Ateş Timi

11.Bölüm

Zili çaldığımda büyük korku ile bekliyordum. Elim ayağıma dolanmıştı en ufak hatada herşey alt üst olabilirdi. Ama ben Meryem Korkmaz'dım bunuda yapıcaktım ben istersem herşey olurdu...

Benim küçüklüğüm çok zor geçmişti. belki bu yüzden güçlenmişimdir yada yaşadığım herşey beni daha ayakta tutmuştur.Herşeye rağmen başarmıştım ama. beni en çok ayakta tutan şeyler arkadaşlarımdı onlarla saatlerce konuşabilirdim. Benim ayakta durmamı onlar sağladı belkide çünkü hep yanımdalardı beni seviyorlardı.onların beni sevmesi bile beni çok mutlu ederdi.

Çocukluğumda avukat olmak istiyordum taki askerlikle tanıştığımdan beri. Ortaokulda çok enerjik ve kavgaları çok severdim ayrıca bu vatanı korumak bizlerin elindeydi çoğu kişinin dediklerine aldırış etmedim " sen kızsız asker olamazsın, seni almazlar askerliğe, güçlü değilsin" en çok kullandıkları sözlerdi ama bu sözler beni dahada güçlendiriyordu.Hem şuan çok önemli timin kadın komutanıydım. Annem benim asker olmamı çok istiyordu ,vatana hayırlı bir evlat yetiştirdiği içinde benle gurur duyuyordu...

Kapıyı elinde silah olan bir Adam açmıştı" ooo şimdikden bravo buraya gelmeyi cesaret edebilmişsiniz geçin lan içeri en ufak hatanızda burdan çıkışınız olmaz" dedi.

İçeri girdiğimde dördü yanyana dizilmiş sandalyelerde bağlılardı. Gözlerim Murattan alamıyordum çünkü özlemiştim onu 1 gün bile olsa onun başına bişey gelcek diye korkuyordum.

" geç şöyle geç geç otur bakalım. Belgeleri alın kontrol edin bakalım doğrumu"

Merak etme bizde yanlış olmaz ne dediysen getirdik desemde o adi herif yanıma gelerek alnıma silahı koydu" sen daha konuşacakmısın bakalım sus" dıyerek göz kırptı. Senin saçlarında ne kadar güzelmiş Muratın dediği kadar varmışsın kıvır kıvır çok tatlısın" dedi. Ne diyordu bu be saçmalıyordu.

" efendim belgeler doğru tam istediğiniz gibi " dedi o pislik
" afferin size çok güzel şimdi sıra neyde biliyormusunuz sizide şöyle alalım hadi lan geç bakalım ne kadar safsınız ya gram akıl yok valla" dıyerek silahı başımın arka kısmına koyup bizide sandalyeye bağlamak için bekliyordu.

"Tam sırası şimdi atış serbest"

Gelen ilk atış birinin alnında vurmuştu hemen belimizden çıkardığımız silahla tek tek öldürmeye başladık Elif önündeki adamı vurmaya çalışırken arkasından adam atış atmak için nişan almışdı hemen o adamında işini hallettikten sonra herkes bitmişti

Elif Mert'in bende Murat ile Batuhanın iplerini çözdükten sonra Murat ile birbirimize sarılıyorduk Murat saçlarımdan tutup" bak ben iyiyim ağlama artık lütfen" dedi. Her ne kadar iyi olsada ağlamamı durduramıyordum bir daha beni bırakma tamammı korkutuyorsun beni. Sana güzel bir haberim var biliyormusunuz akşam senin ile Mert'in annesi buraya gelicek hadi artık gidelim burdan birileri gelmeden yolda uzun uzun konuşuruz

" zahmet olmazsa benim iplerimide çözermisiniz unuttunuzda galiba" dedi Suat abi hemen onunda iplerini çözdükten sonra arabalara binmiştik. Arkada ben Murat, Elif ve Mert öncede Suat abi ile Batuhan oturuyordu arkadanda Keskin nişancılar geliyordu

Mertin omzuna yaslanmış şekilde " sen yokken çok korktum biliyormusun sana bir şey olcak diye çok ağladım", " artık korkmıcaksın çünkü ben bir yere kaybolmıcam hep senin yanına olcam" dedi Mert

Murat'a sarılmış şekilde omzuna yaslanıyordum şuan ihtiyacım olan tek şey buydu. Başını saçlarıma yaslamış şekilde oda yaslanıyordu bana. " sen dalinmi sıktın yine çok güzel kokuyorsun hemde bebek gibisin" dedi Murat. Bana şans getirir diye sıkmıştım o parfüm benim uğurlu parfümümdü operasyonlara giderkende bunu sıkıyorum hep. Hem bak bugünde güzel geçti.