A Stupid Mistake

13

KINAUSAP ako ni papa tungkol sa desisyon na pinagusapan nila,sumagayon ako doon dahil wala rin naman akong magagawa kung aayaw pa ako saka ginawa naman nila iyon para mabuo ang pamilya namin e.

Hindi ko alam kung tungkol saan ang pinagtalunan nila para umabot kami sa ganito na ayaw na ni mama na umuwi kami doon pero it's fine kahit hindi ko na malaman basta ay magkakasama ulit kami.

Bumalik kami ng pilipinas dahil magsisimula na naman ang klase pero nagpaiwan na si Zeke kay mama sa vegas.Hindi na siya sumama pauwi at dahil nasa elementary pa naman siya ay okay lang siguro na huminto siya kahit naman na matatapos na ang klase para sa taong ito.

My friends was stunned to see me like something changed kahit halos dalawang linggo lang naman ng hindi kami magkita-kita.

“What the heck!” iyon ang naging bungad sakin ni Chandria sabay hawi sa buhok ko ng magkita kami sa café na madalas naming puntahan.

Oo nga pala.I dyed my hair black,medyo natagalan din bago ko gawin 'to.Umikot ako sa harapan nila para makita pa nila ang kabuohan ko.

“You look gorgeous Nat” Abby hug me so I hug her back.

“You too,my Abby” I said.Humiwalay rin naman siya saka ko niyakap si Zein na nasa likod lang ni Abby.

“I've missed you all” Sabi ko.

I gave them presents na binili ko pa sa america na nagustohan nila pareho.Nag kwento ako tungkol sa naging experience ko doon dahil ito ang unang beses na nakapunta ako ng ibang bansa.Napaka attentive naman nilang tatlo at nakinig lang sa mga kwento ko.

“I want to go back there...” nasabi ko nalang pagkatapos kong magkwento. “But with you”

They nodded and smile.“Soon” ani Zein.

“Soon kapag naging successful na tayo pare-pareho” Said Abby.

While having that conversation,the door of the café chimes.Indicating that someone entered the place.Not just someone but a group of friends.

Npatingin kaming apat doon.Naroon ang lalaking hindi ko inaasahang makikita ko kaagad. He is smiling with his friends silly jokes and joking them back.

Napakaingay ng grupo nila na halos yata ng mga customer ay napatingin sa gawi nila.They automatically get our attention.

Hindi ko alam kung ilang segundo na akong nakatitig sa grupo nila basta ay nagtama ang paningin namin ni Sadie ngunit umiwas siya agad.

I heared Chandria hissed.Mukhang may kinaiinisan kaya napatingin ako sakanya.Nasa grupo ni Gideon ang tingin niya ngunit hindi ko alam kung kanino.

“Iyang Gideon mo na iyan talaga,umalis ka lang parang nakalimutan na na-nag eexist ka”

Zein spang her arms para pigilan si Chandria sa mga gusto pang sabihin.Ngumiti lang naman ako at kunwari ay walang pakialam sa sinabi niya.

“It's fine Cha ” iyon nalang ang sinabi ko. Okay na siguro iyon na magkalimutan dahil aalis na rin naman ako pagkatapos ng klase.

Hindi ko pa sinabi sa kanila ang pag alis ko,balak ko sanang magsabi kapag aalis na para isang iyakan na lang at para hindi sila malungkot habang magkakasama kami.

I made that decision.I will just spend my time with my best friends and make happy memories with them.

Hindi ko na lang pinagtuonan ng pansin ang grupo ni Gideon even though there is a part of me that really want to stare at him and see his usual smiling face at me.

Umuwi ako ng bahay na pagod na pagod nakita ko pa si Steven sa teresa ng bahay nila na nakatitig saakin na para bang isa akong mababang uri kung tignan niya mula doon,palibhasa ay nasa taas siya.