DEAR JOE

Chapter 5: Paint Me

"Why here? "I asked Joe, who's busy putting all the things we brought in the picnic mat.

"Why not?" he sarcastically responded.

"Kidding! I just love the vibe here. No noise aside from the flow of the water from the river."

We're here at the riverside, and anytime soon, the sun will set on the west.

Napansin kong mga couple ang halos nakatamabay rito, kaya hindi ko maiwasang mailang.

Bigla kong naalala ang tanong sa 'kin ng mga kaibigan ko.

"Sit beside me, Liz." utos ni Joe sa akin na agad ko namang ginawa. "How's your feeling?"

"Awkward," I jokingly responded.

"Awkward? Why? Because there's a lot of couples around us, and we're not?" medyo nasaktan ako sa sinabi niya sa akin. "...then let's pretend that we are a couple." He caressed my hand, but I felt hurt more.

Isang buong linggo ko na pinag isipan kung ano ba talaga kami ni Joe. I mean, I know we are friends, but I don't want to stay in this situation. Isa pa, nagpaparamdam na siya sa akin ng mga signs.

Those late-night talks, good morning's and good night's, the hatid-sundo, dates, and so on.

I guess it was all nothing but pure friendship for him, and siguro ako lang ang delulu sa kung anong meron kami ngayon.

"You okay?" malambing nitong tanong sakin at saka inabot ang isang baso na may lamang soft drinks.

"Ah, yes." mabilis kong tugon.

Umayos ng upo si Joe at tumingin sa malayo na para bang malalim ang iniisip.

"Ikaw, okay, ka lang ba?" tanong ko pabalik sa kanya.

"Liz, what is your favorite time of the day?" Tumingin siya sa akin habang nakangiti.

"Night time."

"Why nighttime?"

"I find it peaceful, though. Why you asked?" nagtataka kong tanong.

"Ako kasi during sunset time. I really find it peaceful tuwing palubong na ang araw. Para bang mag re-reset na rin ang buong pagkatao ko kasama ang araw."

Hindi na ako nagsalita pagkatapos niyang magsalita.

Tahimik kaming kumakain habang pinapanood ang mga ibon sa ilog na para bang naglalaro rin.

"Can I paint you, Liz? I know how to paint." excited nitong sambit, kaya napatingin ako sa kanya na parang kumikislap ang mga mata sa tuwa.

"Really? Sure!"

Saktong-sakto na maganda ang puwesto namin ni Joe, kaya hindi na kami umalis doon para humanap pa ng ibang puwesto.

Nilabas niya ang kanyang mga gamit at ako naman ay umupo sa picnic mat, nakatalikod sa ilog habang nasisikatan nang araw ang balat.

Inabot sa akin ni Joe ang isang libro at pagtataka ko naman itong kinuha.

"Anong gagawin ko rito?"

"Props lang," sabay tawa. "Kunyare ay nagbabasa ka."

Kahit nangangalay na ang kamay at braso ko ay hindi ko ito ininda, sa halip ay pinapanood ko lamang si Joe sa kanyang ginagawa.

Bawat galaw ng kamay niya ay para akong inaakit nito.

Ang maugat niyang kamay at ang kaniyang biceps na hapit na hapit sa kaniyang t-shirt ang mas lalong nag papaakit sa akin.

I bit my lower lips when I noticed Joe was looking at me. Hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sa kanya. Parang naghahabulan ang mga kabayo sa puso ko sa sobrang bilis nang kabog nito.

"Can you unbutton your shirt?" Nanlaki ang aking mga mata sa utos niya sa akin. Tinignan ko ang aking damit na may tatlong butunes sa bandang dibdib.

Narinig ko ang mahinang pagtawa nito, kaya mas lalo akong nahiya. "If you're uncomfortable, it's fine; there's no need to do it."

I shake my head and do what he says. I saw how he looked away after what I did.

Kanina ka pa rin gusto mag unbutton dahil na iinitan ako sa suot ko.

After an hour, Joe was finally done with his painting. He handed it to me, smiling. I was really amazed when I saw it. Hindi ko inaakala na ganito kaganda ang magagawa niya.

"Thank you, Joe." I hugged him to the point we both gasped for air. "Words can't describe how beautiful this paint is."

"Syempre, pogi 'yong gumawa e!" pabiro nitong sagot. Hinampas ko naman siya sa braso.

Halos dumilim na ang paligid at onti-onti ng nag-aalisan ang mga tao, pero kami ni Joe ay nanatili pa rin doon.

Joe mentioned that he was planning to resign from his job and find another job that aligns with his talent, which is art.

He really loves art, and he mentioned that some of his works were displayed in the museum. He also invited me to visit the museum if we both have free time.

"Are you not planning to apply to an airline? You mentioned that your course back then was tourism, weren't you? "I bitterly smiled and shook my head.

"Gustuhin ko man, pero dito na muna ako. Pero siguro, malay natin balang araw."

I feel Joe's hand caressing my back.

"Ako ang pinaka unang tao na matutuwa kapag naging flight attendant ka. Baka araw-arawin ko pagsakay sa eroplano makita ka lang." pambobola niya sa akin kaya natawa ako.

"Talaga lang, ha?" Natatawa ko namang tugon.

Ilang minuto rin kaming tahimik ni Joe habang pinapanood ang tuluyang pagdilim nang kalangitan.

Nang tuluyan na itong dumilim ay nakita ko si Joe na nagliligpit, kaya tinulungan ko na ito.

"Thank you." Aniya habang busy sa ginagawa.

Nang matapos ako ay pinapanood ko na lamang siya habang nilalagay ang ibang gamit sa kaniyang bag.

Hindi ko pa rin mapigilang maakit sa hubog ng katawan nito.

I feel like there's a magnetic force at hinihila ako nito palapit kay Joe. Napagtanto kong nasa harapan na niya ako habang titig na titig sa pink niyang labi.

"Okay, ka la—?" I cut him off with my lips.

Mas dumiin pa ang halik ko kay Joe dahilan para matumba kaming dalawa. Hindi ko naramdaman ang pagbagsak ko dahil nakapatong ako sa kanya.

Ilang segundong magkadikit ang mga labi namin bago ako humiwalay sa kanya.

"Naughty girl." Natatawa nitong sambit habang hinahawi ang buhok kong tumatakip sa aking mukha.

"Sorry, hindi ko mapigilan ang sarili." Nahihiya kong sagot sakanya, kaya mas lalo siyang natawa. "Ikaw kasi, eh! "

"Bakit ako? "Napapakamot nitong tugon.

Nanatili kami sa puwesto namin—ako napatong sa kanya, habang siya ay nakahiga sa damuhan.

Play: Hiraya by Paham

"Kasi—" Joe cut me off. He started kissing me while caressing my back, and I couldn't help but kiss him back.

He bit my lower lip and massaged my thighs, and I could feel his fingers slowly crawling inside my shirt.

Napapaliyad at para akong mababaliw sa ginagawa sa akin ni Joe.

At this point, I feel safe, loved, and secured when his body touches mine.

He started removing his clothes, and I couldn't help but stare at his well-perfect body—from top to bottom.

Tinignan ko ang paligid at mukhang wala namang tao, kaya hinubad ko na rin ang aking damit. Hindi ko rin alam kung bakit ko ito ginagawa, basta ang alam ko lang ay masaya ako.

Joe pulled me closer to him and started kissing my neck down to my chest. I bit my lower lip to stop myself from moaning.

His fingers crawled down to my hips, and the last thing I knew was that I felt something penetrating from inside.

I kept moving while he kissed me passionately. I feel like I lost my sensation.

Joe's tongue was crawling from my chest down to my stomach.

This time, I moan harder. I don't care if someone will hear us. I want to feel his presence in my system.

"Paint me, Joe. Paint me." I begged with lust.

"Show me what art really means to you." I pulled his hair, almost crying.