Bölüm Üç: Vampir Lordu'nun Eşi

325 9 1
                                    

🌕🌕🌕

İnanamıyordum! İnanmak istemiyordum. Böyle bir şey olamazdı... Gözlerimi kaç kere kırpıştırdığımı sayamıyordum bile.

Etrafımdaki kızlara baktım. Nasıl böyle yüzsüz olabiliyorlardı?

Ama önemli olan onlar değildi.

Mira'nın yüzüne baktım. Onun istediği bu değildi!

Özellikle de sevgilisi olan biri bunu kesinlikle istemezdi.

Mira'nın yanına koşar adımlarla gittim ama lanet olası Vera adamlarına el işareti yapıp beni kollarımdan tutarak oradan uzaklaştırdılar.

Şıllık kadın!

Etrafıma daha dikkatli baktığımda bu sefer mira'nın annesini ve babasını gördüm.

Onlarda kızlarına bakıp ağlıyorlardı. Ağlamaktan harap olmuş gibilerdi.

Daha fazla beklemeden onların yanına koştum. Yanlarına vardığımda zar zor nefes alıyordum.

İkiside neredeyse beni farketmemişlerdi.

Çünkü şuan önemli olan vampir lorduna takdim edilecek kızlarıydı...

Nefesimi düzenli bir şekilde almaya başladığım zaman onlara kendilerine gelmeleri için biraz sesimi yükselttim.

"Tanrı aşkına! Neden bir şey yapmıyorsunuz?"

Mira'nın annesi Anne, bana bakıp hıçkırıklara boğuldu.

"Bu bizim elimizde olan bir şey değil de ondan!" Dedi.

Kocası John karısına sarılarak onu sakinleştirmeye çalıştı.

Anne'in hıçkırıkları daha da artınca konuşmayı John ele aldı.

"Sen bilmiyor olabilirsin ama her kanlı ayın 100. Yılında bir gelin vermek zorundayız."

Bunlar bildiğim konulardı o yüzden çok da can kulağıyla dinlememiştim.

Sonra devam etti.

"Vermek zorundayız çünkü eğer vermezsek vampir lordu ve askerleri kadabamıza saldırır ve herkesi öldürür."

Bana doğru olan bakışlarını çekip götürmeye hazırladıkları kızına büyük bir acıyla baktı.

"Geçen 100. Yılda da eşimin kuzeninin çocuğu isabel'i almışlardı."

Ona bir kaşımı kaldırarak baktım.

"Demek istediğim kızımız da olsa onu kurtaramayacağımız." Sonra duraksadı ve bir süre yere baktı. "O artık vampir Lordu'nun eşi..."

Gittikçe sinirimin arttığını hissediyordum. Bunlar olmamalıydı. Vampir lordu olmamalıydı.

Mira gelin olmamalıydı.

Onlara anlattıkları için teşekkür edip geri çekildim. Az önce Mira'nın durduğu sahneye baktım.

Ama onu çoktan götürmüşlerdi...

O gidecekse bile en azından son bir kez daha onunla görüşmeliydim.

Ama ilk önce bir yere gitmeliydim.

Eve....

🌕🌕🌕

Eve hiç olmadığım kadar hızlı koştuktan sonra sonunda vardım. Eve girer girmez babama seslendim. Bir kaç dakika bekledikten sonra sonunda karşıma çıktı.

BİR KANLI AY EFSANESİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin