Angst

Hoofdstuk 16

JULIA'S POV

Over een weekje gaan we op vakantie. Ik weet nog steeds niet bij wie ik wil slapen. Elke keer als ik er aan denk krijg ik megaveel stress. Het is nu al bijna 2 uur in de nacht. Ik lig al bijna een uur wakker. Ik doe geen oog, want zodra ik dat doe schreeuwen mijn gedachten allemaal nare dingen. Ik had gewoon moeten zeggen dat ik niet wilde, dan had ik hier nu niet zo gezeten.

Ik raak voor de zoveelste keer deze week in paniek. Ik word gek en ben het zat dat ik me zo voel. Ik kan wel janken. Wat ik ook doe na een minuut of 5. Iedereen ligt te slapen. Niemand kan me helpen. Ik ben weer eens alleen, zoals vroeger. Ik ga recht op zitten en besluit naar beneden te gaan. Al snikkend doe ik mijn deur open. Ik zie een streep licht uit de kamer van Robbie komen. Ik wil net de trap aflopen al Robbie wat hoor zeggen. "Juul, kom even hier" zegt hij. Blijkbaar ben ik zo'n jankbal, dat hij gewoon weet dat ik het ben. Ik loop naar zijn deur en doe hem een beetje open. Robbie draait zich om van zijn bureau. "Waarom ben je verdrietig?" vraagt hij. Ik blijf stil bij de deur staan. "Kom eens hier" zegt hij. Ik loop naar hem toe en blijf staan. Hij trekt met op zijn schoot. "Het is oké Juul" zegt hij. Ik probeer mezelf sterk te houden. Wie heeft er nou zin in een jankend kind. "Je mag alles zeggen" zegt Robbie. Ik denk na. Wat moet ik zeggen. Ik wil wel wat zeggen, maar ik kan niet de goede woorden vinden. "Neem de tijd" zegt Robbie. "Ik wil niet op vakantie, omdat ik bang ben Robbie" zeg ik. Ik kijk hem angstig aan. Hij gaat nu echt boos worden. Ik had veel eerder moeten zeggen dat ik niet wilde.

ROBBIE'S POV

Juul doet heel erg angstig. "Waar ben je bang voor?" vraag ik. "Jullie" zegt Julia. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Hoe kan ze bang zijn voor ons. Dit is wat we nou juist niet wilde. "Hebben we iets gedaan?" vraag ik. "Nee" zegt ze. "Wat dan wel?" vraag ik. "Ik weet niet met wie ik op de kamer wil, dus ik wil niet dat je boos wordt" zegt ze vaagjes. "Aww lieverd, we worden nooit boos op je. Echt niet, je kunt ons vertrouwen" zeg ik. Ik zie een glimlach op Juul haar gezicht. "Bij wie wil je het liefste?" vraag ik. "Jou" zegt ze meteen. "nou dan doen we dat!" zeg ik. Ik trek Juul in een knuffel.

JUUL'S POV

Ik ben toch wel blij dat ik gewoon heb verteld dat ik bij Robbie wil slapen. Ik voel me gewoon het veiligste bij hem. Ook al is Matt mijn broer, ik voel me veel meer op gemak bij mijn lengte genoot. Hij begrijpt mij een stuk beter dan de rest. De andere jongens snappen mij ook goed hoor daar niet van, maar Rob ziet het meteen. Alsof hij mijn gedachten kan lezen.

Robbie laat me los uit de knuffel. "Zal ik je weer even instoppen? Ik denk dat je die slaap wel goed kan gebruiken" zegt hij. Ik knik en sta op. "Ik vertel de jongens morgen wel dat wij een kamer gaan delen oké?" vraagt Robbie. "Dankjewel Robbie" zeg ik. Robbie aait over mijn rug. "Ik doe alles voor je Juul" zegt hij. We lopen mijn kamer in. Ik doe het licht aan en ga in mijn bed liggen. Robbie trekt de dekens over me heen. "Zo goed?" vraagt hij. "mhm" zeg ik. Hij veegt mijn haar uit mijn gezicht en geeft me een klein kusje op mijn voorhoofd. "Slaap lekker Juul" zegt hij. Ik glimlach en draai op mijn zij. Hij loopt naar de deur en doet het licht uit. Zodra de deur dicht is, doe ik mijn ogen dicht en val ik in een diepe slaap. Ik hoef me nergens meer zorgen om te maken. Ik ben omringt met mensen die om me geven.