seni özledim hyung - minsung

4

-Felix diyorum ya amına koyayım yok öyle bişi yok.

-Sus! Sizin yüzüğünüzü ben vericem. Bizzat ben!

-Sen yüzüklerin efendisi ol

Seungmin konuştuğunda ona hak vermiştim. Herzamanki gibi.

Biraz süre geçince acıktığımı fark ettim.

-Beyler sizi bilmem ama ben acıktım.

-Valla bende acıktım.

-Gelin yemek yiyelim.

-Para var mı lan?

-Olmaz olur mu? Boşuna mı çalışıyorum oğlum?

-Yürü bee!

-Seung geliyon mu kantine?

Kafasını kaldırıp bana baktı ve konuşmaya başladı.

-Oranın kokusu beni rahatsız ediyo. Sen alsana.

-Timamm

Seke seke kantine doğru ilerlemeye başladım.
Felix beni beklememişti. Orospu.

Kantine girdiğimde kimse yoktu neredeyse.
Hemen sıraya girip beklemeye başladım.

Sıra bana geldiğinde arkamda kimsenin olmamasının rahatlığı ile Wooyoung'la sohbet etmeye başladım.

-Selam kardeş.

-Hah bende diyodum nerde bu. Geldi. Ne alırdın?

-Çikilatalı süt ve biSikrem karşim.

-Han Jisung, ettiğin küfürler okul dışında kalsın.

Arkamdan birkaç kişi birşeyler fısıldıyordu.

-sıçmadı mı şimdi jisung?

-kanka sus amına senide duycak, tutanak yersin.

-ya o niye yemiyo?

-sonra anlatiyim.

-şimdi anlat.

-kanka bak minho hoca jisung'a kıymhmk geçmş.

-NE!?

-Sizde dedikodunuzu Jin hocayla yapın.

-Peki hocam.

Kızlar kantinden çıkıp gittiler.

-Eveet sana tutanak tutmalıyım değil mi Jisungcum?

-Hocam vallahi özür dilerim hayır lütfen bakın.

-Tamam, tamam.

Hoca kantinden çıkıp gittiğinde Wooyoung gülme krizine girmişti.

-Hanji hahahahhaa

-Sende başlama yaa. Ver şunları bak işine.

San, gelip Wooyoung'u yan tarafa çekip kendisi geldi.

-Han sen ona bakma dicem ama yani gülünmicek gibi değildi.

-San gözünü seveyim ver şunları.

-Tamam.

San istediklerimi verip parayı aldı.

Kantinden çıktığımda Sungmin ve Felix yoktu.

Bekleseler şaşardım zaten.

Sınıfa gidip bisküviyi Seungmin'in sırasının altına koyup kendi sırama gittim.

Kafamı sıraya koyup gözlerimi kapattım.

-------------------------------------------------------------
Gözlerimi kafamda hissetiğim acı ile açtım.
Sınıfta bir bok varmış gibi gülüyordu.