အမြှောက်စာဇာတ်ကောင်ရဲ့ နေ့စဉ်အလုပ် /အေျမႇာက္စာဇာတ္ေကာင္ရဲ့ ေန႔စဥ္အလုပ္

Chapter (8)

(Unicode)

ဟန်ချန်းဖန်ဟာ သူ့လက်မောင်းကိုမြှောက်လိုက်ပြီး မင်းသားငယ်လေးကိုပွေ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် အခန်းထဲရှိမီးကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။

အဖြူရောင်အလင်းတန်းများ ဖြာကျလာကာ ဟန်ချန်းဖန်ဟာ မျက်လုံးအနည်းငယ်မှေးလိုက်ပြီးနောက် နောက်ဆုံးတွင်တော့ ဖန်းလန်ရှင်းရဲ့ဝတ်စုံကိုမြင်လိုက်ရလေသည်။ သူက အမျိုးသမီးတွေဝတ်လေ့ရှိတဲ့ sexy ဝတ်စုံကိုဝတ်ထားပြီး သူရဲ့တင်ပါးလေးကိုတော့ပါးလွှာတဲ့ပိတ်စလေးနဲ့ဖုံးအုပ်ထားသည်။ သူရဲ့ပန်းရောင်နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုမှာ‌တော့ ခေါင်းလောင်းငယ်လေးနှစ်ခုကိုတပ်ဆင်ထားလေသည်။

"အဲတာက ဝင်သွားတာလား"

ဟန်ချန်းဖန်ဟာ ခေါင်းလောင်းငယ်နှစ်ခုကို တအံ့တဩကြည့်ကာ ၎င်းတို့ကိုထိရန် လက်ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။

"အာ့...... အဲတာကအထဲမှာလေ ကောကောထိလိုက်ရင် ကျွန်တော်နာသွားလိမ့်မယ်"

ခေါင်းလောင်းတွေကလှုပ်သွားတဲ့အခါ လျှပ်စီးကြောင်းအနည်းငယ်ထုတ်လွှတ်လာသည်။ဖန်းလန်ရှင်းဟာ နိုးဆွခံလိုက်ရတာကြောင့် မောဟိုက်နေပြီး သူရဲ့အဖွဲ့ဝင်လေးက တုန်ခါလာကာ အရည်တချို့ထွက်လာလေသည်။

ဖန်းလန်ရှင်းဟာ ဟန်ချန်းဖန်ရဲ့အသားချောင်းကြီးတစ်ဝိုက်ကို သူရဲ့ပေါင်တံတွေ ၊ အထူးသဖြင့် သူ့ရဲ့အိတ်လေးတွေနဲ့ထိရှလွယ်တဲ့အပေါက်လေးကို အသုံးပြုပြီး ပွတ်တိုက်နေလေသည်။

"အမ်း.....ကောကော....ရှန်းရှန်းလိုချင်တယ်...."

ဖန်းလန်ရှင်းက ဟန်ချန်းဖန်ရဲ့မေးစေ့ကို ကြင်နာစွာနမ်းလိုက်လေသည်။နေ့ခင်းဘက်တုန်းက ဟန်ချန်းဖန်ဟာ တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိဘဲသူ့အခန်းထဲက ထွက်သွားတဲ့အခါ ၊ဖန်းလန်ရှင်းဟာ အကယ်၍သူသာ ဟန်ချန်းဖန်ကိုမမြှူဆွယ်ရင် ဟန်ချန်းဖန်က သူ့ကို နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ထိလာတော့မှာမဟုတ်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

သူ (ဖန်းလန်ရှင်း)ကသူ့ကိုယ်သူကြည့်ကောင်းမှန်းသိသော်လည်း ဘာလို့သူ (ဟန်ချန်းဖန်)ကတော့သူ့(ဖန်းလန်ရှင်း)တစ်ယောက်တည်းနဲ့မဖြစ်ရတာလဲ။ဖန်းလန်ရှင်းဟာ သူ့နှလုံးသားထဲကချဉ်လာတာကိုခံစားရလိုက်သည်။ ဟန်ချန်းဖန်ကသည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ သူ့မေးလေးကိုမြှောက်ကာနမ်းလိုက်ပြီး လက်ချောင်းတွေကတော့ ဖန်းလန်ရှင်းရဲ့အပေါက်လေးဆီရောက်သွားသည်။