នរកទឹកភ្នែក.2 |ចប់|

ភាគទី១៧:សុំទោស-

      ភាគទី១៧: សុំទោស-

ផូងផាំង!!!
សំឡេងរន្ទះផ្គរលាន់ ពេញផ្ទៃមេឃ អមជាមួយខ្យល់ត្រជាក់ បណ្ដាញឱ្យ ជុងហ្គុក កាយឱបក្នុងរណ្តៅនោះ ខ្លាចតិចតួច។ តែមិនរអ៊ូរទាំឬក៏សូមអង្វរ ត្រាប្រណីពី ថេយ៉ុងឡើយ នាយសុខចិត្តទ្រាំទ្រ ក្នុងរណ្តៅនេះដោយវេទនាក៏បាន..។

ឈូរររ!!!
អូហ៍ទេ! ព្រះអើយ! ម្តេចទ្រង់ដាច់ធម៍មេត្តាម្ល៉េះ?បើថា រន្ទះ ខ្យល់ទៅ មិនថាទេ តែនេះទឹកភ្លៀងណា ព្រះជាម្ចាស់ អ្ហឹកៗ តើទ្រង់កំពុងបង្ហូរដាក់ទោស ជុងហ្គុកមែនទេ?? បើមែន មេត្តាទ្រង់បញ្ឈប់ទៅ ហឹក គាត់រងារណាស់ គាត់ពិតជាមិនអាច ទ្រាំបានឡើយ សូមទ្រង់ប្រោសប្រណីផងបានទេ..?

"សុំទោស-ថេយ៍ បងសុំទោស"ទីបំផុតអ្នក ព្រមសុំទោសហើយ ប៉ុន្តែកំហុសគ្រប់យ៉ាងដែល អ្នកសាងឡើងវា ពិតជាមិនអាចលើកលែងទោសភ្លាមៗ ទេលុះត្រាតែ អ្នកទទួលទោសដែល សមតម្លៃបំផុត

"បងខុសហើយ- កំហុសគឺបង បើ១៥ឆ្នាំ នោះបង មានចិត្តជាមនុស្សខ្លះប្រហែល គ្មានថ្ងៃនេះឡើយ អ្ហឹកៗ"ទឹកភ្នែកនាយហូរប្រណាំងព្យុះភ្លៀងផ្គរ អារម្មណ៍ឈឺចាប់ ក៏ដើរស្របគ្នា ទាំងដែលគ្រប់យ៉ាងវាហួសហើយ។

"អ្ហឹកៗ លោកប៉ា"សម្រែកស្រែករបស់ ក្លាហ្សាបន្លឺឡើង ខ្លាំងៗ ទាំងទឹកភ្នែក ស្រក់តក់ៗ ក្រោមដំណក់ព្យុះភ្លៀង ដៃទាំងគូរ របស់កូន ព្យាយាមកាយដីចេញពីកាយរបស់លោកប៉ា~!ទាំងក្តីឈឺចាប់..ឈឺដល់ថ្នាក់ចង់ ទទួលទារុណ ជំនួសលោកប៉ា។ នាងឈឺ នាងអួលដើម.កណាស់ ខណៈដែល ចូលមក ឃើញ សមភាពរបស់លោកប៉ា ក្លាយជាបែបនេះ... ក្លាហ្សាកាយដីបណ្តើរយំរៀបរាប់ បណ្តើរ។ ជុងហ្គុក ឃើញហើយស្លុតចិត្ត មិនអាចធ្វើអ្វីបាន ក្រៅពី ឱនមុខចុះ.. ដោយក្នុងទ្រូង លាក់ភាពឈឺចាប់ជាច្រើន។