Hüzün

Hüzün Bölüm 1 YILLAR SONRA

Not - Arkadaşlar ben bu hikayeyi Türkçe yazıyorum ama aslında Azeriyim yani yazarken hatalarım olacaksa affola

11 yıl sonra Aslı ve Su evde oturmuş konuşuyorlardır Olan her şeyi , yaşanan her şeyi , her kesi düşünüyorlardır Kahvesinden bir yudum alır hikayenin esas kızı Aslı ve konuşmaya başlar "Ne çok şey yaşadık be Su... Koskoca 11 yıl gelip geçmiş biz farketmeden Bir zamanlar başkaları da vardı yanımızda Ama şimdi sadece sen ve ben kaldık geriye" Su hüzünlü bir şekilde gülümser o da her şeyi geri getirmeyi çok istiyor fakat bu imkansız 'Evet çok şey yaşadık Hüzün her yanı kapladı hayatımızda Keşke zamanı geri ala bilsek.. " dedi Su . Aslı başını çevirip camdan dışarıyı izler elinde kahveden bir yudum daha alır nefesini dışarı üfler tekrar yüzünü Suya çevirir

"Zamanı geri alıp tekrar o günlere dönsek Sence herşey daha mı farklı olurdu Aslı?"

"Hayır" , dedi Aslı ciddi bir sesle Kahve içtigi bardagı sehpaya koyduktan sonra sözüne devam eder "Seni bilmem Su ama ben yine o günlere dönsem tekrar aynı kararları alırdım Çünkü ben o adamı öldürmeğe hayatına bir ateş gibi düşmeye yemin etmiştim Bunu yaparken kimseyi düşünmedim sonucu ağır oldu ama intikamımı aldım Pişman değilim" Aslı bunları çok sakin söylüyordu Su ise bunları değil pişman olduğunu duymak istiyordu Her kes karşısında duran kızı terk etmişti ondan başka İç geçirdi Su ve kulağlnda çıglıklar duymaya başladı "BENCİL BİR GÜN PİŞMAN OLACAKSIN ASLI ! " bu sesler kafasında yankılanıyordu Bir şey söylemeden kahevsini yudumlamaya başladı ama sonra aklına takılan soruyu sormak istedi kahvesini tekrar kenara koydu "Pişman değilsin.. Hiç mi üzülmüyorsun? Tamam her şeyi geçtim ama ya Murat?" Murat ismini duyar duymaz Aslının gözlerine bir hüzün yayıldı Yaptığı hataların en büyük zararı belki Murata dokunmuştu

"Üzgünüm.." dedi "Evet Murat bana hiç tatmadığım duyguları yaşattı Bana o kadar büyük bir sevgi sundu ki ben bile altında ezildim Onu sevdim gerçekten sevdim Ama o zamanlar benim tek istedigim Göçmezleri mahvetmekti Belki Murat kadar sevmedim ben.. Ona yaşattıklarım için üzgünüm gerçekten Ama her şey geçmişte kaldı Zaten o da evlendi diye duydum " son cümleyi söylerken o bile inanamıyordu MURAT EVLENDİ.. Gözlerini Sudan kaçırdı İçinde gizledigi duyguların orada yakalanmasından korkuyordu Camdan dışarıda oynayan neşeli çocukları izlemeye başladı Su bir şey söylemek için ağzını açtı ama aniden çalan kapı bütün sözleri geri tıktı ağzına Aslı yerinden kalktı ve kapıya doğru gitti Kapıyı açtıgında karşısında gördüğü kişi donmasına neden olmuştu Gelen geçmişten biz izdi.. Kadının yüzünün bir kısmı yanmıştı Yorgun ve bitkin görünüyordu Zoraki bir şekilde gülümsemeye çalıştı ikiside ı Bu yüzü görür görmez Aslının gözünün önüne alevler çıglıklar bir anlıga geldi geçti Sonra kendini toparladı "Gizem.. Hoşgeldin"

Hiç bir şey söylemedi Gizem.. sadece gülümsedi Ama gülümseme öylesine bir şey değildi Buruk,hüzünlü,geçmişin acılarını taşıyan bir simgeydi sanki. Aslı içeri girmesi için geri çekildi ve kapıyı tamamen açtı . Gizem bir şeu söylemeden içeri girdi ve salona geçti . O sırada Su kahvesini içiyordu Gizemin geldiğini görünce kahve boğazına kaçar öksürmeye başlar . Gizem onun bu tepkisini de gülerek karşılar ve tam karışısında oturur . Ardından Aslı gelir Gizeme ve Suya bir kaç saniyelik bakmanın ardından o da koltukta yerini alır . Aslı ve Su ikiside Gizemin neden geldigini merak ediyorlardır Gizem eve göz gezdirdikten sonra bakışlarını Aslıya çevirir

"Demek hala bu evdesin Aslı" dedi Gizemin gözlerini gözlerinden ayırmadan

"Evet hala bu evdeyim " derken Aslı hala Gizemin amacını anlamamıştır