အမြှောက်စာဇာတ်ကောင်ရဲ့ နေ့စဉ်အလုပ် /အေျမႇာက္စာဇာတ္ေကာင္ရဲ့ ေန႔စဥ္အလုပ္

Chapter (12)

(Unicode)

ထိုအချိန် လိုင်းတစ်ဖက်မှာရှိနေတဲ့စုန့်ရှီရှူးက တစ်ခဏလောက်ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက် အနည်းငယ်တွေဝေနေပုံရသည့်မက်ဆေ့ခ်ျတစ်ခုပေးပို့လာသည်။

[...အမ်း]

စုန့်ရှီရှူးရဲ့ရိုးရိုးအအနဲ့ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ပုံစံလေးကြောင့် ဟန်ချန်းဖန်ဟာ ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့မရယ်ဘဲနေနိုင်တော့ပေ။

[အဖွဲ့သားတွေတွေ့သွားမှာ မင်းမကြောက်ဘူးလား ?]

စုန့်ရှီရှူးကဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ အနည်းငယ်လျင်မြန်စွာအကြောင်းပြန်လာ၏။သူရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက ဟန်ချန်းဖန်ရဲ့အဖွဲ့ဝင်ကြီးအနားတဝိုက်ရောက်နေတဲ့အခြေအနေကိုတွေးလိုက်မိပြီး ထပ်မစောင့်နိုင်တော့ပေ။

[ငါ့မှာ ကိုယ်ပိုင်အဝတ်လဲခန်းရှိတယ်၊ မင်းတိတ်တိတ်လေးလာလို့ရတယ် ]

စုန့်ရှီရှူးကသူဟာ ဒီလိုမက်ဆေ့ခ်ျမျိုးအမှန်တကယ်ပေးပို့ခဲ့တာကို မယုံကြည်နိုင်ဘဲ ရှက်လာလေသည်။တခြားတစ်ဖက်မှာရှိနေတဲ့ဟန်ချန်းဖန်က သူ့မက်ဆေ့ခ်ျကြောင့်ရှော့ခ်ရသွားပုံပေါ်ပြီး အချိန်အတော်ကြာမျှ အကြောင်းမပြန်လာပေ။

စုန့်ရှီရှူးက အချိန်အတော်ကြာပြီလို့တွေးနေပေမဲ့ အမှန်တော့သုံးမိနစ်ပင်မပြည့်သေးချေ။ဖုန်းကတုန်ခါလာတော့ စုန့်ရှီရှူးက‌ ကောက်ဖွင့်လိုက်ပြီးနောက် သူဟာ ထိတ်လန့်စွာနဲ့ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်လွှတ်ချလိုက်မိသည်။

"စုန့်ကော ?"

လက်ထောက်က လွတ်ကျသံကိုကြားလိုက်ပြီးတဲ့နောက် စိတ်ရှုပ်ထွေးစွာနဲ့ သူ့ကိုမော့ကြည့်လာသည်။စုန့်ရှီရှူးကသူ့အသက်ရှူသံကို ထိန်းချုပ်ပြီး တည်ငြိမ်စွာနဲ့ အရာအားလုံးအဆင်ပြေကြောင်းပြောလိုက်၏။

သူ့ကို ဘယ်သူမှကြည့်မနေကြောင်း အတည်ပြုလိုက်ပြီးတဲ့နောက် စုန့်ရှီရှူးဟာဖုန်းကိုတိတ်တိတ်လေးပြန်ကောက်လိုက်ပြီး ဟန်ချန်းဖန်ပို့ပေးလာတဲ့ဓာတ်ပုံကို ကြည့်လိုက်သည်။အဲတာက စာတစ်ကြောင်းပါတဲ့ ဟန်ချန်းဖန်ရဲ့ အဖွဲ့ဝင်ကြီးအလံလွှင့်ထူ‌နေတဲ့ပုံဖြစ်လေသည်။