සීනු

සීනුවක අවසානය !🔔

පැයක ..හෝ දෙකක කෙටි නින්දක් ...එහෙම නැතිනම් සිහිසුන් වීමක් .. සිතඟට මොකක්ද උනේ කියලා එයාටම හිතාගන්න බැරි උනත් හොඳම දේ එයා දැන් දෙක යන්තමට ඇරලා බලන එක....
වියරු කලබලකාරී තත්වෙකට පස්සෙ බිම දිගාවෙලා යක්ෂාවේශයෙන් කෑ ගහගෙන දැඟලුව නිසා මුලු ගේම තවමත් විකාරයි..අපිලිවෙලයි...

යන්තමට ඇස් දෙක අරිද්දි වටපිටාව දකින සිතඟට සිද්ද උනු හැමදේම ටික ටික මතකෙට එන්න වැඩි වෙලාවක් යන්නෙ නැහැ..ඒත්...මතකෙ හැටියට එයා අවසාන වතාවෙ හිටියෙ සීතල ටයිල් පොලවෙ උනත් ..දැන් එයා ඉන්නෙ සෝෆාවෙ ?? එතනින්ම කලබල උනු එයා එකපාර හැරුනෙ අදහගන්න බැරි කාරණාව නිසාද ? එහෙම නැත්තන් හුරුපුරුදු සුවඳ ද ??
සමහර විට ඒ දෙකම වෙන්න පුලුවන්..

ගිනි පුපුරු නගින ගිනි කන්දක් එකවර සීතල වෙලා යන අයිස් කන්දක් ...
සෝෆාවෙ කෙලවරේ ඉඳගෙන ලා හිනාවක් පුරවගෙන සිතඟ දිහා බලන් ඉන්නවා...අශ්වින් ඉසේක !? ඒ එයාමද !? කොහොම එහෙම වෙන්නද !? ඒත් ඒක එහෙම වෙලා...මේක හිතලුවක්ද ? සිතඟ එකපාරම එයාගෙ අත් දෙකෙන් ඒ ජීවමානව පෙනෙන රූපෙ තමන්ගෙ අත් වලින්ම අල්ලන්න පටන් ගත්තා...නැහැ...එයා ඇත්තටම ඉන්නවා...

කල්ප කාලාන්තරයකට පස්සෙ නිවනක් ලැබුනා හා සමානව සිතඟ එකපාර ලොකු හුස්මක් අරගෙන සීතල හුළං පොදකින් එයාගෙ පෙනහලු පුරවගත්තා...මේ තරම් වෙලාවක් ඇස් පියවිලා තියෙන්නෙත් ඒ කකුල් දෙක උඩ කියලා සිතඟට තේරුම් යද්දි ,
ඇවිස්සුනු මතකයන් එක්කම එයා ආපිට කලබල වෙන්න අරගත්තත්...

"" මගෙ වස්තුව ! ""

එකවරම සීතල වෙලා ගිය සිතඟගෙ ආත්මෙම නිවෙන්න ගියෙ තත්පරයයි..
ඒත් ආයෙම කලබල වෙන්න ගියෙත් තප්පරයයි...

" මගෙ මහත්තයෝ..මගෙ ... මගෙ මහත්තයා...මගෙ "

කැඩි කැඩී කලබලෙන් කියන්න අරගත්තු වචන ටිකත් එක්කම එකවරම අශ්වින්ව බදාගෙන ඉඹින්න අරගත්තු සිතඟව ආපිට බදාගත්ත අශ්වින්ගෙ මූනෙ තිබුනෙ ආදරෙන් පිරිලා ගිය අහිංසක හිනාවක් !

"" ඔව් .. වස්තුවගෙ ! ""

" මට හරි බ බයයි.. මහත්තයො මට බයයි.."

"" ..............මං ඉන්නවා...... ""

" මහත්තයෝ .මම ආදරෙයිනෙ...මාව දාලා යන්න එපා..මම මැරෙයි.."