ភាគទី០៤: ទោះឯងមាន ជីវិតក៏ឯងគ្មានថ្ងៃ អាចឈ្នះយើងបានឡើយ គីម ថេយ៉ុង ហ្វ័រយេ
"ពេញចិត្តនូវការដូរដែលខ្ញុំឱ្យទេ ចន ជុងហ្គុក នូហ្វ័រ?"គ្រាន់តែ ថេយ៍និយាយ ប៉ុណ្ណេះ ក៏ធ្វើឲ្យ ជុងហ្គុក ដឹងបាត់ទៅហើយ ថាគ្រាប់បែកនោះ ប្រាកដជាស្នាដៃរបស់ បុរសម្នាក់នេះជា ពុំខាន
"ឯង-ឯងជាអ្នក-ណា?"ជុងហ្គុក សួរត្បកវិញទាំងដង្ហក់
"សម្រួលអារម្មណ៍ សិនទៅ-ព្រោះ ហ្គេមទើបតែចាប់ផ្តើម"ដោយឃើញ ឬកពារឆ្លេឆ្លារបស់ជុងហ្គុក បែបនេះថេយ៍ ក៏ប្រញាប់លួង តែលួងដូចមិនលួង អ៊ីចឹង
"..."ជុងហ្គុកមិនតប តែក្នុងខ្លួនពាសពេញដោយកំហឹង សម្លឹងមើល ថេយ៉ុងមិនដាក់ភ្នែក។
ថេយ៉ុង ឥតខ្វល់ខ្វាយ ក៏សម្លឹងនេះ សម្លឹងនោះ រហូតប៉ះពាល់ នឹង ស្រ្តីម្នាក់ មើលទៅនាង ក្មេងណាស់ថែមទាំង ស្រស់ស្អាតផងដែរ បើតាមគិតប្រហែលជាប្រពន្ធរបស់ ជុងហ្គុកហើយមើលទៅ។"ប្រពន្ធឯងអ្ហេស៎???យើងឮមកថា ឯងស្រលាញ់ប្រពន្ធ ខ្លាំងណាស់ត្រូវទេ??"
"ឯងចង់-បានស្តី??"
"ហ៊ឹសៗ ចងបានអី?"រាងតូច ត្បកវិញទាំងសើចតិចៗ បែបហួសចិត្ត
"????"
"យើងចង់ដឹងណាស់ បើប្រពន្ធឯង ត្រូវមានប្រុសជាច្រើនអ្នករំលោភដល់ស្លាប់នៅមុខឯង តើឯង ខូចចិត្តឬក៏រីករាយទៅណ៎រ?"
"ឯង...!!!"
"កុំខឹងខ្លាំងពេក- ប្រយ័ត្នដាច់ សរសៃឈាមណា ចន ជុងហ្គុក នូហ្វ័រ"
ដោយហេតុឃើញឫកពាលស្លន់ស្លោ របស់ជុងហ្គុកពេក ថេយ៉ុងក៏សើច តែមិនមែនជាការសើចសប្បាយទេ -វាផ្ទុយទៅវិញ ជាចំអកប៉ុណ្ណោះ។
YOU ARE READING
នរកទឹកភ្នែក.2 |ចប់|
Actionទីបំផុតខ្ញុំក៏វិលវិញ គឺវិលត្រឡប់មកសងសឹក វិលត្រឡប់មកយកអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ...។គ្រប់យ៉ាងលោកជាអ្នកផ្ដើម លោកជាអ្នកបំផ្លាញក្តីស្រឡាញ់ដែលខ្ញុំមានចំពោះលោក លោកបានបោកប្រាស់ខ្ញុំ ហើយលោកបែរជា ចោទថាខ្ញុំជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅដែលឈ្លក់វង្វេងជាមួយនឹង...