His Irreplaceable Possession

#HIP17

Jealous

              My jaw clenched and my heartbeat doubled up after reading his message over and over again. Iba't ibang emosyon ang pumasok sa sistema ko at hindi ko maitatangging nakaramdam ako ng kiliti sa huling pangungusap niya.

Bakit ako lang ang tinatanggap niya? Bakit hindi pwede ang iba? I'm not special to him, he didn't told me that but that's the truth.

Nevertheless, our article will still stand out even without having a statement from him, although a statement can indeed strengthen the quality and reliability of the article..

What should i do?

Hindi naman kailangan pumunta talaga ako doon. Ano naman kung ayaw niya magbigay ng statement? Hindi lang naman siya ang player doon. Nando'n naman sila Hades o di kaya ay ang mga coaches and staff, I'm sure they will cooperate with our publication.

Napatalon ako sa gulat nang bigla umalingawngaw sa apat na sulok ng kwarto ko ang ringtone ng cellphone ko. I almost drop it when i saw his name flashed on the screen.

Why the hell is he calling?!

Sasagutin ko ba?

Wait what?! No way, iniiwasan ko siya remember?

Tama.. hindi ko sasagutin.

I tried ignoring my phone and lay down on my bed, forcing myself to sleep but failed. Muli akong nagulat nang tumunog muli ang pagkalakas lakas na ringtone ko na may kasama pang vibration dahil nga nilapag ko iyon sa bedside table ko.

Hindi ko iyon pinagtuonan ng pansin. Kahit na hindi ako makatulog ay hindi ko pa rin iyon tinignan. Namatay iyon kalaunan kaya nakahinga ako ng maluwag.

Anong bang problema niya? Bakit bigla bigla siyang tumatawag? He never called me before ah?

What? Hindi ba niya makayanan ang hindi ako makita ng isang araw?

I subconsciously slapped my own forehead. I am starting to be delusional, oh my goodness.

After my estimated 10 minutes, my cellphone rang and vibrated again which frustrates me. Malapit na sana 'yong antok ko! I was literally close to sleeping and this brat just don't stop!

Sa inis ko ay pinatay ko iyon at tinago pa sa drawer. Napabuga ako ng marahas sa hangin bago dabog dabog na tumayo. I glanced at the wall clock and it says 10 pm.

I sighed.

Dumiretso ako sa kusina at agad na nagsalang ng gatas sa baso para ipainit. My body feels so weak and lazy because of the discontinued sleepiness. Damn that man, isusumpa ko siyang hindi rin makatulog ng ilang araw.

Sinaktan na nga niya ang puso ko, hindi pa niya ako papatulogin?!

Argh.

After warming my milk up, i immediately wrapped it with my two palm to absorb its mild heat. Nasa sofa si Muffy at mukhang tinamad nang lumipat at tumabi sa akin. Anong oras na rin kasi noong humimlay ako sa kama.

I took a sip on my milk, still thinking about his message and calls when someone suddenly rang my door bell and even knocked on my door three times.

Hindi maitago ang gulat sa aking mga mata at hindi rin magkamayaw ang bilis ng tibok ng puso ko. Who will visit me at this hour?

Wala naman akong inorder na kahit ano? Wala din namang bibisita na mga kaibigan ko? Impossible din namang sila mama ito dahil ayaw na ayaw nilang bumyahe ng gabi, lalo't alas dyes na?