı yüz kızartıcı küfürleri duyuyordum. Daha sonra ise telefon kapandı. Cemal ise odadan çıktı. Çıkmadan önce de kapıyı kilitledi. Karan beni bulacaktı. Tüm kalbimle ona inanıyordum.

~

Telefonu sertçe kapattı Karan. İçindeki öfke ve alev tüm dünyayı yakmaya yeterdi. Cemal'i öldürmek istiyordu. Kan istiyordu. Kavin ile dün gece sarılmışlardı. Tek bir sarılışı bile içindeki tüm alevi söndürüyordu. Bu delilikti belki ama Karan bu deliliğe deli gibi aşıktı. Eskiden kalbin mi yoksa aklın mı sorusuna aklı derdi. Ama artık kalbinde bir kadın vardı. Bu sorunun cevabı da artık kalbiydi. Bundan sonra kalbi için savaşacak, karısını bulmak için elinden geleni ardına koymayacaktı.