Angst

Hoofdstuk 1

MATTHY'S POV

Julia en ik zijn onderweg naar Casa del huts. Het is best stil in de auto. Ik ben zelf ook geen grote prater, maar Julia al helemaal niet. Ze staart uit het raam terwijl we de oprit oprijden. Ik parkeer de auto en zet de auto uit. "Ga je mee naar binnen Juul?" vraag ik. "Hm, ja" zegt ze. Waarschijnlijk was ze diep in haar gedachten. Arm kind. We stappen uit en lopen naar de kofferbak. Julia kijkt me aan met een bange blik, dus trek ik haar in een knuffel. "Het komt goed Juul, we gaan je helpen" zeg ik. Ze knikt tegen me aan en ik laat haar weer los. Ik kan gewoon zien dat er zo veel door haar hoofd heen gaat. Ik pak haar koffer uit de kofferbak en geef haar tas aan haar. Ze doet haar armen over elkaar terwijl ze me aanstaart. Ik doe mijn arm om haar terwijl ik naar de voordeur loop. Ik open de deur en loop naar binnen. Julia loopt achter me aan. Ik zet de koffer voor de trap neer. 

JULIA'S POV

Matthy zet mijn koffer voor de trap neer. Moet ik mijn tas daar ook neerzetten? Ik weet het niet. Ik blijf stilletjes staan. Ik ben zo bang voor alles. Ik ken de jongens allemaal heel goed, maar ze hebben me nog nooit zo gezien. Ik wil gewoon niemand lastig vallen met mijn problemen. "Je mag je tas wel neerzetten hoor" zegt Matthy. Ik knik en zet mijn tas naast mijn koffer neer. Matthy loopt naar de woonkamer, dus ik loop achter hem aan. Koen, Milo en Robbie zitten aan de eettafel. Ze kijken me allemaal aan. Ik wrijf angstig over mijn arm heen waar ik meteen spijt van heb. De littekens op mijn arm beginnen meteen te branden van de pijn. Robbie staat meteen op en loopt naar me toe om me een knuffel te geven. "Goed je weer te zien kleintje" zegt hij. Ik moet een beetje lachen om zijn opmerking. "Kijk ze kan nog lachen" zegt Matthy. Robbie laat me los uit de knuffel en we lopen naar de tafel. Raoul was ondertussen bezig met het avondeten. De jongens gaan aan tafel zitten, maar ik blijf nog staan. Misschien hebben ze wel vaste plekken, dan ga ik misschien wel op iemands plek zitten. "Kom maar zitten hoor" zegt Robbie die naast zich op de bank tikt. Ik ga snel zitten en kijk naar de tafel. Raoul komt aanlopen met de borden en zet ze op tafel neer. Ik krijg een bord met kapsalon voor me. Ik heb het nog nooit gehad, maar ik heb ook niet echt honger. Ik ben gewoon met andere dingen begin, geen ruimte in mijn hoofd om te eten. Iedereen begint met eten, dus ik neem ook voorzichtig een hap.

Nadat iedereen zijn bord leeg heeft, lijkt het bij mij alsof ik geen hap heb gegeten. "Vind je het niet lekker?" vraagt Raoul. "Nee, heb geen honger" zeg ik. Het is niet dat ik echt geen honger heb, maar het is gewoon te veel nu. Ik zie aan alle blikken die op mij gericht zijn dat ze het niet geloven. Ik zou het zelf ook niet geloven, maar als ik het ga uitleggen dan snappen ze het vast niet. "Juul, neem even een paar happen, dan is het goed" zegt Matthy bezorgd. Ik staar naar mijn bord. Waarom is eten altijd zo moeilijk. Ik pak mijn vork vast en prik die in het eten. Ik laat een traan lopen over mijn wang. Ik voel meteen de ogen op mij branden. Robbie pakt ook mijn vork vast. "Ik help je wel even" zegt hij. Ik kijk zenuwachtig naar zijn hand. "Doe je mond maar open" zegt hij. Ik open mijn mond en bijt het eten van de vork. Ik neem nog een paar hapjes. "Goed gedaan Juul" zegt Robbie. De andere jongens pakken hun bord en zetten die in de keuken. Robbie staat ook op en geeft me een aai over mijn hoofd. "Ben trots op je" zegt hij.

Hij zet zijn bord in de keuken neer en neemt ook meteen mijn bord mee. De jongens gaan naar hun kamers om nog wat werk af te maken. Behalve Milo hij is op de bank gaan zitten om voetbal te kijken. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Moet ik dan ook naar boven gaan? Ik weet het niet, dus ik blijf veilig aan de tafel zitten. Gewoon simpel voor me uit kijken. Nadenken over dingen waar ik eigenlijk niet over na wil denken. "Hey Juul, kom je bij me zitten?" vraagt Milo. Ik kijk hem verbaasd aan. Wil hij dat echt? Ik knik en loop naar de bank. Ik ga naast hem zitten, maar laat wel wat ruimte tussen ons en kijk naar de tv. "Kom maar gewoon naast me zitten hoor" zegt Milo lief. Volgens mij wil hij het echt wel. Ik ga naast hem zitten en trek mijn benen omhoog. 

MILO'S POV

Julia komt naast me zitten. Ik zie gewoon aan haar dat ze gespannen is. "Wat wil je kijken?" vraag ik, omdat ik weet dat ze voetbal niet zo leuk vindt. Nou ja, vroeger vond ze dat nooit leuk. Ze haalt haar schouders op. Ik zet Netflix aan en zoek naar een leuke serie. "Die" zegt Julia zodra Gossip Girl op de tv komt. Ik klik het aan en ga er goed voor zitten. Ik ben benieuwd wat voor drama show dit is. Na een tijdje merk ik dat Julia een stuk meer ontspannen is en dus een beetje tegen mij aanligt. Ik doe voorzichtig een dekentje om haar heen zodat ze lekker ligt. Toch merk ik dat er veel door haar hoofd gaat.