Gözlerimi açtım. Sabah olmuştu. Herkes hala uyuyordu. Ayağa kalktım ve koridora doğru ilerledim.
Herkes neredeyse uyanmıştı bizimkiler hariç. Koridorda gezerken Janson' la karşılaştım. Bana doğru ilerleyerek "Sara bende tam senin yanına geliyordum. Testlerin gerçek sonuçları açıklandı. Al bakalım." bana elindeki kağıdı uzattı.
Elindeki kağıdı aldım "Umarım gerçekten kardeş çıkarsınız... Neyse benim işlerim var sonra görüşürüz." dedi ve gitti.
Bu kağıtta gerçekten kardeş olup olmadığımız yazıyordu. Ya gerçekten kardeş değilsek. Ama bu kağıtta ne yazarsa yazsın umrumda değil. Onlar yinede benim Abim. Kağıdı şimdi açmıcam. Onların yanında açıcam.
🌗
Yemeğimizi bitirmiştik. Herkes dışarıdaydı. Ben ise tek başıma yatakhane de öylece oturuyordum. Birinin içeri geldiğini hissetmiştim. Kim olduğuna bakmak için kafamı çevirdim. Newt ve Gally' di
"Sonuçlar açıklandı mı?" dedi Newt . Evet anlamında başımı salladım. Cebimdeki kağıdı çıkardım. "Ne yazıyor?" dedi Gally. "Bakmadım... Sizin yanınızda açmak istedim." dedim.
Gally elimdeki kağıdı aldı. Yanıma oturdu. Newt' a hemen onun yanına oturdu. "O zaman açıyorum." "Aç." dedi Newt moralsizce.
Gally derin bir iç çekti ve kağıdı açtı.
Kağıda bakıyorduk. Aşağıdaki yazıya doğru gözlerimi çevirdim.
"POZİTİF!"
Diye bağırdım. Gally ve Newt şaşkınlıkla bir kağıda bir bana bakıyorlardı. Biz gerçekten kardeş tik. Mutluluktan Sevinç ten resmen deliriyorum. "GE- GERÇEKTEN KARDEŞ MİYİZ!?" dedi Newt kekeliyerek. "HERALDE!" dedi Gally.
Üçümüz birbirimize sarılmıştık. Biz gerçekten kardeş tik resmen mutluluktan havalara uçmuş tum. Yanımda ailem vardım ama annem ve babamın kim olduğunu daha bilmiyorduk.
Neyse en azından kardeş olduğumuzu öğrendik ve onlar benim ailemdi.
🪐
Gece olmuştu. Herkes uyuyordu ben hariç. Hala mutluydum. Newt ve Gally gerçekten öz abim di.
Ama benim için sorun annem ve babam kimdi? Onların hala kim olduğunu bilmiyordum. Ama eminim en kısa zamanda onlarında kim olduklarını öğrenicektim. Emindim.
Bir anda yatağımın altındaki havalandırma kapağı yerinden çıktı. Korkarak kafamı yatağın altına doğru çevirdim. Havalandırma borusunun hemen içinde bir haftadır burda olan çocuğun ta kendisi duruyordu.
Tam ağzımı açıp birşey diyecekken "Ştt... Benimle gel." dedi ve geriye doğru ilerledi. "Ne?" Şaşkınlık la bakıyordum.
Korkuluk gibi durmayı bırakıp hemen havalandırma borusunun içine girdim arkasından. Dizlerimin üzerinde ilerledim.
Arkasından yürüyordum. "Bu taraftan hadi." diye fısıldadı. Merakla arkasından dizlerimin üzerinde hızlıca yürüyordum. Boruların arasından geçerken bir yerde durdu. Yanına gittim. Aşağıdaki havalandırma borusunun önünde duruyorduk.
Havalandırma koridoru gösteriyordu. Bir doktor koridordan geçiyordu. Arkasından tabuta benzer şeyleri bir odaya götürüyorlardı. "Ne oluyor?" dedim şaşkınlık içinde. "Bilmiyorum en fazla buraya gelebildim... Her gün aynı saatte yenilerini getiriyorlar." dedi. "Ama oraya girenler bir daha dışarı çıkmıyor." Ne nasıl yani. Yoksa bunlar ceset mi. Tam ağzımı açıp birşey söyleyecek ken. Koridorda Janson' ı gördüm.
Telefonda konuşuyordu. Ne dediğini duymak için yaklaştım. "Merak etmeyin herşey yolunda." Kiminle konuşuyordu? "Ava Paige lütfen merak etmeyin kızınız ve diğerleri gayet sağlıklı." Ava Paige mi? Bu dakika ne! Ava Paige ölmemiş miydi? Kafasına silahla ateş etmişti videoda nasıl yani? Hem kızı mı? Bu kadının birde kızımı var? Kafam ahlak buhlak olmuştu. "Niye sizi görünce hatırlasın ki? Hafızası komple silindi... Birde labirent' e girmeden önce sadece abilerinin olduğunu biliyor. Gally ve Newt' ın abileri olduğunu hatırlıyor. Ama merak etmeyin evlatlık olduğunu hala bilmiyor."
NE! Bir dakika bu benden mi söz ediyordu. 'Gally ve Newt' ın abisi olduğunu hatırlıyor' dedi. Ama beni şaşırtan ise 'Evlatlık olduğunu hala bilmiyor.' demesiydi. Ama test yapılmıştı Pozitif yazıyordu. Nasıl oluyor da ben evlatlık oluyordum.
Konuşmaya başladı. "Ava Paige kaç kere dicem. Merak etmeyin ona verdiğimiz test sonucu sahte. Gally ve Newt öz kardeş. Ama siz Sara' yı bebekken onlara evlatlık verdiniz. Hiç birşey anlamazlar." Bu cümle beni kalbimden vurmuş gibiydi.
Göz yaşlarım yavaş yavaş akmaya başlamıştı. Janson gitmişti. "Hey sen iyimisin?" dedi bir haftadır burda olan çocuk. "Benden söz ediyor... Ava Paige' nın kızı benim." dedim titreyen sesimle. "Bi- bir dakika ne?" şaşkınlık içinde yüzüme bakıyordu.
Kafamı onun yüzüne doğru çevirdim "Evet Sara benim... Gally ve Newt benim abim. Ama öz olmadıklarını şimdi öğrendim..." dedim göz yaşları içinde.
"Tamam hadi gitmemiz lazım... Geldiğin yoldan geri dön." dedi ve hızlıca ilerlemeye başladı. Kafamı ona doğru çevirerek "Bir dakika bekle." dediğim an. Durdu ve kafasını bana çevirdi. "Adın ne senin?" "Aris." dediği an hızlıca gitti.
Bir kaç dakika önce Newt ve Gally' nin evlatlık kardeşi olduğumu öğrenmiştim. Ama ben onlardan emindim nasıl oldu da onlar benim öz abim değillerdi. Neden bu kadın beni bu aile' ye evlatlık verdi.
Neden beni istemedi?
Yoksa beni hiç sevmedi mi?
Veya benden nefret mi etti?
Bence öyleydi. Çünkü benden neredeyse herkes nefret ediyordu...
🎀
Sellammm canlarım.
2.Serinin 3.bölümünün sonuna gelmiş bulunmaktayız. Bu bölüm fazla duygusal oldu. Şimdi herkes bana sövcek ehehehehe. Ve bir süre her gün yeni bölüm gelemeyecek ne yazık ki. Sebebi geçen Wattpad konuşmasında söylemiştim. Bilmeyenler için şimdi şöyle söyleyeyim.
Ben iki gün önce bir olaydan dolayı yanlışlıkla kolumu kırdım. Bu olay nasıl oldu diye sorarsanız. Dışarıda elektrikli stocker' a binmiştim ve stocker' dan yanlışlıkla düştüm ve kolumu kırdım ehehehe. Ama gayet iyiyim merak etmeyin.
Ve gene az kalsın unutuyordum ki ben bu hikayeyi yazarken dinlediğim şarkıyı koymayı unutuyordum.
Bu Partide Yalnızsın 🌆
Dinlediğim şarkıyı buraya koyuyorum.
Umarım sevmişsinizdir. Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. Sizleri çok ama çooooooooooooookkk seviyorum. Kendinize iyi bakın bir sonraki bölümde görüşmek üzere:)
