İki Türk Kız// Hogwarts ~Fred WEASLEY and George WEASLEY~

~Bölüm 37 FİNAL~

Gözlerimi açtığımda gözüme bir ışık vuruyordu. Etrafa bakındığımda kafamda Alara, Babam, Annem, Teddy ve Fred vardı.

Alara, Fred ve Teddy çok değişmişti. Kendimi zorlayarak hafifçe kollarımdan destek alarak etrafa baktım.

Yankı: Nerdeyim ben?

Fred: Şükürler olsun!

Fred gelerek alnımdan öpmüştü. Kirli sakalları yüzümü gıdıklandırmıştı. Gülümseyerek baktım.

Lupin: Yankı nasılsın tatlım?

Yankı: İyiyim baba da ne kadsr süredir buradayım ben?

Alara: 2.5 yıldır.

Yankı: Ne!

Tonks: Evet bebeğim.

Yankı: Neler oldu?

Fred: Savaşı kazandık. Ron ve Hermione evlendi. Ginny ve Harry evlendi ve Ginny hamile.

Yankı: Vay be!

Hastaneden çıktıktan 4 ay sonra

Yankı: Fred nereye gidiyoruz?

Fred: Bana güven güzelim.

Geldiğimizde Fred beni bıraktı ama gözlerim bağlı olduğu için hiçbir şey göremiyordum.

Fred: Aç bakalım gözlerini.

Gözlerimi açtığımda arka tarafta beyaz güllerle süslenmiş kocaman bir kalp vardı, üstünde ikimizin ismi ve etrafta kırmızı gül yaprakları vardı.

Fred'e baktığımda diz çökmüş elinde bir kutu vardı. Yoksa...

Fred: Laura hem burada hemde ahirette huzurum olur musun?

Mutluluktan gözlerim dolmuştu. Yerimde zıplamaya başladım.

Yankı: EVET!

Fred tektaş pırlanta yüzüğü yüzük parmağıma takmıştı ve sarılıp beni etrafında döndürmüştü...

Düğünde

Memur: Siz Laura Yankı Lupin, Frederick Weasley'i eşiniz olarak kabul ediyor musunuz?

Yankı: EVET!

Etraftan alkış sesleri kopmuştu. Gülümseyerek Fred'e baktım. Oda en az benim kadar heyecanlıydı.

Memur: Siz Frederick Weasley, Laura Yankı Lupin'i eşiniz olarak kabul ediypr musunuz?

Fred: EVET!

Etraftan ikinci bir alkış sesi kopmuştu. İkimizde el ele tutuşmuş gülümseyerek birbirimize bakıyorduk.

Memur: Gelini öpebilirsiniz.

Fred duvağımı kaldırıp alnımdan öptü. Etraftan yüksek şekilde alkış sesleri koptu.

Sıra çiçek atmaya gelmişti. Arkamı dönerek çiçeği fırlattım. Döndüğümde Alara çiçeği yakaladı ve yerde diz çökmüş bir adet George Weasley.

Alara'nın yanına giderek arkasını dönmesini söyledim. Arkasını döndüğünde diz çökmüş şekilde George'u gördü. George iç cebinden kadife küçük bir kutu çıkardı. Yüzüğü açarak Alara'ya uzattı.

George: Vanessa, güzelim gel bundan sonra nefesimizi birlikte alalım. Birlikte yaşayıp birlikte ölelim. Benimle evlenir misin?

Alara: EVETTT!

George gülümseyerek ayağa kalktı ve zarif pırlanta yüzüğü Alara'nın parmağına taktı ve birbirlerine sıkıca sarıldılar.

Her şey düzelmişti. 2.5 yıl önce o savaşta sonumun geldiğini düşündüm ama şu anda sevdiğim adamla nikah masasındayım ve kardeşim dediğimin kızın en mutlu anına şahit oluyordum. Daha ne isteyebilirdim ki?

4. Yıl sonra

Yankı: Xavier! Jennie! Koşmayın çocuklar!

Xavier: Tamam anne!

Jennie, Alara'nın yanına gelmiş onun bacağından sarılmıştı.

Jennie: Anne daha burada mıyız?

Alara: Gitmek mi istiyorsun tatlım?

Jennie: Hayır! Biraz daha duralım!

İkimiz gülmüştük. Çocuklar odalarına çıktıklarında biz de içeri oyun oynayan eşlerimizin yanına gittik.

Yankı: Bu kadar oyun yetmez mi? Hadi terasa.

Terasa çıktığımızde dördümüz oturduk ve ateş viskilerimizi yudumlarken eski anılarımızdan söz edip gülüşüyorduk.

Benim hikayemde buydu. En yakın arkadaşım, sevdiğim adam ve çocuklarım... Benim hikayem burada bitti. Sevdiğim herkes şu anda yanımda.

Başınıza ne gelirse gelsin yaşamdan umudunu kesmemelisiniz. Benden küçük bir tavsiye.