İSİMSİZLER

BÖLÜM 4

Gördüğüm gözler gittikçe bana doğru yaklaşıyordu.Hayal görüp görmediğimden emin olamadım.En sonunda yanımda durduğunda hala bana bakıyordu.Gözlerinde gördüğüm şey neydi?Adını bir türlü koyamıyordum ama o kadar çok tanıdıktı ki.Bu beni korkutuyordu.

Sınıfta fısıldanmalar başlamıştı ama umurumda değildi.Dünden beri aklımı kurcalayan soruların tüm cevabı karşımdaydı ama bu bile beni ilgilendirmiyordu.Tek düşündüğüm tekrar görebileceğime inanmadığım kişinin karşımda duruyor olmasıydı.Nicholas buradaydı.

"Bayan Quinn bencillik yapmayı bırakıp yeni gelen arkadaşınızla sıranızı paylaşmayı düşünmez misiniz?" İşte o an Bay Anderson'ın araya giren sesiyle tüm büyü bozulmuş gerçek dünyaya acı bir şekilde iniş yapmıştım.

Hiç bir şey demedim çünkü diyecek hiç bir şeyim yoktu.Zaten ne diyebilirdim ki 'Üzgünüm Bay Anderson dünden beri uykularımı kaçıran kişi karşımda ve onu tekrar gördüğüm için küçük çaplı bir şok yaşadım ama şu an iyiyim' mi diyecektim.

Onun yerine çantamı ve eşyalarımı alarak duvar kenarına doğru kaydım.Nicholas'ta usulca yanıma oturdu.Sonunda Bay Anderson dikkatini başka yere vermişti.Muhtemelen yine başkalarıyla uğraşmaya devam ediyordu.

Sol tarafıma bakmaya korkuyordum.O yüzden ders boyunca planım kafamı defterden kaldırmamaktı ama planım ikinci dakikadan bozulmuş önüme bırakılan notla kendimi Nicholas'a dönmekten alıkoyamamıştım ama o benden tarafa bakmıyor tüm dikkatini derse odaklamış gözüküyordu.

Önüme döndüm ve notu okumaya başladım.

'Beni görmeyi beklemiyordun öyle değil mi?' diye yazıyordu.

Tabi ki de onu görmeyi beklemiyordum.Ne sanıyordu ki?Notu buruşturup çantamın derinliklerine attım.

'Aslında geleceğini rüyamda görmüştüm.' diyerek laf soktum.En azından öyle yaptığımı sanıyordum.Notu defterden yırtıp onun önüne bıraktım.Bu sefer tepkisini izlemek için arkama yaslandım.Yazdıklarımı okuyunca dudakları yukarı kıvrıldı ve önündeki deftere bir şeyler karalamaya başladı.

'Demek rüyalarını süslüyorum.Söylesene rüyanda tam olarak ne yapıyorduk?' yazmıştı. Notu okuduktan sonra utançla avucumun içine hapsettim.Bu sefer ona değil direk önüme bakıyordum.Ağzım resmen yere yapışmıştı ve hemen bunu da çantamın içine attım.Daha sonra aklıma ona yazdığım not geldi.Hala önünde duruyordu.Notu onda bırakamazdım ve ani bir refleksle önündeki notu aldım.

O da bu hareketimle bana dönmüştü.Yüzündeki ifadeden ne anlamam gerektiğini bilmiyordum.Önüne dönüp başka bir not yazmaya başladı ve bu sefer sıraya bırakmak yerine elime vermişti.Ellerimizin değdiği o kısacık anda kalbim maraton koşmuşçasına atmaya başladı.Bu sefer ne yazdığını okumak istediğime pek emin değildim ama başka şansımda yoktu.

'İşte şimdi gerçekten de rüyanda ne yaptığımızı çok merak ettim.Eğer anlatırsan rüyalarını gerçekleştirebilirim.' yazmıştı.Kesinlikle kafayı yemek üzereydim.

'Hatırlıyor musun sana kaba mısın yoksa kibar mı karar veremiyorum demiştim?Artık biliyorum ki sen insan değilsin!' dedim ama o kadar sinirlenmiştim ki bize doğru yaklaşan Bay Anderson'ı fark etmemiştim.O panikle yazdığım notu ne yapacağımı bilemedim.Daha sonra bileğimi tutan sıcak elleri hissettim.

"Burada neler oluyor?" diyen Bay Anderson geldiğinde notu saklamak için çok geç kalmıştım ama ellerime baktığımda not yoktu. O anın etkisiyle ellerimden alınan notu fark etmemiştim bile.

Nicholas derin bir nefes aldı ve rahatça arkasına yaslandı.Bense o an ne demem gerektiğini düşünüyordum ama daha önce başıma böyle bir şey gelmediği için ne demem gerektiğini bulamıyordum.

Bay Anderson'ın "Bayan Quinn siz açıklamak ister misiniz?" diye sorduğunda tüm sınıf arkasını dönüp bana baktı.Vereceğim cevabı deli gibi beklediklerine emindim.Sonuçta okula yeni gelen Bay Gizemli kişiyle ne alakam olduğunu merak ediyorlardı.

Durumu anlatmak için ağzımı açmıştım ama Bay Anderson'ın tam olarak ne gördüğünü bilmediğim için tekrar kapatmak zorunda kaldım.

Ben ne diyeceğimi düşünürken Nicholas'ın sesini duymamla rahatladım.

"Hangi konuda olduğunuza bakmak için Rosalina'nın defterine bakmaya çalışıyordum" dediğinde rahatlamanın yerini daha büyük bir stres aldı.Tüm sınıfın içinde bana Rosalina demişti.Buna inanamıyordum.

Duyduğu cevaptan sonra dersine dönen Bay Anderson'ın arkasından bakakalmıştım ve bir daha ders boyunca sol tarafıma dönmedim.

Sonunda dersin bittiğini haber veren zilin sesini duyduğumda eşyalarımı aceleyle topladım ve onda kalan son notu istemek için soluma döndüm.

O da bu anı bekliyor olsa gerek onu bana eğlenerek bakarken buldum.Vakit kaybetmemek için "Notu bana ver." dedim elimi uzatarak.

Aslında notu okumadığı için çok mutluydum.Şimdi yazdıklarım için pişmandım ama beni o kadar çok sinirlendirmişti ki resmen ona hayvan demiştim.

"Notu istiyorsan okul çıkışı Castle Park'a gel ve al." dedi ama bu demek oluyordu ki notu ben oraya gidinceye kadar okuyacaktı.

"Notu ben gelinceye kadar okumayacağına söz verir misin?" diye sordum.Bu oldukça çaresizce bir istekti ve yerine getirmeyeceğini de biliyordum ama o benim düşündüğümün aksine "Söz veriyorum." dedi.Gerçekten garip biriydi ama benim ona güvenip böyle bir istekte bulunmam kadar garip olamazdı.

Ben bu düşüncelerle boğuşurken Betty'nin hızlı adımlarla bize doğru yaklaştığını gördüm.Yüzüne bakılırsa merakından ölmek üzereydi.Aslında ben bu kadar dayandığına bile şaşırmıştım.Zil çaldığında ışık hızıyla yanımıza gelir diye bekliyordum.

Yanımıza geldiğinde bizde ayağa kalktık.

"Selam ben Betty ve sende Nicholas Randall olmalısın.Şey acaba siz daha önceden tanışıyor muydunuz?" diyerek hemen konuşmaya başladı.

Nicholas'ın cevap vermesine izin vermeyerek "Hayır bizde yeni tanıştık."dedim Nicholas'ın yüzüne bakarak ama o bu cevabımdan çok hoşnut olmasa gerek yüzünde zoraki bir gülümseme oluştu.

"Benim gitmem gerek." dedi ve yüzüme son kez bakıp arkasını dönerek uzun adımlarla sınıftan çıktı.Ama o son bakış daha çok 'Sana bunun hesabını soracağım.' der gibiydi.