Hüzün

Hüzün Bölüm 5 ÖLÜM

Güneş yine doğmuştu Sıradan bir gündü . Dün gece çok az uyuduğundan gözleri şişmşti Kapının ziliyle yüzünğ buruşturdu ve huysuzlanarak kapıyı açmaya gitti . Gelenş görünce uykusu dağıldı "Gizem?" dedi hayretle "Noldu?" diye de sordu Her zamankinden daha siyahtı bu sabah Gizem. "Murat.." dedi. Aslı hemen endişelendi

"Noldu Murata?"

"Karısı dün akşam vefat etmiş Öğlen cenazesi var Ben onun acısını dindiremem ama belki sen ona iyi gele bilirsin"

Aslı kapıdan sıkıca tuttu Düşmemek için

"Ne ? Öldü mü? " Evet anlamında kafasını sallar Gizem.

"Geliyor musun?" Bu soru karşısında bir süre öylece kaldı Aslı ama sonra kafasındaki düşünceyle son kez "evet" dedi ve ayakkabılarını giyip momtunu götürdükten sonra evden çıktı Sokaklarda seneler sonra iki arkadaş yeniden yanyanaydı ama bir birlerinden o kadar uzaktılarki sanki aralarında kilometrelerce mesafe vardı. Cenaze evine geldiklerinde ilk Gizem içeri girdi arkasındAn Aslı.. Kadınlar siyaha bürünmüştü Kimş bir biriyle konuşuyor kimi üzülüyor kimisi yazık diyordu..

"Olan küçük kıza oldu Bu yaşta annesiz kaldı".. Bu cümle Aslıya kendi geçmişinden bir şeyhatırlattı Onun için de böyle söylemişlerdi. İçerideki bir odaya girdi Aslı . Kğçğk kız oradaydı Yalnız bırakılmıştı Yatağa oturmuş annesinin resimine bakıyordu Muhtemelen bu evde neler olduğunu , annesinin nereye gittiğini anlamamıştı Kızı izlerken kendi küçüklüğü geldi gözününönüne Tek fark o zaman Aslının elinde kazadan sonra kalan kırık bir bebekti.. Annesi onun için almıştı.. Bu düşüncelerle birden irkildi ve yatağa oturdu Kızın saçını okşamaya başladı Kız başını kaldırdı Ağlamıştı.. Aslının içi kan ağladı

"O teyzeler neden burada.. Annem nerede?.. Bir daha gelmeyecek mi?" Ne söylemesi lazım ? Hangi cevabı versin? Bu savunmasız kızı nasıl avutacaktı ki.. Kendine çekerek sarıldı kıza dudaklarını saçlarına bastırdı ve "Annen çok uzak bir yere gitti Gökyüzünde meleklerin gittiği yere gitti Şu anda seni görüyor" dedi

"Nerede? ben neden görmüyorum?"

"Melekler görünmez.. Annen sen ağladığın için üZgün eğer gülersen o da gülecek"

"Annem üzülmesin tamam" dedi kız ve elittle yanaklarını sildi "ağlamıyorum"

Kendinden uzaklaştırdı kızı ve hüzünle gülümsedi "Bir gün sen de annene kavuşacaksın merak etme.. Biliyor musun ben de annemi çok küçük yaşta kaybettim hem annemi hem babamı.. O zaman anlamıyordum ne demek olduğunu.. Sonra anladım.. Senin baban yanında hep öyle olacak Sen ona o da sana tutunacak Her anınızı annen izleyecek ve o da kavuşacağınız günü iple çekecek.." Kendi gözler de dolar Küçük kız elini Aslının yanağına götürür ve gözyaşını siler . Aslı ona sımsıkı sarılır ve kokusunu içine çeker.. Bir süre sonra uzaklaştırdı kendinden ve yataktan çıktı Kapıya döndüğünde kenara yaslanmış onları izleyen Gizemi gördü

"Murat nerede?" Diye sordu Aslı

"Dışarıda.." Yanından geçip gitti Aslı.. Mutfaktaki camdan dışarıda taşların üstüne oturan Muratı izler. Bir kac dakikanın ardından yanına gider Kapının açılıp kapanma sesini duyan Murat kafasını çevirdi ve gelenin Aslı olduğunu förünce rekrar önüne döndü.. Aslı da Muratın yanına oturdu

"Nasılsın?" diye sordu Aslı. İkiside birbirinin yüzüne bakmadan konuşur

"Boşluk var içimde.. Koca bir boşluk.. En son sen gittiğinde böyle olmuştum ama Nazlı onarmıştı.. Şimdi yine öyle bir boşluk ve.." Bir an durdu Aslının yüzüne baktı "Ve artık o boşluğu kimae dolduramaz" dedi