Hüzün

Hüzün Bölüm 2 İZ

İnsanların çoğu yaşadıkları şeyi sanki hiç sonu yokmuş gibi yaşar Bir gün son geldiğindeyse bunun son olduğunu kabul etmez Mesala sürekli kötülük yapan biri yarınım son gün olduğunu bilse hemen iyilik peşine düşer günahlarından kurtulmaya çaşılır Ama Aslı Ateş bunlardan değildi o canı yandığ için can yaktı ama sadece onun canını yakanların değil her kesin hayatın bir iZ koydu Hep bencilci Onu tanıyanlar bencil olduğunubilerek sevdi onu Aslı hiç pişman olmadı yine olsa yine yaparım dedi hep Ama şimdi karşısında duran bu kızın hayatını çalmıştı o.. İçinde daha önce bilmediği duyguyu bu yüzü görünce hiss etti Gözlerini kapattı ve içine derin bir nefes çekti ardından yine gözlerini açtı

"Ben buna mecburdum Gizem Senelerdir o herifi yok etmek için çabaladım ramak kalmışken geri adım atamazdım!"

Gözyaşlarının arasından bir kahkaha atar Gizem . "Mecburdun demek.. benim hayatımı çalamaya mecburdun.. Her kes benden korkuyor yüzümü gören her anne çocugunu benden uzak tutuyor Sen geçmişi arkanda bıraka bilirsin kolayca Ama ben yapamam Çünkü benim hayatımda bu iz hep kalacak" Çantasını kenardan alır ve yanından geçip gider Aslı ve Su bir süre bir birilerine bakarlar Sonunda otururlar Sessizlik çöker.. Sonunda Su dayanamaz

"Gerçekten pişman olmadın mı? hiç mi üzülmedin?"

Asli yüzünü çevirmeden dışarıyı izleyerek konuşur

"Gizemi uyarmıştım ettafımdan uZak durun demiştim Ama o beni hep Murattan kıskandığı için sürekli didişiyorduk Hedef olmayı kendi seçti ben değil " Soğuk ve mesafeliydi Asli Sesinde ifadesiZlikten başkahiç bşr şey yoktu . Sanki bir filmdeki sahneyi anlatır gibiydi.. umursamaz gerçek olmadığına ınandıran bir ses tonu vardı Sanki bunlar bir kabustu

"Sen..." Cümlesine izin vermeden Aslıyüzünü döner ve ayaga kalkar kapıya gelip ayaklablarını giyer

"Ben bir aZ dolaşmaya çıkıcam Ev sana emanet" diyerek çıkar evden Ve yine kendiyle baş başa kalır.. Kalabalığın içine atar kendini Yürürken gözünğn önünd o alevler çıplıklar.. yanık yüz.. Gelip geçer Kendi içinde konuşmaya başlar kendi kendine

"Böyle olmasını ben istemedim . Benim suçum yoktu Masumdum ben Masum bir çocuktum hayat o masum çocuktan bir vicdansız yarattı Degişmeyi ben seçmedim Hayat önüme bunları sundu Doğumgünümde 10 yaşındayken bir azdan yanındayım kzıım demişt annem telefonda ama gelmedi... Koms teyzelerin getirdiği pastayı üflerken hediyeleri alırken gözüm hep annemi aradı ve gece yarısı öldü haberini aldık.. hayatımı mahv eden annemi babamı benden çalan mutlulugu bana unuttıuran şnsan Necdet Göçmezdi Yemin ettim evine ateş gibi düşüp onu darmadagın edecektim ama.." Bu düşüncelerle yürürken aniden bir arabanın signal sesiyle irkilir Aslı ve bir kazanıneşiğinden döner

"Ne yapıyorsun ya kendini öldürmek mi istiyorsun kızım!!"

Aldırmadan koşarak uzaklaşır oradan ve Muratların mahallesine gelir Yıllar sonra onu görmeye dayana bilir miydi ? Murat Asliya onu ezen bir sevgi sunmuştu ama.. Aslı Ateş kendi hikayesini başlamadan kend bitirdi Mahallede çocuklar vardı neşeleri her yer bürümüştü Aslı bir duvara yaslanıp onları izlerken iç geçirdi Aralarımda tatlı bir kız vardı yanaklarını ısırmak istersin Onu izlerken yüzüne bir gülümseme yayılır

"Aslı kızım!" Tanıdık bu ses Aslının donmasıa neden oldu Ses gelem yöne bakti ve gördüğü manzara bir şki adımgerileme nedeni oldu Murat kollarını açmış Aslı ismini verdigi az önceki o tatlı kıza sımsıkı sarılıyordu..

BÖLÜM SONU